Ogromna chmura pyłu dubbingowane „Godzilla”, który przepłynął przez pustynię Sahara w czerwcu, a następnie wiał w kierunku USA może osiągnąć swój rekordowy rozmiar i gęstość z powodu ocieplenia w Arktyce.
Niezwykłe wzorce wiatru w pobliżu wybrzeża zachodniej Afryki ubijał burzę Sahara do jego gargantuiczny rozmiar, i może być spowodowane przez zmniejszenie lodu morskiego i rosnące temperatury oceanu, zgodnie z badaniami przedstawionymi w poniedziałek (Dec. 7) na dorocznym spotkaniu Amerykańskiej Unii Geofizycznej (AGU), która odbyła się praktycznie w tym roku z powodu pandemii COVID-19.
Przez większość miesiąca czerwca, „pociąg” wiatr okrążył kulę ziemską, skutecznie uwięzienie układu wysokiego ciśnienia w północno-zachodniej Afryce, która nasiliła północno-wschodnie wiatry nad Saharą na cztery dni, przesuwając ogromne ilości pyłu. Ta aktywność wiatr zbiegł się z okresem rekordowo niski dla zakresu arktycznego lodu morskiego, wskazując na związek między Arktyki ocieplenia i globalnych wzorców wiatru, naukowcy zgłosili.
Related: Zdjęcie astronauty: Pył z Sahary wkracza na karaibskie niebo
Od późnej wiosny do wczesnej jesieni każdego roku, warstwa powietrza saharyjskiego (SAL) – masa suchego, zakurzonego powietrza – wznosi się co trzy do pięciu dni z pustyni Sahara do atmosfery, według National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA). Chmury te osiągają wysokość do 20 000 stóp (6 000 metrów) i mogą podróżować tysiące mil przez Ocean Atlantycki, zaciemniając niebo tak daleko na zachód, jak amerykańskie wybrzeże Zatoki Perskiej i zasiewając dorzecze Amazonki w Ameryce Południowej bogatymi w składniki odżywcze osadami.
Ale burza „Godzilla” z 2020 roku była wyjątkowa, stając się największą i najbardziej skoncentrowaną chmurą pyłu na Saharze w historii. Uformowała się 13 czerwca, docierając na Karaiby do 22 czerwca, donosiła wcześniej Live Science. Chmura pyłu dotarła do wybrzeża Zatoki Perskiej 25 czerwca, nadając zamglony brązowawy odcień niebu i powodując alerty jakości powietrza (a także spektakularne zachody słońca) w wielu stanach.
W niektórych regionach, chmura niosła około 70% więcej pyłu niż przeciętna burza, z pióropuszami rozciągającymi się na ponad 5000 mil (8000 kilometrów) przez Atlantyk i w kierunku Karaibów i południowych Stanów Zjednoczonych, naukowcy zgłosili w badaniu, opublikowanym 1 grudnia w czasopiśmie Geophysical Research Letters.
Układ wysokiego ciśnienia, który energetyzował i zasilał burzę pyłową, zintensyfikował również African Easterly Jet – strumień odrzutowy nad Saharą – „który szybko przetransportował pył w kierunku Karaibów i południowych Stanów Zjednoczonych”, powiedziała w oświadczeniu główna autorka badania Diana Francis, starszy pracownik naukowy na Khalifa University of Science and Technology w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.
Arktyczna pokrywa lodowa na morzu była również wyjątkowo niska w czerwcu 2020 roku, „około najniższego na rekord w okresie obserwacji satelitarnych”, naukowcy poinformowali w badaniu. To mogło ukształtować anomalię na dużą skalę, w której wiatry arktyczne zanurzyły się dalej na południe niż zwykle, potencjalnie zakłócając inne wzorce wiatru i prowadząc do powstania układu wysokiego ciśnienia i uporczywych wiatrów północno-wschodnich, które urodziły Godzillę.
„Jeśli takie wzorce staną się bardziej powszechne w cieplejszym świecie, jest prawdopodobne, że te ekstremalne wybuchy pyłu zwiększą częstotliwość w przyszłości”, napisali naukowcy w swoim artykule.
Poprzednie badania wykazały również, że kiedy gęste chmury pyłu unoszą się nad Atlantykiem, mogą tłumić cyklony tropikalne poprzez chłodzenie wód oceanicznych. Ale zaskakująco, czerwcowa burza pyłowa potwora nastąpiła po jednym z najbardziej aktywnych sezonów huraganowych na rekord, powiedział współautor badania Amato Evan, profesor nadzwyczajny w Scripps Institution of Oceanography, Klimat, Atmospheric Science i Oceanografii Fizycznej na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego.
„Albo 2020 to po prostu rok, w którym wszystko jest do góry nogami, albo naprawdę musimy ponownie ocenić nasze zrozumienie tego, jak pył wpływa na ten system klimatyczny”, powiedział Evans w oświadczeniu.
Originally published on Live Science.
