Urodzona przez matkę śpiewaczkę operową Helgę Meyer i amerykańskiego nauczyciela śpiewu Johna Bullocka, 26 lipca 1964 w Arlington, Virginia, USA, Sandra Arnette Bullock, dobrze znana jako Sandra Bullock, najpierw rozpoczęła swoją karierę występując w chórze dziecięcym w operach swojej matki. Tam, w Niemczech, skąd pochodzi jej matka, została dziecięcą piosenkarką i uczyła się także baletu. Ukończyła Washington-Lee High School, gdzie była cheerleaderką, a następnie uczęszczała na East Carolina University w Greenville, w Północnej Karolinie, gdzie studiowała dramat. Postanowiła spróbować szczęścia, rozpoczęła karierę i, za zgodą rodziców, opuściła uniwersytet z powodu braku trzech punktów kredytowych przed uzyskaniem dyplomu, spakowała się i przeniosła do Nowego Jorku. W Nowym Jorku Bullock brała lekcje aktorstwa w renomowanym Neighborhood Playhouse, a w wolnych chwilach podejmowała pracę barmanki, by zarobić trochę pieniędzy. Przez trzy lata wykonywała pracę barmanki, jednocześnie ciężko pracując nad spełnieniem swojego marzenia o zostaniu aktorką. Później jednak ukończyła studia i uzyskała tytuł licencjata na East Carolina University. Poszła na każdy casting i przesłuchanie, ale dopiero w 1988 roku Bullock dostała swoją pierwszą prawdziwą szansę, grając rolę eleganckiej południowej belle w off-Broadwayowskiej produkcji „No Time Flat”, która przykuła uwagę krytyka Johna Simona, który pozytywnie wypowiedział się o jej talencie aktorskim. Dzięki pozytywnym recenzjom zdobyła sobie agenta i otrzymała propozycję od reżysera Alana J. Levi’ego zagrania w filmie telewizyjnym „Bionic Showdown: The Six Million Dollar Man and the Bionic Woman” (1989). Po kilku występach w telewizji, Bullock przeniosła się do Los Angeles i zagrała kilka małych ról w niezależnych filmach, a później dostała swoją pierwszą główną rolę w adaptacji filmu NBC „Pracująca dziewczyna” (1990). Niestety, serial przetrwał tylko sześć odcinków, a jej kolejne role nie były już tak soczyste. Zdesperowana, ale i zdeterminowana, Bullock usilnie próbowała rozkręcić swoją karierę, przyjmując rolę w komedii romantycznej „Love Potion No. 9” z 1992 roku. Sam film okazał się klapą, ale doprowadził do tego, że aktorka znalazła swoją pierwszą miłość w partnerze Tate Donovanie, z którym zamieszkała w Los Angeles na trzy lata. W 1993 roku Bullock udało się zagrać w pięciu filmach, z których najbardziej zauważalną była rola w filmie science fiction „Demolition Man”, w którym wystąpili również Sylvester Stallone i Wesley Snipes. To właśnie producent filmu Joel Silver przedstawił ją swojemu przyjacielowi i współpracownikowi, reżyserowi Janowi De Bontowi, który dał Bullock główną rolę kobiecą w przeboju kinowym „Speed” z 1994 roku u boku Keanu Reevesa, co okazało się przełomem w jej karierze aktorskiej. Film odniósł sukces, zdobył Oscara za najlepszy dźwięk i najlepsze efekty dźwiękowe. Tak więc od czego zaczęła się jazda do sławy dla aktorki, co uczyniło z niej gwiazdę filmową na wysokim poziomie w późnych latach 90-tych, taki predykat, który okazał się zdobyć jej więcej ról filmowych, w tym w komedii romantycznej „Kiedy spałeś” z 1995 r., gdzie była rozliczana za zastąpienie Demi Moore, oraz w bestsellerze Johna Grishama „Czas zabijania” z 1996 r., za który zaczęła zarabiać siedmiocyfrową pensję. Niestety, kariera aktorska Bullock przeżyła potem mały zastój, kiedy to wystąpiła w kilku niezbyt udanych filmach, wśród których wymienić można „Miłość i wojnę” Richarda Attenborough (1996), komedię romantyczną „Dwoje jeśli morze” (1996), „Pożegnanie z bronią” (1996) oraz sequel „Speed”, „Speed 2: Cruise Control” (1997). Po założeniu własnej firmy produkcyjnej, Fortis Films, jej pierwszym projektem był „Hope Floats” z 1998 roku, który nie odniósł zbyt dużego sukcesu, ale pomógł Bullock zabezpieczyć kolejną rolę w filmie „Practical Magic” (1998), w którym zagrała razem z Nicole Kidman jako siostry, które używają czarów, aby rozwiązać swoje romantyczne problemy. Jej rola w tym filmie doprowadziła ją do kolejnego wielkiego hitu, kiedy to w 1998 roku miała podkładać głos Miriam w animowanej biblijnej sadze „Książę Egiptu”. Następnie zagrała w komedii romantycznej „Siły natury” (1999), u boku Bena Afflecka oraz w filmie „28 dni” (2000), w którym wcieliła się w postać zdrowiejącej alkoholiczki. Udowodniła, że potrafi zachwycić widzów swoją główną rolą, Bullock wystąpiła więc w kolejnej komedii romantycznej „Miss Congeniality” (2000), będąc w jednej scenie z Benjaminem Brattem. Po tym ostatnim filmie przyszedł czas na thriller „Murder by Numbers” z 2002 roku, w którym wraz z Benem Chaplinem wcielili się w detektywów z wydziału zabójstw ścigających dwóch inteligentnych i morderczych młodych studentów. Wracając do swoich korzeni komedii romantycznych, Bullock wystąpiła u boku Hugh Granta w „Two Weeks Notice” z 2002 roku, gdzie wcieliła się w rolę inteligentnej, ale neurotycznej prawniczki. Film okazał się hitem, po którym znana aktorka powtórzyła swoją rolę w sequelu „Miss Congeniality”, „Miss Congeniality 2: Armed and Fabulous” (2005), jednocześnie dodając kolejne projekty filmowe do swojej już długiej filmografii, w tym „Crash” (2004), „The Lake House” (2006) i „Infamous (2006)”. Jej życie miłosne, co trzeba przyznać, jest dość skomplikowane. Po zerwaniu z długoletnim chłopakiem Tate’em Donovanem, Bullock spotykała się z futbolistą Troyem Aikmanem, gitarzystą bluesowym Guyem Forsythe’em, aktorem Stevem Buscemi i muzykiem z Austin Bobem Schneiderem. Rozstała się z młodszym o 15 lat chłopakiem Ryanem Goslingiem, którego poznała na planie filmu „Murder by Numbers”, i na krótko związała się z Matthew McConaugheyem. W 2004 roku umówiła się ze swoim przyszłym mężem, konstruktorem motocykli i gospodarzem programu telewizyjnego „Monster Garage” Jesse G. Jamesem, z którym wzięła ślub 16 lipca 2005 roku. W 2007 roku, w kolejnym filmie sensacyjnym zatytułowanym „Premonition”, Bullock gładko kontynuowała swoją drogę w hollywoodzkim przemyśle filmowym przez kilka kolejnych lat. Do 2009 roku, miała już trzy aktorskie stints w jej harmonogramie, każdy dla „Wszystko o Steve”, „Jeden z facetów”, i „Kiss & Tango”, wszystkie są komediowe funkcje, które również produkowane.
