Najlepsze dostępne dowody sugerują, że Krzysztof Kolumb urodził się w Genui w 1451 roku. Jest on powszechnie opisywany jako odkrywca Nowego Świata – Ameryki. Chociaż Kolumb poszukiwał drogi morskiej na zachód do Azji, odkrycia, których dokonał były ważniejsze i cenniejsze niż droga, której nie udało mu się znaleźć.
W 1485 roku Kolumb zabrał syna i udał się do Hiszpanii; tam spędził prawie siedem lat starając się o poparcie Izabeli I Kastylijskiej. Został przyjęty na dworze, otrzymał niewielką rentę i szybko zyskał zarówno przyjaciół, jak i wrogów. Pozornie ostateczna odmowa w 1492 roku sprawiła, że Kolumb szykował się do wyjazdu do Francji, ale ostateczny apel do Izabeli okazał się skuteczny. Umowa między koroną a Kolumbem określiła warunki wyprawy.
I 03 sierpnia 1492 roku Kolumb i jego flota złożona z trzech statków, Santa Maria, Pinta i Niña, wyruszyli przez Atlantyk.
Dziesięć tygodni później zauważono ląd. W dniu 12 października Kolumb i grupa jego ludzi postawili stopę na wyspie, która później stała się znana jako Bahamy. Wierząc, że dotarli do Indii, przybysze nazwali tubylców „Indianami”.
Kolumb wylądował na kilku innych wyspach na Karaibach, w tym na Kubie i Hispanioli, i wrócił do Hiszpanii w triumfie. Został „admirałem siedmiu mórz” i wicekrólem Indii, a w ciągu kilku miesięcy wyruszył w drugą, większą podróż. Udało się objąć większy obszar, ale azjatyckie ziemie, do których zmierzał Kolumb, pozostały nieuchwytne. Rzeczywiście, inni zaczęli się spierać, czy był to faktycznie Orient, czy też zupełnie „nowy” świat.
Zmarł w maju 1506 r.
.
