Savoy, francuski Savoie, włoski Savoia, region historyczny i kulturowy obejmujący departamenty Haute-Savoie i Savoie, region Rhône-Alpes, południowo-wschodnia Francja. Jest współrozciągły z historycznym regionem Savoy.
Wcześniejsi mieszkańcy tego obszaru byli Allobrogowie, członkowie plemienia celtyckiego, który zaciekle opierał się penetracji rzymskiej. Zostali oni ostatecznie podbici przez Rzymian w 121 r. p.n.e., a ich terytorium zostało później włączone do prowincji Gallia Narbonensis. W okresie najazdów barbarzyńców obszar Sabaudii przypadł Burgundczykom (437 r.), a następnie przeszedł pod panowanie frankijskiego królestwa Burgundii (534 r.). Nazwa Savoy pochodzi z tego okresu i ostatecznie zaczęła się odnosić do terenów pomiędzy Jeziorem Genewskim na północy a rzeką Isère na południu.
Po rozpadzie imperium Karolingów w IX wieku Savoy stanowiła część serii królestw obejmujących środkową Europę i znalazła się pod zwierzchnictwem niemieckiego cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego w połowie XI wieku. W tym czasie władca feudalny Humbert I (Białoręki), założyciel rodu Sabaudzkiego, kontrolował już znaczną część tego obszaru. Humbert i jego następcy w średniowieczu zbudowali dla siebie znaczne państwo, którego bazą była Sabaudia, a które rozciągało się na wschód przez Alpy do Piemontu.
W okresie nowożytnym Sabaudia stała się obiektem ekspansji francuskiej z powodu jej strategicznej pozycji dowodzącej drogami do Włoch. Chociaż Sabaudia była kilkakrotnie okupowana przez wojska francuskie w XVI i XVII wieku, książętom Sabaudii udało się ją odzyskać. W tym samym czasie jednak Savoy, którego język był w przeważającej mierze francuski, stracił hegemonię wśród ziem sabaudzkich, ponieważ książęta zaczęli faworyzować swoje włoskie terytoria, co znalazło odzwierciedlenie w przeniesieniu stolicy z Chambéry do Turynu w Piemoncie (1563). Zaanektowana przez Francję w 1792 r. podczas Wojen Rewolucji Francuskiej, Savoy została przywrócona do swoich tradycyjnych władców w 1815 r.
Savoy (wraz z Niceą) stał się częścią Francji na stałe w 1860 r. jako cena za zgodę cesarza Francuzów Napoleona III na utworzenie państwa obejmującego północno-środkowe Włochy pod panowaniem domu Savoy.
Sytuacja na południe od szwajcarskiego Jeziora Genewskiego, region fizjograficznie stanowi niemal czysto alpejski krajobraz górski. Znaczna część ograniczonej powierzchni upraw w regionie jest przeznaczona na hodowlę bydła i mleczarstwo, uprawiane są zboża, winorośl i owoce (jabłka). Lasy są ważnym zasobem, a serowarstwo i tartacznictwo są ważnymi gałęziami przemysłu. Tradycyjne chatki w północno-zachodniej Savoy są zbudowane z drewna, podczas gdy chatki w wysokich Alpach są w większości zbudowane z kamienia. Gospodarstwa rolne mają tendencję do być bardzo rozdrobnione. Savoy jest w przeważającej większości wyznania rzymskokatolickiego; protestantyzm w niewielkim stopniu dotarł do tego kraju.
Encyclopædia Britannica, Inc.
Chambéry, Annecy i Annemasse są ważnymi ośrodkami przemysłowymi i handlowymi regionu i, wraz z ich przedmieściami, są domem dla większości ludności regionu. Przemysł rozciąga się wzdłuż doliny rzeki Arve. Na terenach górskich turystyka jest główną gałęzią gospodarki, skupioną w kurortach o długiej tradycji, takich jak Chamonix. Bardziej nowoczesne ośrodki sportów zimowych obejmują La Plagne i Les Ares.
Kuchnia regionalna opiera się w dużej mierze na serach, rybach słodkowodnych, rakach, grzybach, ziemniakach i owocach. Sery znane są jako tommes i pakowane są w ciasne kulki z twardą skórką. Gratiny przygotowywane są z ziemniaków, jajek i bulionu. Saint-Jean-de-Port i Montmélian produkują charakterystyczne czerwone wina; Marc de Savoie to wyśmienita goryczka. W sabaudzkim patois widać wpływy prowansalskie, a wiele słów kończy się na oz lub az. Głoska z nigdy nie jest wymawiana.
.
