Splatanie kabli światłowodowych odbywa się za pomocą specjalnego splicera łukowego, przy czym kable instalacyjne połączone są na końcach z odpowiednimi „pigtailami” – krótkimi pojedynczymi włóknami z końcówkami światłowodowymi na jednym końcu. Splicer precyzyjnie ustawia rdzenie światłowodowe obu końcówek włókien szklanych, które mają być splecione. W nowoczesnych urządzeniach regulacja odbywa się w pełni automatycznie, natomiast w starszych modelach jest wykonywana ręcznie za pomocą śrub mikrometrycznych i mikroskopu. Doświadczony splicer jest w stanie precyzyjnie ustawić końce włókien w ciągu kilku sekund. Następnie włókna są łączone ze sobą (spawane) za pomocą łuku elektrycznego. Ponieważ nie jest dodawany żaden dodatkowy materiał, taki jak spawanie gazowe lub lutowanie, nazywa się to „fusion splice”.
Zależnie od jakości procesu splatania, wartości tłumienia w punktach splotu są osiągane o 0,3 dB, przy dobrych splotach również poniżej 0,02 dB. W urządzeniach nowszej generacji wyrównanie odbywa się automatycznie za pomocą silników. Rozróżnia się tu centrowanie rdzenia i płaszcza. Przy centrowaniu rdzenia (zazwyczaj włókna jednomodowe), rdzenie włókien są wyrównywane. Ewentualne przesunięcie rdzenia w stosunku do płaszcza jest korygowane. W przypadku centrowania płaszcza (zwykle w przypadku włókien wielomodowych), włókna są dopasowywane do siebie za pomocą elektronicznego przetwarzania obrazu przed spawem.
Przy pracy z dobrym sprzętem wartość tłumienia wynosi zgodnie z doświadczeniem max. 0,1 dB. Pomiary wykonywane są za pomocą specjalnych urządzeń pomiarowych, w tym reflektometru optycznego OTDR (optical time-domain reflectometry). Dobry spaw powinien mieć tłumienie mniejsze niż 0,3 dB na całej długości. Gotowe sploty światłowodowe umieszczane są w skrzynkach spawalniczych.
Rozróżnia się:
- Splot fuzyjny
- Splot klejowy
- Splot typu Crimp lub NENP (no-epoxy no-polish), splot mechaniczny
.
