Cel: Analiza i porównanie wysokości dzieci z pierwszej klasy szkoły i ich rodziców, w zależności od pochodzenia etnicznego i statusu społeczno-ekonomicznego.
Materiał i metody: Jest to badanie przekrojowe rdzennych i nierodzimych dzieci szkolnych oraz ich rodziców, należących do trzech poziomów wrażliwości społecznej: bardzo wysokiego (ubóstwo), średniego i bardzo niskiego. Rdzenne dziecko w wieku szkolnym zostało zdefiniowane jako każde dziecko posiadające wszystkie cztery nazwiska rodziców pochodzenia Mapuche; nie-rdzenne to te posiadające latynoskie nazwisko rodziców. Wysokość porównywano przy użyciu skali Z, stosując wartości referencyjne zmian żywieniowych WHO. Analiza statystyczna polegała na porównaniu różnic średnich wysokości pomiędzy rodzicami i ich dziećmi. Różnice oceniano za pomocą metody Scheffe’a.
Wyniki: Poprawa warunków socjoekonomicznych wiązała się ze wzrostem średniej wysokości ciała rodziców (p < 0,001), z wyjątkiem matek autochtonicznych, u których nie stwierdzono wzrostu wysokości ciała. Ojcowie z bardzo zubożałych powiatów byli o 4 cm niżsi niż ci mieszkający na obszarach o bardzo niskim stopniu zagrożenia; różnice wysokości sięgały 2 cm wśród matek (p < 0,001). Rdzenna młodzież szkolna wykazała pozytywny gradient wysokości wraz z poprawą warunków społeczno-ekonomicznych (p < 0,001). Nie zaobserwowano tego wśród dzieci nierodzimych. Porównując wysokość rodziców z wysokością dzieci, dzieci miały lepszy stosunek wysokości do wieku niż ich rodzice (p < 0,01). Było to szczególnie widoczne wśród rdzennych dzieci w wieku szkolnym, które miały średnio o 1,4 punktu Z więcej niż ich rodzice.
Wnioski: Gradient wysokości w górę związany z poprawą warunków społecznych oraz lepszy stosunek wysokości do wieku obserwowany u dzieci w porównaniu z ich rodzicami, niezależnie od ich pochodzenia etnicznego i poziomu wrażliwości społecznej, jest zachęcający i sugeruje konieczność przeprowadzenia interwencji skierowanych do najuboższych grup, w tym ludności tubylczej.
