Puppy Strangles (also called Juvenile Cellulitis or Sterile Granulomatous Dermatitis and Lymphadenitis)
Dusiołek u szczeniąt jest klasyczną chorobą, choć na szczęście nieczęsto spotykaną. Pojawia się nagle, objawiając się wyraźnym obrzękiem pyszczka, powiek i twarzy u szczeniąt w wieku od 3 tygodni do 6 miesięcy. Może to wyglądać tak, jakby szczeniak został ugryziony przez owada lub pająka.
Soon węzły chłonne gardła stają się bardzo powiększone, dając szczeniaka wygląd posiadania świnki. Nie trzeba długo czekać, aby obrzęk ustąpił miejsca pryszczom, ktżre pękają, krwawią i skorupy. Wewnętrzna powierzchnia płatów uszu jest powszechnie zaangażowany, jak również sporadycznie zmiany w innych obszarach ciała występują. Zmiany są bolesne bardziej niż są one swędzenie.
Gorączka, obrzęk stawów i utrata apetytu występują u około 25 procent pacjentów. Jeśli leczenie jest opóźnione, trwała utrata włosów może spowodować w najbardziej dotkniętych obszarach. Jeśli szczeniak jest wystarczająco chory, stan ten może zagrażać życiu.
Predysponowane rasy obejmują Golden Retriever, jamnik i Gordon Setter.
Leczenie
Sercem leczenia tego schorzenia jest immunosupresja. Potrzebne są wysokie dawki kortykosteroidów, takich jak prednizon, ponieważ stan ten wydaje się być chorobą o podłożu immunologicznym. Innymi słowy, układ odpornościowy szczeniaka działa nadmiernie i niewłaściwie i musi zostać stłumiony. Antybiotyki mogą być potrzebne w przypadku wtórnych infekcji, ale same antybiotyki nie wyleczą tego schorzenia. Po stłumieniu nadmiernie aktywnego układu odpornościowego, poprawa jest zazwyczaj szybka.
Szczenięta z dławicą mają dość charakterystyczny wygląd i na tej podstawie są zazwyczaj diagnozowane. W związku z tym, że leczenie polega na tłumieniu układu odpornościowego, najlepiej jest wykluczyć schorzenia, które mogą wyglądać podobnie, ale w przypadku których tłumienie układu odpornościowego byłoby niewłaściwe. Uogólniona plamistość demodektyczna, infekcja wywołana przez roztocza mange, również może być zlokalizowana na twarzy i może przypominać młodzieńcze zapalenie tkanki łącznej. W celu sprawdzenia obecności roztoczy można wykonać zeskrobiny skóry. Biopsja skóry powinna rozstrzygnąć wszelkie wątpliwości co do tego, jaki stan jest obecny.
Poważna infekcja może być wykluczona przez spojrzenie na próbki zawartości pryszcza pod mikroskopem, zauważając, że żadne bakterie nie są obecne pomimo dramatycznej liczby komórek zapalnych. Może być jednak obecne zakażenie wtórne, w którym to przypadku lekarz musi wykorzystać kliniczną ocenę wyglądu zmian i historii pacjenta do postawienia diagnozy.
Stan ten na ogół ustępuje w ciągu 10 do 14 dni i nie nawraca.
.
