PROCES BADAŃ NAUKOWYCH
Wiedza naukowa jest rozwijana poprzez proces znany jako metoda naukowa. Zasadniczo, pomysły (w formie teorii i hipotez) są testowane w odniesieniu do rzeczywistego świata (w formie obserwacji empirycznych), a te obserwacje empiryczne prowadzą do kolejnych pomysłów, które są testowane w odniesieniu do rzeczywistego świata, i tak dalej. W tym sensie proces naukowy jest kolisty. Rodzaje rozumowania w ramach tego koła nazywamy dedukcyjnym i indukcyjnym. W rozumowaniu dedukcyjnym, idee są testowane w odniesieniu do świata empirycznego; w rozumowaniu indukcyjnym, obserwacje empiryczne prowadzą do nowych idei (). Procesy te są nierozłączne, jak wdech i wydech, ale różne podejścia badawcze kładą różny nacisk na aspekty dedukcyjne i indukcyjne.
Badania psychologiczne opierają się zarówno na rozumowaniu indukcyjnym, jak i dedukcyjnym.
W kontekście naukowym, rozumowanie dedukcyjne zaczyna się od uogólnienia – jednej hipotezy – która jest następnie używana do wyciągania logicznych wniosków na temat rzeczywistego świata. Jeśli hipoteza jest poprawna, to logiczne wnioski wyciągnięte za pomocą rozumowania dedukcyjnego również powinny być poprawne. Argument rozumowania dedukcyjnego może wyglądać mniej więcej tak: Wszystkie żywe istoty potrzebują energii, aby przetrwać (to byłaby twoja hipoteza). Kaczki są istotami żywymi. Dlatego kaczki potrzebują energii, aby przetrwać (wniosek logiczny). W tym przykładzie hipoteza jest poprawna, zatem wniosek również jest poprawny. Czasami jednak błędna hipoteza może prowadzić do logicznego, ale błędnego wniosku. Rozważmy taki argument: wszystkie kaczki rodzą się z umiejętnością widzenia. Quackers jest kaczką. Dlatego Quackers urodził się z umiejętnością widzenia. Naukowcy używają rozumowania dedukcyjnego, aby empirycznie przetestować swoje hipotezy. Wracając do przykładu z kaczkami, naukowcy mogą zaprojektować badanie, aby przetestować hipotezę, że jeśli wszystkie żywe istoty wymagają energii, aby przetrwać, to okaże się, że kaczki wymagają energii, aby przetrwać.
Dedukcyjne rozumowanie zaczyna się od uogólnienia, które jest testowane w odniesieniu do rzeczywistych obserwacji; jednak rozumowanie indukcyjne porusza się w przeciwnym kierunku. Rozumowanie indukcyjne wykorzystuje obserwacje empiryczne do konstruowania szerokich uogólnień. W przeciwieństwie do rozumowania dedukcyjnego, wnioski wyciągnięte z rozumowania indukcyjnego mogą, ale nie muszą być poprawne, niezależnie od obserwacji, na których się opierają. Na przykład, możesz zauważyć, że twoje ulubione owoce – jabłka, banany i pomarańcze – wszystkie rosną na drzewach; dlatego zakładasz, że wszystkie owoce muszą rosnąć na drzewach. Byłby to przykład rozumowania indukcyjnego, ale oczywiście istnienie truskawek, borówek i kiwi pokazuje, że to uogólnienie nie jest poprawne, mimo że opiera się na wielu bezpośrednich obserwacjach. Naukowcy używają rozumowania indukcyjnego do formułowania teorii, które z kolei generują hipotezy, które są testowane za pomocą rozumowania dedukcyjnego. W końcu nauka obejmuje zarówno procesy dedukcyjne, jak i indukcyjne.
Na przykład studia przypadków, o których przeczytasz w następnym rozdziale, są silnie obciążone po stronie obserwacji empirycznych. Dlatego też studia przypadków są ściśle związane z procesami indukcyjnymi, ponieważ badacze gromadzą ogromne ilości obserwacji i poszukują interesujących wzorców (nowych idei) w danych. Badania eksperymentalne, z drugiej strony, kładą duży nacisk na rozumowanie dedukcyjne.
Link to Learning
Graj w tę interaktywną grę karcianą „Deal Me In”, aby ćwiczyć używanie rozumowania indukcyjnego.
Stwierdziliśmy, że teorie i hipotezy są pomysłami, ale jakiego rodzaju są to pomysły, dokładnie? Teoria to dobrze rozwinięty zestaw idei, które proponują wyjaśnienie obserwowanych zjawisk. Teorie są wielokrotnie sprawdzane w odniesieniu do świata, ale zwykle są zbyt złożone, aby można je było przetestować wszystkie naraz; zamiast tego badacze tworzą hipotezy, aby przetestować określone aspekty teorii.
Hipoteza jest testowalnym przewidywaniem dotyczącym tego, jak zachowa się świat, jeśli nasz pomysł jest poprawny, i często jest sformułowana jako stwierdzenie „jeśli” (np. jeśli będę się uczyć całą noc, otrzymam pozytywną ocenę na teście). Hipoteza jest niezwykle ważna, ponieważ stanowi pomost między sferą idei a światem rzeczywistym. W miarę testowania konkretnych hipotez teorie są modyfikowane i udoskonalane, aby odzwierciedlić i uwzględnić wyniki tych testów.
Naukowa metoda badawcza obejmuje proponowanie hipotez, prowadzenie badań i tworzenie lub modyfikowanie teorii na podstawie wyników.
Aby zobaczyć, jak działa ten proces, rozważmy konkretną teorię i hipotezę, która może zostać wygenerowana na podstawie tej teorii. Jak dowiesz się w późniejszym rozdziale, teoria emocji Jamesa-Lange’a głosi, że doświadczenie emocjonalne opiera się na fizjologicznym pobudzeniu związanym ze stanem emocjonalnym. Gdybyś wyszedł z domu i odkrył bardzo agresywnego węża czekającego na progu, Twoje serce zaczęłoby bić szybciej, a w żołądku zawrzało. Zgodnie z teorią Jamesa-Lange’a, te zmiany fizjologiczne spowodowałyby u Ciebie uczucie strachu. Hipotezą, którą można by wysnuć z tej teorii, mogłoby być stwierdzenie, że osoba nieświadoma fizjologicznego pobudzenia, jakie wywołuje widok węża, nie będzie odczuwać strachu.
Hipoteza naukowa jest również falsyfikowalna, czyli możliwa do wykazania jako błędna. Przypomnijmy sobie z rozdziału wstępnego, że Zygmunt Freud miał wiele interesujących pomysłów na wyjaśnienie różnych ludzkich zachowań (). Jednak głównym zarzutem wobec teorii Freuda jest to, że wiele z jego pomysłów nie jest falsyfikowalnych; na przykład nie można sobie wyobrazić obserwacji empirycznych, które obaliłyby istnienie id, ego i superego – trzech elementów osobowości opisanych w teoriach Freuda. Pomimo tego, teorie Freuda są powszechnie nauczane w tekstach wprowadzających do psychologii ze względu na ich historyczne znaczenie dla psychologii osobowości i psychoterapii, i pozostają one podstawą wszystkich współczesnych form terapii.
Wiele ze specyficznych (a) teorii Freuda, takich jak (b) jego podział umysłu na id, ego i superego, wypadło z łask w ostatnich dekadach, ponieważ nie są one możliwe do sfalsyfikowania. W szerszym ujęciu, jego poglądy wyznaczyły scenę dla wielu dzisiejszych myśli psychologicznych, takich jak nieświadoma natura większości procesów psychologicznych.
W przeciwieństwie do nich, teoria Jamesa-Lange’a generuje falsyfikowalne hipotezy, takie jak ta opisana powyżej. Niektóre osoby, które doznają znaczących urazów kręgosłupa, nie są w stanie odczuwać zmian cielesnych, które często towarzyszą doświadczeniom emocjonalnym. Dlatego też moglibyśmy przetestować tę hipotezę poprzez określenie, jak doświadczenia emocjonalne różnią się między osobami, które mają zdolność do wykrywania tych zmian w ich fizjologicznym pobudzeniu, a tymi, które tego nie robią. W rzeczywistości takie badania zostały przeprowadzone i chociaż doświadczenia emocjonalne osób pozbawionych świadomości ich fizjologicznego pobudzenia mogą być mniej intensywne, nadal doświadczają one emocji (Chwalisz, Diener, & Gallagher, 1988).
Zależność badań naukowych od falsyfikowalności pozwala na duże zaufanie do informacji, które produkuje. Zazwyczaj, zanim informacja zostanie zaakceptowana przez społeczność naukową, jest już wielokrotnie testowana.
