Wymywanie, w geologii, utrata substancji rozpuszczalnych i koloidów z górnej warstwy gleby przez przesiąkające opady. Utracone materiały są przenoszone w dół (eluwium) i na ogół ponownie osadzane (eluwium) w niższej warstwie. W wyniku tego transportu powstaje porowata i otwarta warstwa górna oraz gęsta, zwarta warstwa dolna. Tempo wymywania wzrasta wraz z ilością opadów, wysokimi temperaturami i usuwaniem roślinności ochronnej. Na obszarach, gdzie wymywanie jest intensywne, wiele składników odżywczych roślin jest traconych, pozostawiając kwarc i wodorotlenki żelaza, manganu i glinu. Pozostałości te tworzą charakterystyczny rodzaj gleby, zwany laterytem lub latosolem, i mogą być przyczyną powstawania złóż boksytu. Na takich obszarach szybkie działanie bakterii powoduje brak próchnicy w glebie, ponieważ opadły materiał roślinny jest całkowicie utleniony, a produkty są wymywane. Nagromadzenie resztek minerałów oraz tych, które zostały ponownie osadzone w niższych warstwach, może ulec koalescencji, tworząc ciągłe, twarde, nieprzepuszczalne warstwy zwane duricrustami.
