Indyjska obsesja na punkcie jasności skóry to ironiczny paradoks, biorąc pod uwagę tropikalny klimat tego kraju i wysoki wskaźnik melaniny wśród jego mieszkańców. Niedawno Suhana Khan, 20-letnia córka aktora Bollywood Shahrukh Khana, zakwestionowała tę obsesję w swoim poście na Instagramie, w którym wezwała do położenia kresu szerzącemu się w Indiach koloryzmowi i opisała swoje osobiste doświadczenia z byciem prześladowaną za brązowy odcień skóry. Koloryzm, definiowany jako „uprzedzenia lub preferencyjne traktowanie osób tej samej rasy wyłącznie na podstawie ich koloru”, jest głęboko zakorzenionym problemem społecznym w Indiach, który nadal dzieli i dyskryminuje do dziś.
Also Read: It’s Unfair To Vilify Suhana Khan For Protesting Colourism All Because Her Father Endorsed A Fairness Cream
The History Of Colourism In India
Terminy rasizm i koloryzm są często używane zamiennie w dyskusjach dotyczących aktów dyskryminacji. Jednak podstawowa różnica między nimi polega na tym, że rasizm to dyskryminacja ze względu na pochodzenie etniczne, a koloryzm to dyskryminacja ze względu na karnację skóry. Warto zauważyć, że Indie nie zawsze były dotknięte niepohamowanym koloryzmem, który propagują dzisiaj. Starożytne teksty indyjskie, w szczególności Mahabharata i Rig Veda, wspominają i sławią ciemnoskórych bohaterów i bohaterki, takich jak Pan Kryszna i Draupadi. Indyjskie społeczeństwo po raz pierwszy nauczyło się pojęcia koloryzmu po tym, jak zostało najechane przez władców Mughal.
Z natury jasnoskórzy, władcy Mughal panowali nad ciemnoskórymi indyjskimi poddanymi i wprowadzili dynamikę władzy w sferę koloru skóry.
Te nasiona koloryzmu były tylko pielęgnowane dalej podczas kolonialnej inwazji na Indie. Pod rządami brytyjskimi, jasnoskórzy lordowie i wicehrabiowie preferowali podobnie jaśniejszych indyjskich kandydatów do ważnych prac administracyjnych i stanowisk. Wśród takich praktyk i subtelnego prania mózgu, zwykły indyjski człowiek również zaczął idealizować skórę o białym odcieniu jako uosobienie wszystkiego, co piękne i potężne.
Jak indyjskie społeczeństwo propaguje koloryzm
Nieuczciwe byłoby zwalanie całej winy za koloryzm Indii na obce drzwi. Nawet po pozostawieniu ich samym sobie po odzyskaniu niepodległości, Hindusi nadal utrwalają swoją obsesję na punkcie sprawiedliwości poprzez „inność” wśród swoich. Indyjski sposób myślenia, który promuje koloryzm, całkowicie odrzuca genetyczną budowę i warunki klimatyczne, które prowadzą do mniejszej lub większej produkcji melaniny (pigmentu, który decyduje o odcieniu skóry) u ludzi.
Społeczeństwo indyjskie poszło dalej, aby wyróżnić swoich ciemnoskórych członków poprzez różne mechanizmy – filmy Bollywood nadal przedstawiają złoczyńców jako ciemnoskórych, podczas gdy bohaterscy bohaterowie są prawie zawsze sprawiedliwi. Nawet niektóre bollywoodzkie filmy, które rzekomo mają na celu „normalizację” ciemnych odcieni skóry (jak Bala), padają ofiarą fałszywej „wokalizacji”, uciekając się do blackfacingu zamiast obsadzania aktorów o rzeczywiście ciemnej skórze. Indyjska branża kremów nawilżających, która wciąż zaszczepia w umysłach mieszkańców Indii fałszywy związek między blaskiem a pięknem, jest dziś warta miliardy dolarów. Indyjska marka kremów Fair and Lovely niedawno zmieniła nazwę na Glow and Lovely, co zostało uznane za zbyt mało i zbyt późno. Nazwa może być inna, ale związane z nią konotacje targów bycia pięknym nadal świecą.
Also Read: Will India Finally Get Over Its Obsession With Fairness Now And Embrace „Dark” Skin?
Women Are The Worst Victims Of Colourism
Nie można zaprzeczyć, że koloryzm ma negatywny wpływ na wszystkie płcie. Jednak kobiety często czują się bardziej zmuszone do dążenia do bardziej jasnego odcienia skóry, ponieważ są pod większą presją, by spełniać nierealistyczne społeczne standardy piękna w celu zabezpieczenia cennych zdobyczy na rynku matrymonialnym. Koncepcja ta znana jest jako „koloryzm płciowy”. W ogłoszeniach matrymonialnych, w których poszukuje się potencjalnych panien młodych, często pojawia się hasło „jasne, wysokie i szczupłe”. I odwrotnie, potencjalni panowie młodzi są nadal akceptowani, jeśli są „wysocy, ciemni i przystojni”. W rzeczywistości, wiele z tych kolorystycznych ogłoszeń stawia uczciwość na tym samym piedestale, co kwalifikacje edukacyjne kobiety. Co więcej, ostatnie badania dowiodły, że indyjskie teściowe uważają kolor skóry za główny czynnik przy wyborze swoich przyszłych synowych. Niedawny serial Netflixa Indian Matchmaking pokazał to samo niesprawiedliwe zjawisko w różnych odcinkach.
W społeczeństwie, w którym ludzie są uwarunkowani do automatycznego postrzegania uczciwości koloru skóry jako równoważnej uczciwości charakteru, koloryzm tworzy również nierówności w zakresie możliwości dla osób o ciemniejszej karnacji. Pracodawcy, zredukowani do „ładnej buzi”, często oceniają potencjalne kandydatki do pracy na podstawie koloru skóry, który ostatecznie decyduje o poziomie ich „atrakcyjności”. Kavitha Emmanuel, dyrektorka Women of Worth, organizacji z siedzibą w Chennai, rozpoczęła kampanię „Dark Is Beautiful” w 2019 roku, aby walczyć z koloryzmem płciowym w Indiach. W wywiadzie dla New York Times, Emmanuel powiedział, że w dziedzinach takich jak rozrywka, hotelarstwo i modelarstwo, bycie jasnoskórym jest główną kwalifikacją dla kobiet w Indiach.
Droga naprzód
Problem tak wszechobecny jak koloryzm w Indiach nie może zakończyć się pojedynczym rebrandingiem, pojedynczym ciemnym modelem na billboardzie lub pojedynczym pogardliwym postem na Instagramie. Konieczne jest jednak kontynuowanie rozmowy na temat koloryzmu, aby przyszłe pokolenia Hindusów nie postrzegały swojego ciemnego koloru skóry jako zmory. Aby nauczyć się być dumnym z naszych „pszenicznych”, „miodowych” i „ciemnych” kolorów skóry, musimy najpierw oduczyć się lat uwarunkowań, które sprawiają, że kolor skóry jest najważniejszą miarą czyjejś wartości.
Also Read: I Don’t Wish To Be Fair And Lovely I Am Happy Being Dark And Ugly
Picture Credits: Times of India
Tarini Gandhiok jest stażystką w SheThePeople.TV
.
