Ciąg dalszy od góry…
Kości obręczy piersiowej, na które składają się obojczyk (kość obojczyka) i łopatka (kość ramienna), w znacznym stopniu zwiększają zakres ruchu możliwy w rejonie barku, wykraczając poza to, co byłoby możliwe w przypadku samego stawu barkowego. Mięśnie tej okolicy zarówno umożliwiają taki zakres ruchów, jak i kurczą się, aby ustabilizować tę okolicę i zapobiec wszelkim ruchom obcym. Po przedniej stronie klatki piersiowej mięśnie piersiowy mniejszy (pectoralis minor) i piersiowy przedni (serratus anterior) powstają na przednich żebrach i przyczepiają się do łopatki. Mięśnie te współpracują ze sobą, aby przemieszczać łopatkę do przodu i na boki podczas ruchów pchania, rzucania lub uderzania. W górnej części pleców, mięśnie trapezius, rhomboid major i levator scapulae zakotwiczają łopatkę i obojczyk do kolców kilku kręgów i kości potylicznej czaszki. Kiedy mięśnie te kurczą się, unoszą obręcz piersiową (jak przy wzruszaniu ramionami) i przesuwają łopatkę do środka pleców (jak przy wiosłowaniu). Trapezius również umowy wzdłuż tyłu szyi, aby rozszerzyć głowę na szyi i trzymać go w pozycji pionowej przez cały dzień.
Dziewięć mięśni klatki piersiowej i górnej części pleców są używane do poruszania kości ramiennej (górna kość ramienia). Mięśnie coracobrachialis i pectoralis major łączą ramię przednio z łopatką i żebrami, zginając i przywodząc ramię w kierunku przodu ciała, gdy sięgasz do przodu, aby chwycić obiekt. Po tylnej stronie ramienia mięśnie teres major i latissimus dorsi rozciągają i przywodzą ramię w kierunku łopatki i kręgów, kiedy ściągamy przedmiot z półki nad głową. Mięśnie deltoid i supraspinatus biegną górą między łopatką a kością ramienną, aby przywodzić, jak również zginać i rozciągać ramię. Mięśnie te umożliwiają nam unoszenie ramienia w powietrzu lub wymach ramienia, jak w przypadku rzucania piłki pod pachą. Rotacja kości ramiennej jest osiągana poprzez działanie mięśni podłopatkowego, nadgrzebieniowego i piersiowego mniejszego, które biegną od łopatki do kości ramiennej. Te trzy mięśnie rotatorów, wraz z mięśniem nadgrzebieniowym, zakończone są szerokimi ścięgnami, które całkowicie otaczają głowę kości ramiennej i tworzą strukturę zwaną mankietem rotatorów, który utrzymuje kość ramienną w miejscu i zapobiega zwichnięciu. Obrót kości ramiennej przez mięśnie mankietu rotatorów jest niezbędny do wykonywania czynności takich jak rzucanie piłki z nadgarstka lub wymach młotkiem.
Oprócz poruszania ramieniem i obręczą piersiową, mięśnie klatki piersiowej i górnej części pleców współpracują ze sobą jako grupa w celu wspierania ważnego procesu oddychania. Przepona jest silnym, cienkim mięśniem w kształcie kopuły, który rozciąga się na całej dolnej granicy klatki żebrowej, oddzielając klatkę piersiową od jamy brzusznej. Skurcz przepony powoduje jej opadanie w kierunku jamy brzusznej, zwiększając przestrzeń klatki piersiowej i rozszerzając płuca, wypełniając je powietrzem. Małe mięśnie biegnące pomiędzy żebrami, znane jako mięśnie międzyżebrowe zewnętrzne, unoszą żebra podczas głębokiego oddychania, aby jeszcze bardziej rozszerzyć klatkę piersiową i płuca oraz dostarczyć jeszcze więcej powietrza do organizmu. Podczas wydechu przepona rozluźnia się, aby zmniejszyć objętość klatki piersiowej, wypychając powietrze z płuc. Dodatkowe powietrze może zostać wypchnięte z płuc podczas głębokiego wydechu poprzez skurcz wewnętrznych mięśni międzyżebrowych, które dociskają żebra do siebie i pomagają skompresować klatkę piersiową.
.
