“Dus, waarom duurde het zo lang voordat je naar Bermuda kwam?” Mijn man Rob en ik zaten aan de mooie bar met houten panelen van het Rosewood Bermuda, en de barman, Owen Lightbourne, riep ons heel beleefd. We waren net aangekomen in het vorstelijke resort, dat op een steenworp afstand ligt van uitgestrekte landgoederen die eigendom zijn van mensen als Michael Bloomberg en Ross Perot. Er zijn vier zwembaden, een croquetveld, en een prachtig uitzicht op de oceaan. Onze kamer was nog niet klaar, dus we doodden de tijd terwijl onze peuter, Bobby, vrolijk tussen onze stoelen door rende.
Het eerlijke antwoord, legden we uit, was dat we Bermuda hadden uitgesteld omdat het altijd te dichtbij leek, te gemakkelijk. Voor het ouderschap, waren onze prioriteiten ver weg en exotisch. Nu is een bestemming binnen handbereik – een met prachtige stranden, niet minder – verlossing.
Maar je hoeft geen ouder te zijn om de aantrekkingskracht van Bermuda te waarderen. Een vissenhaakvormige archipel met roze kusten in het midden van de Atlantische Oceaan, het is rustig, mooi, en doordrenkt van geschiedenis. Bermuda werd voor het eerst bewoond door de Engelsen in 1609 en was honderden jaren lang een handelscentrum. In de 20e eeuw werd het een vakantieplek voor de elite van de oostkust, die er kwam om te golfen en te bruinen en rum te drinken in het Elbow Beach hotel, een steunpilaar in de jaren ’60 en ’70. In de latere decennia, toen de ontwikkeling vertraagde en het toerisme plaats maakte voor lucratievere industrieën, zoals verzekeringen en bankieren, vertrokken de glitterati naar de mooiere, zonnigere Caraïbische eilanden Anguilla en St. Ik moet vrienden, velen van hen slimme reizigers, er nog steeds aan herinneren dat dit Britse overzeese gebiedsdeel niet in het Caribisch gebied ligt, maar 650 mijl ten oosten van North Carolina – met een vergelijkbaar hoogseizoen dat van mei tot september loopt.
In de afgelopen paar jaar heeft Bermuda echter een comeback gemaakt, deels omdat het de locatie was van de 2017 America’s Cup. De high-profile zeilregatta zorgde voor stimulans voor nieuwe hotels om te openen en oude hotels om zichzelf op te knappen. Bovendien kiezen koppels opnieuw voor Bermuda voor een gemakkelijke ontsnapping aan zee, dankzij de Zika-vrije stranden. In de komende twee jaar zullen nog meer luxe resorts worden geopend, evenals een nieuwe passagiersterminal op de luchthaven. Zoals ik tijdens mijn bezoek ontdekte, zijn de Bermudianen enthousiast om hun thuis weer in de belangstelling te hebben. Hier, de top redenen om te bezoeken op dit moment.
De hotels zijn upping hun spel.
Voordat we in het Rosewood logeerden, checkten we in bij de Loren (dubbels vanaf $550). “Mensen vertellen me dat hun ouders hier vroeger kwamen,” legde Stephen King, de ontwikkelaar van het hotel, uit bij een kopje koffie in het openluchtrestaurant. Toen de in Engeland geboren, in New York gevestigde financier een vervallen pand vond op Pink Sand Beach, een rustige plek langs de zuidkust, zag hij potentieel in het weidse Atlantische uitzicht. Dus sloopte hij het oude gebouw en begon aan de eerste nieuwbouw van het eiland in bijna tien jaar. De Loren, zegt hij, “laat zien wat Bermuda kan zijn.” De 45 suites, met hun warme houten vloeren, knisperend blauwe accenten, en vrijstaande baden, zijn stijlvol en ruim, te beginnen bij 600 vierkante meter. Bij het overloopzwembad op de klif zagen we koppels naar de zee staren, alsof ze gehypnotiseerd waren door de golven die over de rotsen sloegen. In het begin voelden we ons een beetje misplaatst met Bobby, maar het personeel stelde ons op ons gemak door hem te verwennen met frietjes en pizza.
Twee luxe resorts, beide van Marriott International, zijn in de maak. Het 79-kamers tellende Ritz-Carlton Reserve Hotel at Caroline Bay, met uitzicht op een afgelegen baai aan het West End, zal in 2019 worden geopend. Het 122 kamers tellende St. Regis Bermuda, nabij de oostelijke stad St. George, volgt in 2020. Ondertussen nemen oudere hotels afstand van de Brits-koloniale inrichting. Dankzij een opknapbeurt van $ 100 miljoen is de 133 jaar oude Hamilton Princess & Beach Club (tweepersoonskamers vanaf $ 379), een groot roze-wit gebouw in het hart van de hoofdstad Hamilton, nu een museum voor hedendaagse kunst, met topstukken van onder andere Jeff Koons, Banksy en Ai Weiwei. Onze suite had zelfs een Warhol.
En deze maand, de Rosewood Bermuda (tweepersoonskamers vanaf $728), een 92-kamer woning in de tony enclave van Tucker’s Point, onthult haar nieuwe look. Wat een formele bibliotheek was, is nu een meer informele bar, terwijl de kamers hun badkamers en schrijftafels hebben verloren voor een meer gestroomlijnde esthetiek. Wat niet veranderd is: het afgelegen, kwart mijl lange strand. Op een heldere oktoberdag speelden we met Bobby in de door de zon verwarmde golven tot zijn eindeloze vermaak (en het onze). Ik hoefde niet naar Bali te vliegen om dit niveau van vreugde te vinden.
Related: De Top 25 Resort Hotels in de Caribbean, Bermuda, en de Bahamas
Iemand anders doet het rijden.
Bij wet kunnen toeristen geen auto huren in Bermuda. Ze kunnen echter wel op brommers rijden, wat een huiveringwekkende ervaring kan zijn, dankzij het verkeer en de bochtige wegen. Sinds vorig jaar is er ook de Twizy, een elektrische auto uitgerust met twee cockpit-stijl zetels – leuk, maar het werkt alleen als je reist als een paar. Ik stel voor de openbare bus of taxi’s, de laatste vooral voor het gemak factor. Met een peuter op sleeptouw, taxi’s, hoewel niet altijd de meest economische route, waren onze keuze omdat we de omgeving waarderen konden en beach-hop met gemak. Bermuda’s kronkelende landelijke wegen, omzoomd door eeuwenoude kalkstenen muren, zijn prachtig. Ik hield ervan om naar de onberispelijke, pastelkleurige huizen en de torenhoge palmbomen te kijken. s Nachts kon ik boomkikkers horen fluiten.
U zult met de lokale bevolking praten.
Om het verleden van Bermuda te verkennen, begonnen we in St. George. De eerste permanente nederzetting van het eiland, daterend uit 1612, heeft een kampioen in Kristin White, een jonge ondernemer die fietsexcursies en “spookgeschiedenis” wandeltochten door het dorp aanbiedt. “Ik wil dat andere mensen enthousiast worden over onze verhalen,” zei White op een ochtend in het Tucker House. Ze heeft net de kelder van het gebouw uit 1752 omgetoverd tot een conceptwinkel, Long Story Short, waar klanten kunnen snuffelen naar cadeaus (sieraden, boeken, hoofddoeken), fietsen kunnen huren en, natuurlijk, met haar kunnen kletsen.
We liepen door de geplaveide lanen en stopten bij het 1707 Bridge House, een van de oudste gebouwen in St. George. White vertelde ons dat het huis ooit eigendom was geweest van Bridger Goodrich, een blanke Bermudiaan. Na zijn dood won een van zijn vrouwelijke slavinnen, Philippa, haar vrijheid van zijn zoon, na in de rechtbank te hebben aangevoerd dat Goodrich het aan haar had beloofd.
White’s rondleidingen zijn te boeken via Winnow, een nieuwe app waarmee je begeleide snorkeltochten, peddelbootsessies door mangroves en zelfs hands-on bijenteelt kunt regelen. “Het is een gastheer in je zak,” zei Alison Swan, die het platform samen met haar vriend, William West, heeft gecreëerd. Winnow’s meest populaire uitje is een cocktailuurtje in een Bermudiaans huis, iets wat ik graag wilde testen. “In de hoogtijdagen van de jaren ’50 en ’60 openden mensen hun huizen de hele tijd,” legde ze uit. “We proberen die hoffelijkheid terug te brengen.” Op een avond nam Swan ons mee naar Shelly Bay, waar we de ouders van William, Jenny en Blake West, ontmoetten in een huis dat Blake zelf had gebouwd. We spraken over politiek, daar en thuis, en het opvoeden van kinderen. De Wests kenden ons niet van Adam, maar toch openden ze met plezier hun deuren (zoals ze doen voor alle gasten van Winnow), en op een of andere manier slaagden we er allemaal in een gesprek aan te knopen en van elkaar te leren.
De zeevruchten zijn voortreffelijk.
Als het op restaurants aankomt, is Bermuda geen Kopenhagen of Tokio. Dat pretendeert het ook niet te zijn. Wat het goed doet is zeevruchten, eenvoudig gekookt en opgediend. Een van onze beste maaltijden was in Wahoo’s Bistro & Patio (voorgerechten $14-$42), een informeel restaurant in St. George dat gespecialiseerd is in stekelige, klauwloze Bermuda kreeft – zoeter dan Maine kreeft, net zo ongelooflijk met getrokken boter en frietjes.
Er is een hevig debat over wie de beste vissandwich serveert. Bij Art Mels Spicy Dicy (9 St. Monica’s Rd.; 441-295-3965; voorgerechten $12-$23), een no-frills winkel buiten Hamilton, beginnen de locals om 12 uur in de rij te staan voor sandwiches hoog opgestapeld met licht gehavende tandbaars of wahoo. Woodys Sports Bar & Restaurant (1 Boaz Island; 441-234-6526; voorgerechten $18-$30), op de weg naar de Dockyard, heeft meer sfeer (picknicktafels, een Top 40 soundtrack) en superieure saus. Er is geen discussie over de juiste manier om een vissandwich te bestellen: altijd op rozijnenbrood, nooit op een gewoon broodje.
Gerelateerd: Everything You Should Eat in Bermuda, According to Marcus Samuelsson
Voor een familieavond is Village Pantry (entrées $ 18-$ 38), in het kustplaatsje Flatts Village, een winnaar. We aten vis taco’s op de patio terwijl Bobby flirtte met twee oudere meisjes in de tuin naast de deur. Ruby Murrys (voorgerechten $15-$25), een Indiaas restaurant in een zijstraat in Hamilton, serveert een goddeloze Goan kokos viscurry. Ga voor een avondje uit naar het Rosedon Hotel, gevestigd in een vroeg 20e-eeuwse woning, en eet aan een van de rustige terrastafels bij nieuwkomer Huckleberry (voorgerechten $25-$64). De chef-kok, Lucy Collins, die werd geboren in Charleston, South Carolina, serveert goddelijke krab cakes in zuidelijke stijl en malse, in de weide gehouden lamsrack.
Regenachtige dagen kunnen leuk zijn.
Wanneer het zonnig was, brachten we uren buiten door, kijkend vanuit het overloopzwembad van de Princess hoe jachten Hamilton binnenvaren of op zoek naar schelpen op de grote uitgestrektheid van Elbow Beach.
Maar het weer kan op een dubbeltje omslaan. Toen het weer veranderde, gingen we naar Hamilton, waar de nette straten zijn omzoomd met unieke winkels, waarvan er vele al sinds het begin van de 20e eeuw bestaan. De Bermuda Bookstore, op de hoek van Queen en Front, is volgestouwd met bestsellers en minder bekende historische boeken over het eiland. Ik heb Kiernan Doherty’s Sea Venture, over de eerste kolonisten van Bermuda, meegenomen (en verslonden). Iets verderop in Queen Street zit Della Valle Sandals, een schoenenwinkel genoemd naar de levendige Italiaanse eigenaar. Nadat hij ons espresso’s had aangeboden, kreeg ik op maat gemaakte sandalen van boterzacht leer in felle primaire kleuren.
Een meer verrassende vondst: het Masterworks Museum of Bermuda Art, een collectie van meer dan 1.800 stukken geïnspireerd door het eiland. Het ligt midden in de 36 hectare grote Botanische Tuinen van Bermuda en bevat topstukken van Georgia O’Keeffe en Winslow Homer. Tijdens ons bezoek werden in de stille galerie 119 hedendaagse sculpturen, schilderijen en gemengde-media composities tentoongesteld van aspirant-kunstenaars die meedingen naar de tweejaarlijkse $10.000 Charman Prize. Niet elk exemplaar was even mooi, maar dat gaf niet. De tentoonstelling keek vooruit, in de richting van een nieuwe generatie van creatieven spelen en testen en verbeelding van hun huis, voor de hele wereld te zien.
Alle onderwerpen in Island Vacations
Sign Up for T+L Net In
Bekrijg het laatste reisnieuws, vluchtdeals, en reis ideeën van de redactie van Travel+Leisure
