In een groot onderzoek naar de eerste herinneringen van mensen, meldde bijna 40% van de deelnemers een eerste herinnering die waarschijnlijk fictief is, volgens bevindingen gepubliceerd in Psychological Science, een tijdschrift van de Association for Psychological Science.
Huidig onderzoek geeft aan dat de vroegste herinneringen van mensen dateren van rond de 3 tot 3,5 jaar oud. Uit de studie van onderzoekers van de City University of London, de University of Bradford en de Nottingham Trent University bleek echter dat 38,6% van de 6.641 deelnemers beweerde herinneringen te hebben van 2 jaar of jonger, met 893 mensen die beweerden herinneringen te hebben van 1 jaar of jonger. Dit kwam vooral voor bij volwassenen van middelbare leeftijd en oudere volwassenen.
Om de eerste herinneringen van mensen te onderzoeken, vroegen de onderzoekers de deelnemers om hun eerste herinnering in detail te beschrijven, samen met hun leeftijd op dat moment. In het bijzonder werd de deelnemers verteld dat de herinnering zelf er een moest zijn waarvan ze zeker wisten dat ze die herinnerden. Het mocht niet gebaseerd zijn op, bijvoorbeeld, een familiefoto, familieverhaal, of enige andere bron dan directe ervaring.
Vanuit deze beschrijvingen onderzochten de onderzoekers vervolgens de inhoud, taal, aard en beschrijvende details van de vroegste geheugenbeschrijvingen van de respondenten, en evalueerden op basis daarvan de waarschijnlijke redenen waarom mensen herinneringen opeisen van een leeftijd waarop onderzoek aangeeft dat ze niet kunnen worden gevormd.
Aangezien veel van deze herinneringen dateerden van voor de leeftijd van 2 jaar en jonger, suggereren de auteurs dat deze fictieve herinneringen zijn gebaseerd op herinnerde fragmenten van vroege ervaringen – zoals een kinderwagen (of kinderwagen), familierelaties en zich verdrietig voelen – en enkele feiten of kennis over hun eigen babytijd of kindertijd die kunnen zijn afgeleid van foto’s of familiegesprekken.
“We suggereren dat wat een herinneraar in gedachten heeft wanneer hij fictieve onwaarschijnlijke vroege herinneringen oproept, een episodische-herinnering-achtige mentale representatie is die bestaat uit herinnerde fragmenten van vroege ervaring en enkele feiten of kennis over hun eigen kindertijd / kindertijd,” zei Shazia Akhtar, eerste auteur van de studie en Senior Research Associate aan de Universiteit van Bradford.
“Bovendien kunnen verdere details onbewust worden afgeleid of toegevoegd, bijvoorbeeld dat men een luier droeg toen men in het kinderbedje stond,” voegde Akhtar eraan toe. “Dergelijke episodische-herinnering-achtige mentale representaties komen, na verloop van tijd, recollectief te worden ervaren wanneer ze in gedachten komen en dus voor het individu zijn ze vrij eenvoudig ‘herinneringen’ die in het bijzonder naar de kindertijd wijzen.”
Akhtar en collega’s ontdekten dat fictieve zeer vroege herinneringen vaker voorkwamen bij volwassenen van middelbare leeftijd en oudere volwassenen en ongeveer 4 op de 10 van deze groep hebben fictieve herinneringen aan de kindertijd.
“Toen we de antwoorden van de deelnemers doornamen, ontdekten we dat veel van deze eerste ‘herinneringen’ vaak verband hielden met de kindertijd, en een typisch voorbeeld zou een herinnering zijn die is gebaseerd op een kinderwagen,” legde Martin Conway uit, directeur van het Centre for Memory and Law aan de City, University of London en coauteur van de paper.
“Voor deze persoon zou dit type herinnering kunnen zijn voortgekomen uit iemand die iets zei als ‘moeder had een grote groene kinderwagen.’ De persoon stelt zich dan voor hoe het eruit zou hebben gezien. Na verloop van tijd worden deze fragmenten dan een herinnering en vaak begint de persoon er dingen aan toe te voegen, zoals een sliert speelgoed langs de bovenkant,” voegde hij eraan toe.
“Cruciaal is dat de persoon die zich deze fragmenten herinnert, niet weet dat dit fictief is,” merkte Conway op. “In feite, wanneer mensen wordt verteld dat hun herinneringen vals zijn, geloven ze het vaak niet. Dit is deels te wijten aan het feit dat de systemen die ons in staat stellen om dingen te herinneren zeer complex zijn, en het is niet tot we 5 of 6 zijn dat we volwassen herinneringen vormen als gevolg van de manier waarop de hersenen zich ontwikkelen en als gevolg van ons rijpend begrip van de wereld.”
Aan de studie werkten verder mee Lucy V. Justice van de Nottingham Trent University en Catriona M. Morrison van de Universiteit van Bradford.
Alle gegevens zijn openbaar beschikbaar gesteld via Figshare. De volledige Open Practices Disclosure voor dit artikel is online beschikbaar. Dit artikel heeft de badge voor Open Data ontvangen.
