Als je mijn laatste (en eerste) post hebt gelezen, weet je dat mijn katten en ik op het punt staan om een grote stap te zetten: de overgang naar het leven in een busje. En, om dat te doen, moeten we eerst door verschillende landen rijden.
Nou, ik heb mijn hele leven katten gehad, maar reizen met één is een ander verhaal. Laat staan twee.
Ik heb ze al eens allebei in de auto meegenomen, op kleine tripjes naar de dierenarts, en dat ging niet zo goed. Terwijl Milù altijd nogal gevoelig is geweest, omdat dat haar aard is, is Simba meestal luidruchtig AF en zal hij alles doen om je schuldig te laten voelen. Zoals met zijn hoofd tegen de wand van de reismand slaan, en klauwen naar alles waar hij zijn poten maar op kan krijgen (hint: de versnellingspook).
Midden mei rijden we helemaal naar Spanje op wat een 14 uur durende autoreis zou moeten worden, maar onvermijdelijk veel meer zal worden omdat we allemaal moeten plassen, eten en slapen.
Dit is hoe onze route eruit zal zien:
Als we eenmaal in Rodellar zijn – een beroemde Spaanse klimbestemming – ontmoeten we Fil met zijn busje.
Het plan is om het busje zo lang mogelijk op één plek te houden, het ergens afgelegen en ver van de wegen te parkeren, en kleinere ritjes met mijn auto te maken. Zodat de katten de tijd en ruimte hebben om aan hun omgeving te wennen en een stille plek hebben om thuis te noemen.
Om daar te komen, en om dat veilig te doen voor zowel katten als mezelf, heb ik mezelf gek gemaakt om slimme en veilige oplossingen te vinden voor onze autoreis. Dit is wat ik heb gevonden, getest, bewaard en weggegooid.
Ik heb een paar dingen en trucs geprobeerd, maar ik moet zeggen dat ik geluk heb – mijn beide katten zijn erg buiten (misschien zelfs een beetje te veel) en ze vinden het standaard leuk om dingen te ontdekken.
Iedere keer als ik thuis kom en ze zijn buiten, wat meestal het geval is als het een zonnige dag is, herkennen ze mijn automotor al van verre en rennen naar me toe.
Ik parkeer en wacht een paar minuten met de ramen omlaag, en onvermijdelijk springen ze op en door het raam. Nou, Milù doet het. Simba is te onhandig en de enige keer dat hij het probeerde, sloeg hij zijn gezicht tegen het raam.
Ik probeerde ze mee te nemen op een ritje rond het blok uit hun dragers en ze waren veel gelukkiger en meer ontspannen (soort van). Ze zijn zo relaxed in de auto dat ze soms bij me in de kofferbak hangen. Disclaimer: over het algemeen heb ik niet de gewoonte om in mijn kofferbak rond te hangen, maar ik probeerde de katten naar binnen te lokken en zo gebeurde het.
View this post on Instagram
Milu vertrouwd aan het raken met de auto ?
A post shared by thenomadcats (@thenomadcats) on Mar 30, 2019 at 10:21am PDT
Als je niet zo’n geluk hebt als ik, kun je je katten misschien meenemen op meerdere korte ritjes door je buurt om ze te laten wennen aan de beweging van de auto en ze elke keer te belonen met lekkers, zodat ze de auto associëren met een plezierig moment.
Een ander ding dat u zou kunnen doen, naast het plaatsen van hun deken of handdoeken in de auto – gebruik de Feliway spray. Ik heb het in actie gezien bij mijn vader thuis met zijn twee nieuwe poesjes – wat deze spray doet is een chemische stof vrijgeven die katten uitstralen via de klieren op hun gezicht als ze zich kalm voelen. Het zou hen moeten helpen zich rustig te voelen, dus het zou het proberen waard kunnen zijn.
Hoe stellen we onze auto in voor een langeafstandsreis met onze katten
Er is geen sprake van dat ik de katten 20+ uur in hun kleine reismandjes laat zitten. Ten eerste, ik wil hun kunsten niet atrofiëren. Ten tweede daag ik je uit om zoveel tijd door te brengen met 2 beesten die de longen uit hun lijf schreeuwen en eisen dat ze eruit mogen.
Het eerste idee dat bij me opkwam, was om de voorstoelen van de achterbank te scheiden zodat ze comfortabel kunnen rondlopen, voor de veiligheid aan de stoel vastgemaakt met een riem.
Mijn auto is een Hyundai i30, wat betekent dat er genoeg ruimte is om wat tassen in de kofferbak te stoppen en ruimte te maken voor de katten om op de achterbank rond te zwerven.
Maar aangezien ik letterlijk alles wat ik bezit door een paar landen meeneem met de auto – inclusief al mijn snowboard-, bergbeklim-, boulder- en kantoorspullen op afstand plus kattenspullen -, zal ik ernaar streven de auto zo leeg mogelijk te houden en www.sendmybag.com gebruiken om koffers en kleren naar mijn bestemming te verschepen.
Het spreekt voor zich dat ik de katten niet kan toestaan door te dringen tot de bestuurderszetels. Het laatste wat ik wil is dat we een ongeluk veroorzaken omdat pluisje besloot dat hij/zij het gebied rond de pedalen moest verkennen.
Ik heb een eerste poging gedaan met een net uit de bouwmarkt, maar het was niet stevig genoeg en een van hen kon er gemakkelijk opklimmen en doorheen springen.
Volgende, ik bracht een bezoek aan een dierenwinkel en onderzocht alle – ik bedoel, ALLE – opties met de arme winkelbediende die, na de ochtend doorgebracht te hebben met het monteren van spullen in en uit mijn auto, nu waarschijnlijk mij en zijn baan haat.
Het doorzichtige plexiglas Het plexiglas. Dit zag er strak uit. Ik kon alles zien en de pluisjes in de gaten houden. Maar, terwijl het plexiglas op de kartonnen doos een idyllisch beeld schetste van een rustig huisdier achterin en een veilige auto-omgeving, was het plexiglas in het echt een stuk vuil. Misschien hadden ze gewoon niet het juiste model voor mijn auto, maar het was veel te klein en er zaten overal gaten in. Aan de zijkanten en tussen de stoelen. Om de ruimte tussen de stoelen te blokkeren, zou je dit veiligheidsnet kunnen aanbrengen. Maar dan zou je nog steeds losse ruimte tussen de ramen en de stoelen hebben, en ik weet niet zeker hoe je dat elegant zou kunnen oplossen. Tenzij u er 100% op kunt vertrouwen dat uw kat niet in de voorstoelen zal kruipen en de ramen naar beneden zal trekken om een hap frisse lucht te nemen, zou ik deze optie niet aanbevelen.
Het stevige hondennet Er zijn veel modellen, maar mijn probleem met de meeste was dat ze bedoeld zijn om aan de achterbank te worden bevestigd. Dat betekent dat je de katten in de kofferbak zou moeten laten en de tassen op de achterbank zou moeten zetten. Dat gaat niet gebeuren. Als je dit echter wilt overwegen, van alle modellen die ik heb gezien en geprobeerd, komt deze als winnaar uit de bus. Het laat de minste ruimte tussen de stoelen en de ramen en het plafond, wat betekent dat je niet zo hard hoeft te werken om de mogelijke cat-squeeze-through-holes in de auto te bedekken.
De grote, pluizige reismand Dit had waarschijnlijk vanaf het begin mijn eerste optie moeten zijn, maar veroordeel een meisje niet als ze ervan droomt haar katten een beetje vrijheid te geven. Ik ben hier waarschijnlijk een beetje te ver gegaan en heb de grootste maat van allemaal genomen, maar ik heb er geen spijt van. Mijn redenering was: het moet groot genoeg zijn om hun favoriete deken, hun bed en de kattenbakvulling voor het geval dat, want niemand houdt van de stank van kattenpis in hun auto. Het belangrijkste is dat het inklapbaar is, dus ik kan het gemakkelijk in en uit de auto nemen. Voorafgaand aan onze reis, heb ik hem in mijn appartement gezet, zodat ze er vertrouwd mee kunnen raken. Milù is er al dol op, Simba zal het (zoals gewoonlijk) wat moeilijker krijgen.
Dankzij het gaas kan ik ook gemakkelijk door naar achteren kijken en kan ik de katten in de gaten houden. Ze zitten de hele reis comfortabel en er is geen kans dat ze ergens doorheen klimmen en ontsnappen, wat het geheel veiliger maakt. Het is ook mooier dan een aluminium of metalen kennel, en het ziet er niet uit en voelt niet aan als een kattengevangenis. 10 van de 10. Ga ervoor. Je oren zullen je dankbaar zijn.
WANNEER WE MOETEN STOPPEN
Op een gegeven moment zullen we moeten stoppen om te plassen, te slapen en te eten. Voor dat doel ben ik begonnen met (en lichtelijk mislukt in) leibandtraining. Ik zal hier meer details over geven zodra ik wat tastbare resultaten heb weten te boeken. In dit stadium lijken ze (lees: Simba) alleen geïnteresseerd in de traktaties. Ondertussen, dit is wat ik tot nu toe geleerd heb. Eerste missie: Zoek een riem en een tuigje dat ze niet absoluut haten. Trouw me, ik heb alles geprobeerd wat er op de markt is. Mijn eerlijke mening: Puppia producten zijn het beste van het beste. Om de een of andere reden zijn tuigjes voor katten over het algemeen waardeloos. Heel erg. Misschien vindt uw kat het T-tuigje geweldig, maar Milù vindt het vervelend en ik vind het ook niets. Ik dacht dat een tuigje zoals dat van Puppia te omvangrijk zou zijn, maar het blijkt dat ze perfect zijn. Zacht weefsel, comfortabel, en nog slank ook. Simba is er gek op. Nou, niet echt, maar hij haat het ook niet. Het is verstelbaar en makkelijk om hem te laten dragen. Wat de riem betreft, geef ik de voorkeur aan intrekbare modellen zoals deze. Het geeft me gewoon een veiliger gevoel en ik vind het leuk om ze meer leiband te kunnen geven om een beetje verder te kunnen verkennen als dat mogelijk is. BELANGRIJKE UPDATE: bekijk deze post voor een bijgewerkte review over leibanden en tuigen.
PEE, POO & FOOD
Ik heb veel mensen gelezen die suggereren dat je je katten moet uithongeren voordat je met ze aan een autoreis begint, om te voorkomen dat ze overgeven en in het rond plassen/poepen. Hoewel ik geen expert ben (nog niet!), weet ik ook dat Simba waarschijnlijk mijn hoofd eraf zou hakken en het met plezier zou opeten als ik ooit zou proberen hem uit te hongeren. Om die reden ben ik van plan om kleine voedsel / waterpauzes in te lassen tijdens de reis en om een draagbare kattenbak in de grote reismand te laten, zodat ze die kunnen gebruiken wanneer ze willen. Simba heeft een keer een plasje gedaan in zijn kleine reismandje en laat me je vertellen, dat is een ervaring die ik niet graag wil herhalen.
Wat eten betreft, heb ik ook draagbare morsbestendige bakjes gekocht (en bij verschillende gelegenheden gebruikt).
KOMT VOLGENDE…
In de volgende blogpost zal ik het hebben over GPS-tracking, het voorkomen van teken en andere vervelende dingen en algemene veiligheid in de buitenlucht. Tot dan!
