NEW ORLEANS – Een eenvoudige posturale wijziging van de standaard Valsalva-manoeuvre is nu de duidelijke evidence-based eerstelijnsbehandeling voor supraventriculaire tachycardie, volgens Jeet Mehta, MD, een coassistent in het gecombineerde geneeskunde / kindergeneeskundeprogramma aan de Universiteit van Kansas, Wichita.
De 2015 American College of Cardiology/American Heart Association/Heart Rhythm Society richtlijnen aanbevolen vagale manoeuvres als eerstelijns behandeling van supraventriculaire tachycardie, maar voegde eraan toe dat er geen gouden standaard methode was. Sindsdien is de situatie veranderd. Er zijn twee goed uitgevoerde gerandomiseerde klinische studies gepubliceerd die duidelijkheid verschaffen over de vagale manoeuvre van keuze, meldde Dr. Mehta op de jaarlijkse bijeenkomst van het American College of Physicians.
Hij en zijn mede-onderzoekers voerden een meta-analyse uit van de drie gerandomiseerde gecontroleerde studies van vóór 2000 die de standaard Valsalva-manoeuvre vergeleken met carotisinusmassage plus de twee nieuwere studies, die beide systematisch een aangepaste Valsalva-manoeuvre vergeleken met de standaardversie.
De duidelijke winnaar in termen van werkzaamheid was de gemodificeerde Valsalva manoeuvre, waarbij patiënten met supraventriculaire tachycardie (SVT) een gestandaardiseerde rek uitvoerden terwijl ze in een half liggende positie lagen, vervolgens onmiddellijk plat gingen liggen en hun benen gedurende 15 seconden tot 45 graden lieten optrekken alvorens terug te keren naar de half liggende positie. Het doel van deze houdingswijziging is de veneuze terugkeer in de ontspanningsfase en de vagale stimulatie te bevorderen.
In de 433 patiënten tellende multicenter REVERT studie in het Verenigd Koninkrijk keerde 43% van degenen die de gewijzigde Valsalva manoeuvre ondergingen 1 minuut na het voltooien van de taak terug naar sinusritme, vergeleken met 17% van degenen die de standaard halfzittende Valsalva manoeuvre ondergingen. Dit resulteerde in aanzienlijk minder behoefte aan adenosine en andere behandelingen. Hoewel de REVERT-onderzoekers de patiënten gedurende 15 seconden in een manometer van 40 mm Hg lieten blazen, merkten ze op dat dezelfde intensiteit van belasting praktischer kan worden bereikt door in een 10-mL-spuit te blazen die voldoende is om de plunjer net te bewegen (Lancet. 2015 Oct 31;386:1747-53).
De REVERT-bevindingen werden bevestigd door een tweede proef uitgevoerd door Turkse onderzoekers, waarin de gemodificeerde Valsalva-manoeuvre succesvol was bij 43% van de patiënten, vergeleken met 11% in de standaard Valsalva-manoeuvre-groep (Am J Emerg Med. 2017 Nov;35:1662-5).
Extrapolatie van het gepubliceerde bewijsmateriaal, waaronder een Cochrane Collaboration-review (Cochrane Database Syst Rev. 2015 Feb 18;:CD009502. doi: 10.1002/14651858.CD009502.pub3), hebben dr. Mehta en zijn mede-onderzoekers de waarschijnlijkheid van succesvolle conversie van SVT naar sinusritme gerangschikt van een hoogtepunt van 48% voor de gemodificeerde Valsalva manoeuvre, aflopend naar 43% voor een liggende Valsalva manoeuvre, 36% voor een standaard half liggende Valsalva, 21% voor een zittende Valsalva, 19% voor een staande Valsalva, en slechts 11% voor carotis sinus massage.
“Gebaseerd op bewijs van hoge kwaliteit, moedigen wij aan dat de gemodificeerde Valsalva manoeuvre wordt gedaan vanwege de veiligheid en lage kosten,” concludeerde Dr. Mehta.
Hij meldde geen financiële conflicten te hebben met betrekking tot zijn studie, die zonder commerciële steun werd uitgevoerd.
