Świat może być postrzegany jako spektrum od krajów rdzenia do krajów peryferii, gdzie kraje rdzenia charakteryzują się wysokim poziomem rozwoju, zdolnością do innowacji i konwergencją przepływów handlowych. Rdzeń ma pewien poziom dominacji nad peryferiami, co znajduje odzwierciedlenie w handlu i strukturze sieci transportowych. Dostępność jest wyższa w obrębie elementów rdzenia niż na peryferiach. Większość działań gospodarczych i innowacji na wysokim poziomie jest zlokalizowana w rdzeniu, a peryferia są podporządkowane tym procesom na różnych poziomach.
Ten wzorzec był szczególnie dominujący w epoce kolonialnej, kiedy to rozwój systemów transportowych w krajach rozwijających się sprzyjał głównie dostępności krajów rdzenia do zasobów i rynków peryferii. Półperyferie charakteryzują się wyższym poziomem autonomii i są obiektem znacznej poprawy rozwoju gospodarczego (Chiny, Brazylia, Malezja itp.). Równocześnie poprawiła się dostępność półperyferii, co pozwoliło na integrację ich przewag komparatywnych w zakresie siły roboczej i zasobów.
.
