Poliester a nasze zdrowie

Poliester jest bardzo popularnym materiałem – w rzeczywistości jest to najpopularniejszy ze wszystkich syntetyków. Ponieważ często może mieć syntetyczne uczucie, często jest mieszany z włóknami naturalnymi, aby uzyskać korzyści z włókien naturalnych, które oddychają i dobrze się czują obok skóry, w połączeniu z trwałością poliestru, hydrofobowością i odpornością na zmarszczki. Większość prześcieradeł sprzedawanych w Stanach Zjednoczonych, na przykład, to mieszanki bawełny z poliestrem.

Jest również używany w produkcji wszelkiego rodzaju odzieży i odzieży sportowej – nie wspominając o pieluchach, wkładkach higienicznych, materacach, tapicerce, zasłonach i dywanach. Jeśli spojrzysz na etykiety, możesz być zaskoczony, jak wiele produktów w twoim życiu jest wykonanych z włókien poliestrowych.

Więc czym jest ten poliester, z którym żyjemy blisko każdego dnia?

W tym momencie myślę, że dobrze byłoby mieć podstawowy elementarz na temat produkcji poliestru, a ja nieopatrznie podniosłam świetną dyskusję z Marca Pehkonena i Lori Taylor, pisząc na ich stronie diaperpin.com:

Podstawowa chemia polimerów nie jest zbyt skomplikowana, ale dla większości ludzi produkcja otaczających nas tworzyw sztucznych jest tajemnicą, co bez wątpienia bardzo dobrze odpowiada producentom chemicznym. Robocza znajomość zasad z tym związanych uczyni nas bardziej świadomymi użytkownikami.

Poliester jest tylko jednym ze związków w klasie substancji ropopochodnych znanych jako polimery. Tak więc, poliester (we wspólnocie z większością polimerów) rozpoczyna swoje życie w naszych czasach jako ropa naftowa. Ropa naftowa to koktajl składników, które można wydzielić w procesie destylacji przemysłowej. Benzyna jest jednym z tych składników, a prekursory polimerów, takich jak polietylen, są również obecne.

Polimery są wykonane przez reakcję chemiczną wielu małych cząsteczek razem, aby utworzyć jedną długą cząsteczkę, jak sznur koralików. Małe cząsteczki nazywane są monomerami, a długie cząsteczki polimerami.

O + O + O + … tworzy OOOOOOOOOOOOOOOO

W zależności od tego, jaki polimer jest potrzebny, wybierane są różne monomery. Etylen, monomer polietylenu, jest otrzymywany bezpośrednio z destylacji ropy naftowej; inne monomery muszą być syntetyzowane z bardziej złożonych pochodnych ropy naftowej, a droga do tych monomerów może być kilkustopniowa. Ścieżka dla poliestru, który powstaje w wyniku reakcji glikolu etylenowego i kwasu tereftalowego, jest przedstawiona poniżej. Pokazano również kluczowe właściwości materiałów pośrednich.

Same polimery są teoretycznie dość mało reaktywne i dlatego nie są szczególnie szkodliwe, ale z pewnością nie dotyczy to monomerów. Firmy chemiczne zwykle robią wielką sprawę z tego, jak stabilne i niereaktywne są polimery, ale to nie jest to, co powinno nas interesować. Powinniśmy zapytać, co z monomerami? Jak bardzo są one niereaktywne?

Musimy zadać te pytania, ponieważ niewielka część monomeru nigdy nie zostanie przekształcona w polimer. Po prostu zostanie uwięziona pomiędzy łańcuchami polimeru, jak groszek w spaghetti. Z czasem ten nieprzereagowany monomer może się ulotnić, albo przez gazowanie do atmosfery, jeśli początkowe monomery były lotne, albo przez rozpuszczenie się w wodzie, jeśli monomery były rozpuszczalne. Ponieważ te monomery są tak toksyczne, potrzeba bardzo małych ilości, aby były szkodliwe dla ludzi, więc ważne jest, aby wiedzieć o monomerach, zanim umieścisz polimery przy skórze lub w domu. Ponieważ twoja skóra jest zwykle wilgotna,
każdy monomer unoszący się w wodzie znajdzie łatwą drogę do twojego ciała.

Poliester jest produktem końcowym w łańcuchu bardzo reaktywnych i toksycznych prekursorów. Większość z nich jest rakotwórcza; wszystkie są trujące. I nawet jeśli żadna z tych substancji chemicznych nie pozostanie uwięziona w końcowej strukturze poliestru (co najprawdopodobniej ma miejsce), proces produkcji wymaga narażenia pracowników i naszego środowiska na kontakt z niektórymi lub wszystkimi substancjami chemicznymi przedstawionymi na powyższym schemacie. Nie ma wątpliwości, że produkcja poliestru jest obciążeniem dla środowiska i zdrowia publicznego, bez którego byłoby nam lepiej.

Co to wszystko oznacza w kontekście naszego zdrowia? Patrząc tylko na jeden rodzaj raka, możemy zobaczyć, jak nasze życie jest zmieniane przez stosowanie plastiku:

• Związek między plastikiem a rakiem piersi został po raz pierwszy odkryty w 1987 roku w Tufts Medical School w Bostonie przez
  naukowców dr Anę Soto i dr Carlosa Sonnenscheina. W trakcie ich eksperymentów nad wzrostem komórek nowotworowych, chemikalia zaburzające gospodarkę hormonalną wyciekły z plastikowych probówek do eksperymentu laboratoryjnego badacza, powodując gwałtowne namnażanie się komórek raka piersi. Ich ustalenia zostały opublikowane w Environmental Health Perspectives (1991).
• Hiszpańscy badacze, Fatima i Nicolas Olea, przetestowali metalowe puszki na żywność, które zostały wyłożone plastikiem. Okazało się, że puszki te były również wypłukiwane przez substancje chemiczne zaburzające gospodarkę hormonalną w 50% badanych puszek. Poziom zanieczyszczeń był dwadzieścia siedem razy większy niż ilość, którą zespół ze Stanford zgłosił jako wystarczającą, aby komórki raka piersi zaczęły się rozmnażać. Podobno 85% puszek z żywnością w Stanach Zjednoczonych jest wyłożonych plastikiem. Oleas zgłosiły swoje ustalenia w Environmental Health Perspectives (1995).
• Komentarz opublikowany w Environmental Health Perspectives w kwietniu 2010 r. zasugerował, że PET może dawać substancje zaburzające gospodarkę hormonalną w warunkach powszechnego stosowania i zalecił badania na ten temat.

Badania te potwierdzają twierdzenia, że tworzywa sztuczne po prostu nie są dla nas dobre – przed 1940 rokiem rak piersi występował stosunkowo rzadko, obecnie dotyka 1 na 11 kobiet. Nie twierdzimy, że tylko tworzywa sztuczne są odpowiedzialne za ten wzrost, ale myślenie, że się do niego nie przyczyniają jest, naszym zdaniem, świadomym zaprzeczeniem. W końcu, grawitacja istniała zanim ojciec Newtona zasadził jabłoń, a świat był tak samo okrągły zanim urodził się Kolumb.

Tkanina poliestrowa jest miękka, gładka, elastyczna – ale nadal jest tworzywem sztucznym. Przyczynia się do obciążenia naszego ciała w sposób, który dopiero zaczynamy rozumieć. A ponieważ poliester jest wysoce łatwopalny, często jest poddawany działaniu środków zmniejszających palność, co zwiększa obciążenie toksyczne. Więc jeśli myślisz, że żyłeś tak długo będąc wystawionym na działanie tych chemikaliów i nie miałeś problemu, pamiętaj, że ludzkie ciało może wytrzymać tylko tyle toksycznych obciążeń – i że chemikalia zaburzające gospodarkę hormonalną, które nie wydają się ci przeszkadzać, mogą mieć wpływ na przyszłe pokolenia.

Agin, to jest blog, który ma poruszać tematy w tekstyliach: poliester jest zdecydowanie najpopularniejszą tkaniną w Stanach Zjednoczonych. Nawet jeśli jest wykonany z przędzy z recyklingu, toksyczne monomery są nadal budulcem włókien. I nigdy nie wspomina się o chemikaliach używanych do barwienia i wykańczania tkanin poliestrowych, które, jak wiemy, zawierają niektóre z chemikaliów najbardziej szkodliwych dla ludzkiego zdrowia.

Dlaczego projektant podejmuje decyzję o zastosowaniu poliestru – lub innego materiału syntetycznego – skoro wszystkie dane wskazują na to, że włókno to jest szkodliwe dla zdrowia i dobrego samopoczucia mieszkańców? Dlaczego nie ma wspólnego wołania o bezpieczne chemikalia do przetwarzania?

.