Ogólne
Ze względu na możliwość wystąpienia nadwrażliwości krzyżowej, dekanonian flufenazyny należy stosować ostrożnie u pacjentów, u których wystąpiła żółtaczka cholestatyczna, dermatozy lub inne reakcje alergiczne na pochodne fenotiazyny.
Pacjentów psychotycznych przyjmujących duże dawki leku z grupy fenotiazyn, którzy są poddawani zabiegom chirurgicznym, należy uważnie obserwować pod kątem możliwości wystąpienia zjawisk hipotensyjnych. Ponadto należy pamiętać, że może być konieczne zmniejszenie dawki leków znieczulających lub działających depresyjnie na OUN.
Działanie atropiny może być nasilone u niektórych pacjentów otrzymujących flufenazynę ze względu na dodatkowe działanie przeciwcholinergiczne.
Dekanonian flufenazyny należy stosować ostrożnie u pacjentów narażonych na działanie skrajnie wysokich temperatur lub insektycydów fosforowych.
Preparat należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami drgawkowymi w wywiadzie, ponieważ znane są przypadki wystąpienia drgawek typu grand mal.
Stosować ostrożnie u pacjentów ze specjalnymi zaburzeniami medycznymi, takimi jak niewydolność mitralna lub inne choroby układu krążenia oraz guz chromochłonny.
Podczas długotrwałej terapii należy pamiętać o możliwości uszkodzenia wątroby, retinopatii barwnikowej, złogów soczewkowych i rogówkowych oraz rozwoju nieodwracalnej dyskinezy.
Poza szpitalami państwowymi lub innymi instytucjami psychiatrycznymi, dekanonian flufenazyny powinien być podawany pod kierunkiem lekarza doświadczonego w klinicznym stosowaniu leków psychotropowych, szczególnie pochodnych fenotiazyny. Ponadto należy zapewnić możliwość okresowej kontroli czynności wątroby, czynności nerek i obrazu krwi. Należy monitorować czynność nerek u pacjentów długotrwale leczonych; jeśli stężenie azotu mocznikowego we krwi (BUN) jest nieprawidłowe, leczenie należy przerwać.
Jak w przypadku każdej fenotiazyny, lekarz powinien być wyczulony na możliwość rozwoju „niemego zapalenia płuc” u pacjentów leczonych dekanonianem flufenazyny.
Leki neuroleptyczne podwyższają stężenie prolaktyny; podwyższenie utrzymuje się podczas przewlekłego podawania. Eksperymenty na hodowlach tkankowych wskazują, że około jedna trzecia ludzkich raków piersi jest zależna od prolaktyny in vitro, co jest czynnikiem o potencjalnym znaczeniu, jeśli rozważa się przepisanie tych leków u pacjentki z wcześniej wykrytym rakiem piersi. Chociaż zgłaszano zaburzenia takie jak mlekotok, amenorrhea, ginekomastia i impotencja, kliniczne znaczenie podwyższonego stężenia prolaktyny w surowicy nie jest znane u większości pacjentów. U gryzoni stwierdzono zwiększenie częstości występowania nowotworów sutka po przewlekłym podawaniu leków neuroleptycznych. Jednak ani badania kliniczne, ani badania epidemiologiczne przeprowadzone do tej pory nie wykazały związku między przewlekłym podawaniem tych leków a nowotworzeniem gruczołu sutkowego; dostępne dowody są uważane za zbyt ograniczone, aby mogły być rozstrzygające w tym momencie.
Ciąża
Działanie nieteratogenne
Niemowlęta narażone na działanie leków przeciwpsychotycznych, podczas trzeciego trymestru ciąży są narażone na ryzyko wystąpienia objawów pozapiramidowych i (lub) objawów odstawiennych po porodzie. Istnieją doniesienia o pobudzeniu, hipertonii, hipotonii, drżeniu, senności, zaburzeniach oddychania i zaburzeniach karmienia u tych noworodków. Powikłania te miały różną ciężkość; podczas gdy w niektórych przypadkach objawy były samoograniczające się, w innych przypadkach noworodki wymagały wsparcia na oddziale intensywnej terapii i przedłużonej hospitalizacji.
Dekanonian flufenazyny powinien być stosowany w czasie ciąży tylko wtedy, gdy potencjalna korzyść uzasadnia potencjalne ryzyko dla płodu.
Leukopenia, neutropenia i agranulocytoza
W badaniach klinicznych i doświadczeniach po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano przypadki leukopenii/neutropenii i agranulocytozy związane czasowo z lekami przeciwpsychotycznymi.
Możliwe czynniki ryzyka leukopenii/neutropenii obejmują istniejącą wcześniej małą liczbę białych krwinek (WBC) i leukopenię/neutropenię wywołaną lekami w wywiadzie. Pacjenci z istniejącym wcześniej małym stężeniem WBC lub leukopenią/neutropenią polekową w wywiadzie powinni mieć często kontrolowaną pełną morfologię krwi (CBC) w ciągu pierwszych kilku miesięcy leczenia i powinni przerwać stosowanie produktu leczniczego Fluphenazine Decanoate Injection, USP przy pierwszych oznakach zmniejszenia stężenia WBC, przy braku innych czynników sprawczych.
Pacjenci z neutropenią powinni być uważnie monitorowani pod kątem gorączki lub innych objawów lub oznak zakażenia i niezwłocznie leczeni w przypadku wystąpienia takich objawów lub oznak. Pacjenci z ciężką neutropenią (bezwzględna liczba neutrofilów <1000/mm 3) powinni przerwać stosowanie produktu leczniczego Fluphenazine Decanoate Injection, USP i poddać się kontroli WBC do czasu powrotu do zdrowia.
Informacje dla pacjentów
Zważywszy na prawdopodobieństwo, że u znacznej części pacjentów narażonych na przewlekłe działanie neuroleptyków rozwinie się dyskineza tardywna, zaleca się, aby wszyscy pacjenci, u których rozważa się przewlekłe stosowanie produktu leczniczego, otrzymali, jeśli to możliwe, pełną informację o tym ryzyku. Decyzja o poinformowaniu pacjentów i (lub) ich opiekunów musi oczywiście uwzględniać okoliczności kliniczne oraz zdolność pacjenta do zrozumienia przekazywanych informacji.
DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE:
Centralny układ nerwowy
Działania niepożądane najczęściej zgłaszane w przypadku związków fenotiazyny to objawy pozapiramidowe, w tym pseudoparkinsonizm, dystonia, dyskineza, akatyzja, kryzy oculogiczne, opisthotonos i hiperrefleksja. Po zastosowaniu dekanonianu flufenazyny zgłaszano sztywność mięśni, której czasami towarzyszyła hipertermia. Najczęściej te objawy pozapiramidowe są odwracalne, jednak mogą być trwałe (patrz poniżej). Częstość występowania takich reakcji jest częściowo związana z budową chemiczną: można spodziewać się większej częstości występowania dekanonianu flupenaziny niż mniej silnych pochodnych piperazyny lub fenotiazyn o prostym łańcuchu, takich jak chlorpromazyna. W przypadku każdej pochodnej fenotiazyny, częstość występowania i nasilenie takich reakcji zależy bardziej od indywidualnej wrażliwości pacjenta niż od innych czynników, ale poziom dawki i wiek pacjenta są również czynnikami determinującymi.
Reakcje pozapiramidowe mogą być niepokojące, a pacjent powinien być uprzedzony i uspokojony. Reakcje te można zazwyczaj opanować przez podanie leków przeciwparkinsonowskich, takich jak Benztropine Mesy late lub dożylne wstrzyknięcie kofeiny i benzoesanu sodu, oraz przez późniejsze zmniejszenie dawki.
Dyskineza tardyjna
Patrz OSTRZEŻENIA. Zespół ten charakteryzuje się mimowolnymi ruchami choreoatetoidalnymi, które w różnym stopniu dotyczą języka, twarzy, ust, warg lub szczęki (np. wysuwanie języka, nadymanie policzków, zaciskanie ust, ruchy żucia), tułowia i kończyn. Nasilenie zespołu i stopień upośledzenia są bardzo różne.
Zespół może stać się klinicznie rozpoznawalny podczas leczenia, po zmniejszeniu dawki lub po odstawieniu leczenia. Ważne jest wczesne wykrywanie dyskinez tardywnych. Aby zwiększyć prawdopodobieństwo wykrycia zespołu w jak najwcześniejszym czasie, należy okresowo zmniejszać dawkę leku neuroleptycznego (jeśli jest to klinicznie możliwe) i obserwować pacjenta pod kątem objawów zaburzeń. Ten manewr jest krytyczny, ponieważ leki neuroleptyczne mogą maskować objawy zespołu.
Inne działania na OUN
Zgłaszano występowanie złośliwego zespołu neuroleptycznego (NMS) u pacjentów leczonych lekami neuroleptycznymi (patrz OSTRZEŻENIA, Złośliwy zespół neuroleptyczny); leukocytoza, podwyższone stężenie CPK, zaburzenia czynności wątroby i ostra niewydolność nerek mogą również wystąpić z NMS.
Senność lub senność, jeśli wystąpią, mogą wymagać zmniejszenia dawki; wiadomo, że indukcja stanu podobnego do katatonii występuje w przypadku dawek flufenazyny znacznie przekraczających zalecane ilości. Podobnie jak w przypadku innych związków fenotiazynowych, może wystąpić reaktywacja lub nasilenie procesów psychotycznych.
Pochodne fenotiazyny mogą powodować u niektórych pacjentów niepokój, podniecenie lub dziwaczne sny.
Autonomiczny układ nerwowy
Zgłaszano występowanie nadciśnienia tętniczego i wahań ciśnienia krwi podczas stosowania flufenazyny.
Nadciśnienie tętnicze rzadko stanowiło problem podczas stosowania flufenazyny. Jednak pacjenci z guzem chromochłonnym, niewydolnością mózgu, naczyń krwionośnych lub nerek, lub z ciężkim niedoborem rezerwy sercowej, takim jak niewydolność mitralna, wydają się być szczególnie podatni na reakcje hipotensyjne ze związkami fenotiazyny i dlatego powinni być uważnie obserwowani podczas podawania leku. W przypadku wystąpienia ciężkiego niedociśnienia tętniczego należy natychmiast zastosować środki wspomagające, w tym dożylne podanie leków zwiększających ciśnienie w naczyniach krwionośnych. Norepinephrine Bitartrate Injection jest najbardziej odpowiednim lekiem do tego celu: nie należy stosować epinefryny, ponieważ stwierdzono, że pochodne fenotiazyny odwracają jej działanie, powodując dalsze obniżenie ciśnienia krwi.
Mogą wystąpić reakcje autonomiczne, w tym nudności i utrata apetytu, ślinotok, wielomocz, pocenie się, suchość w jamie ustnej, ból głowy i zaparcia. Efekty autonomiczne można zazwyczaj kontrolować poprzez zmniejszenie lub czasowe odstawienie dawki.
W przypadku niektórych pacjentów pochodne fenotiazyny powodowały niewyraźne widzenie, jaskrę, porażenie pęcherza moczowego, oddawanie stolca, paralityczne niedrożności jelit, tachykardię lub przekrwienie błony śluzowej nosa.
Metaboliczne i endokrynologiczne
Zmiana masy ciała, obrzęki obwodowe, nieprawidłowa laktacja, ginekomastia, nieregularne miesiączkowanie, fałszywe wyniki testów ciążowych, impotencja u mężczyzn i zwiększone libido u kobiet mogą wystąpić u niektórych pacjentów leczonych fenotiazyną.
Reakcje alergiczne
Zgłaszano występowanie zaburzeń skórnych, takich jak świąd, rumień, pokrzywka, łojotok, nadwrażliwość na światło, wyprysk, a nawet złuszczające zapalenie skóry, podczas stosowania pochodnych fenotiazyny. Należy pamiętać o możliwości wystąpienia reakcji anafilaktoidalnych u niektórych pacjentów.
Hematologiczne
Podczas leczenia zaleca się wykonywanie regularnych morfologii krwi, ponieważ podczas stosowania pochodnych fenotiazyny obserwowano zaburzenia krwi, w tym leukopenię, agranulocytozę, plamicę małopłytkową lub niezakrzepową, eozynofilię i pancytopenię. Ponadto, jeśli wystąpi bolesność jamy ustnej, dziąseł lub gardła lub jakiekolwiek objawy zakażenia górnych dróg oddechowych, a potwierdzająca liczba leukocytów wskazuje na depresję komórkową, należy przerwać leczenie i natychmiast zastosować inne odpowiednie środki.
Wątroba
Może wystąpić uszkodzenie wątroby objawiające się żółtaczką cholestatyczną, szczególnie w pierwszych miesiącach leczenia; w takim przypadku należy przerwać leczenie. U pacjentów otrzymujących ester enantanu flufenazyny (związek blisko spokrewniony), u których nie występowały kliniczne dowody uszkodzenia wątroby, zgłaszano zwiększenie kłaczków cefaliny, któremu czasami towarzyszyły zmiany innych testów czynności wątroby.
Inne
Zgłaszano nagłe, niespodziewane i niewyjaśnione zgony u hospitalizowanych pacjentów psychotycznych otrzymujących fenotiazyny. Czynnikami predysponującymi mogą być wcześniejsze uszkodzenia mózgu lub napady drgawkowe; należy unikać stosowania dużych dawek u znanych pacjentów z napadami drgawkowymi. U kilku pacjentów wystąpiło nagłe zaostrzenie zachowań psychotycznych na krótko przed śmiercią. Wyniki autopsji zazwyczaj ujawniały ostre piorunujące zapalenie płuc lub zapalenie płuc, aspirację treści żołądkowej lub zmiany wewnątrzsercowe.
Chociaż nie jest to ogólna cecha flufenazyny, może wystąpić nasilenie działania leków działających depresyjnie na OUN (opiaty, leki przeciwbólowe, przeciwhistaminowe, barbiturany, alkohol).
Następujące działania niepożądane występowały również w przypadku pochodnych fenotiazyny: zespół podobny do tocznia rumieniowatego układowego, niedociśnienie tętnicze wystarczająco ciężkie, aby spowodować śmiertelne zatrzymanie krążenia, zmienione zapisy elektrokardiograficzne i elektroencefalograficzne, zmienione stężenie białek w płynie mózgowo-rdzeniowym, obrzęk mózgu, astma, obrzęk krtani i obrzęk naczynioruchowy; przy długotrwałym stosowaniu – pigmentacja skóry oraz zmętnienie soczewki i rogówki.
Iniekcje dekanonianu flufenazyny są wyjątkowo dobrze tolerowane, miejscowe reakcje tkankowe występują rzadko.
.
