20 Things Every „Cool Kid” Growing Up in the 1990s Owned

The 1990s were a weird and wild time to be alive. Internet i komputery osobiste były nagle wszędzie, dżinsy były absurdalnie za duże i istniał czarny rynek słodkich zabawek z klapkami. Ale z całą powagą, lata 90. były wspaniałym okresem dla młodych ludzi. Od cyfrowych kieszonkowych zwierzaków po przezroczyste urządzenia, technologia i popkultura połączyły się, by stworzyć jedne z najwspanialszych rozrywek, na jakie mógł liczyć każdy dzieciak. Chociaż trudno jest wybrać najlepsze z najlepszych z dekady, która zrodziła rewolucję technologiczną, zebraliśmy listę rzeczy z lat 90-tych, które były naprawdę wszystkim i torbą frytek. Bez dalszych ceregieli, oto 20 rzeczy, bez których każdy fajny dzieciak z lat 90. nie mógł żyć.

W porównaniu z tym, do czego byliśmy przyzwyczajeni z kasetami i płytami winylowymi, płyty kompaktowe (lepiej znane jako CD) zapewniały krystalicznie czyste wersje Twojej ulubionej muzyki z lat 90-tych, niezależnie od tego, czy był to Ace of Bass czy Alanis Morissette, Mariah Carey czy Metallica.

Kiedy w latach 90-tych Sony Discman uczyniło płyty CD przenośnymi, to było tak, jakby przyszłość w końcu nadeszła. Jasne, muzyka przeskakiwała za każdym razem, gdy Discman został choćby lekko poruszony, ale i tak było to wielkie odkrycie.

Kto potrzebuje prawdziwego kota lub psa, gdy ma go w formie uroczego breloczka? Tamagotchis były tak uzależniające wśród dzieci w latach 90-tych, że niektóre szkoły faktycznie zakazały ich używania, ponieważ uczniowie opuszczali zajęcia, aby „karmić” swoje podręczne cyfrowe zwierzaki.

Nawet jeśli nigdy nie zapuszczali się w pobliże mosh pitu, dzieciaki z lat 90. wszędzie nosiły te ciężkie buty jako codzienną część garderoby. Ich gimnazjalne zajęcia z geometrii mogły równie dobrze być koncertem Rancid. A jeśli byłeś szczególnie cool, prawdopodobnie miałeś je w kwiatki, kratkę lub metaliczne wykończenie.

W czasach, gdy Simpsonowie byli jednym z jedynych odważnych programów w telewizji, założenie koszulki Barta Simpsona „Zjedz moje spodenki” było aktem buntowniczego buntu. Nawet wersje bootlegowe, ze źle narysowanymi karykaturami Barta i jego rodziny, były symbolem kontrkultury, który dawał ci uliczną wiarygodność w latach 90.

Były zdecydowanie słodkie – miałem słabość do Bananów (pieniędzy) i Humphrey’a (wielbłąda) – ale to było szalone, jak obsesyjnie ludzie przejmowali się Beanie Babies. Niektóre dzieci zostały nawet zdeptane w późnych latach 90-tych przez niespokojne tłumy próbujące kupić limitowaną edycję zabawek TY. A ludzie płacili tysiące i tysiące dolarów za iterację Princess Diana.

Podnieś rękę, jeśli skłamałeś, widząc złudzenie optyczne w kalejdoskopowym obrazie Magic Eye, aby nie czuć się pominiętym? Te obrazy były tak popularne w latach 90-tych, że nawiązywano do nich we wszystkim, od Seinfelda do filmu Kevina Smitha Mallrats.

Wiesząc jeden z nich w swojej sypialni, udowodniłeś, że jesteś wystarczająco fajny, aby zobaczyć nieuchwytny ukryty obraz, który nie każdy mógł znaleźć. (Podpowiedź: wystarczy, że rozproszysz wzrok, a też go zobaczysz!)

Czy byłeś dzieckiem grunge’u, czy po prostu chciałeś ubierać się jak Alicia Silverstone w Clueless, prawdopodobnie miałeś przynajmniej kilka strojów w swojej szafie, które były w kratę. Jest to jedyny wygląd, co do którego wszyscy w latach 90-tych, niezależnie od ich osobistej estetyki, mogli się zgodzić.

W latach 90. sprzedaż jo-jo poszybowała w górę, a wszystko to dzięki marce Yomega, która wprowadziła na rynek superszybkie modele – Brain i Fireball.

Jeśli świeciło w ciemności lub zmieniało kolory i wydawało szalone dźwięki za każdym razem, gdy wykonywałeś sztuczkę (jak „spacer z psem” lub uśpienie go), tym lepiej.

Najwyraźniej każdy dzieciak w latach 90. był nagle przekonany, że stał się celem kieszonkowców. Portfel na łańcuszku mógł nie być niezawodnym środkiem bezpieczeństwa – i naprawdę, każdy kto go nosił prawdopodobnie nie miał wiele do ukradzenia – ale na pewno wyglądał na twardy.

Długo przed Instagramem i Snapchatem fajne dzieciaki z lat 90. komunikowały się ze sobą online za pomocą komunikatora AOL, lepiej znanego jako AIM.

Ale nie był on tak błyskawiczny, jak wskazuje jego nazwa. Najpierw wymagał płyty CD-ROM do zainstalowania programu, potem linii telefonicznej, którą mogłeś podłączyć do swojego komputera, a następnie długiego, rozdzierającego uszy szumu wybierania, gdy twój komputer próbował nawiązać kontakt z serwerem AOL. W końcu łączyłeś się, dowiadywałeś się, że „masz pocztę” i mogłeś czatować z przyjaciółmi, używając czcionki Comic Sans. Ale najprawdopodobniej zalogowałeś się tylko po to, aby umieścić wiadomość, która wyglądała *~*SoMetHinG LikE tHIs*~*

Kiedy w 1995 roku zadebiutowała w Stanach Zjednoczonych, konsola Sony PlayStation zmieniła sposób, w jaki fajne dzieciaki spędzały popołudnia. Tak, przed nią były Nintendo i Atari, ale PlayStation było hipnotyzujące. Mogłeś spędzić 48 godzin, grając w Gran Turismo, Tekkena lub Resident Evil i nie zobaczyć światła słonecznego. Nie ma czego żałować!

Nope, to nie były urządzenia tylko dla lekarzy. Zanim dzieci miały telefony komórkowe, miały pagery.

To był w zasadzie telefon komórkowy, który mógł wysyłać tylko wiadomości tekstowe, a te wiadomości tekstowe mogły zawierać tylko kilka cyfr lub liter, i absolutnie żadnych emotikonów. Jasne, teraz nie brzmi to tak imponująco, ale w latach 90-tych, zanim ktokolwiek wiedział, że SMS-y to tylko dekada, był to najfajniejszy sposób na pozostanie w kontakcie z przyjaciółmi.

Te kurtki w stylu bomber przeszły drogę od sportowej odzieży rozgrzewkowej do najfajniejszej odzieży wierzchniej, a wszystko to dzięki sile gwiazd. Aktor Eddie Murphy i raperzy tacy jak Public Enemy i 2 Live Crew praktycznie nosili Startery jako uniform, a wkrótce każdy nastolatek był zdeterminowany, aby posiadać własną kurtkę. Jeśli nie miała małego „S” z gwiazdą na mankiecie, to nie była prawdziwa.

Jeśli nie pędziłeś do lokalnego Blockbustera w piątkowy wieczór, aby zabezpieczyć najnowszą premierę dla siebie i swoich przyjaciół do obejrzenia podczas nocowania, prawdopodobnie nie trzymałeś się z fajnymi dzieciakami.

Karta Blockbustera była jak posiadanie całej władzy. Mogłeś po prostu przyjść, wybrać VHS, błysnąć kartą i wyjść z nowiutką kopią Jumanji. Była twoja… przynajmniej przez kilka nocy. Ale zanim ją zwróciłeś, mamy nadzieję, że byłeś uprzejmy i rzeczywiście przewinąłeś. Bo jeśli nie, to była to dodatkowa opłata. Cytując Stephanie Tanner, „Jakie to niegrzeczne!”

Czy próbowałeś naśladować Willa Smitha, czy Freda Dursta z Limp Bizkit, zakładanie czapki z daszkiem w niewłaściwy sposób, z daszkiem albo przekrzywionym na bok, albo skierowanym do tyłu, było w latach 90. skrótem od „Mam dziwaczną osobowość!”. Prawdopodobnie dlatego, że twoje życie zostało odwrócone, wywrócone do góry nogami. A jeśli chciałbyś poświęcić nam chwilę, usiądź tutaj. Możesz nam opowiedzieć, jak zostałeś księciem miasteczka o nazwie Bel-Air.

Nie jesteśmy do końca pewni, dlaczego ktoś potrzebował widzieć wnętrze swojego telefonu, zwłaszcza obrotowego. Ale przezroczystość była w latach 90. w modzie, od naszej technologii po nasze plecaki.

To po prostu wyglądało tak science-fiction-y-like byłeś faktycznie tajny agent z przyszłości wysłany z powrotem do szpiegowania na zwykłych dzieci w latach 90-tych, a w każdym momencie, można było wrócić do roku 2495. To miłe złudzenie, gdy masz 17 lat i nie możesz znaleźć partnera do tańca na balu maturalnym.

Jeśli przezroczysty telefon nie wystarczył, aby udowodnić, jak niesamowity byłeś w latach 90. Ten spersonalizowany komputer, który pojawił się na rynku w 1998 roku, wyglądał tak estetycznie dla oka lat 90-tych. Był w kształcie bańki, miał półprzezroczysty tył i można było wybrać swój własny kolor, lub „smak”, jak Apple je nazwał. Jak być może pamiętacie, były one dostępne w kolorze jagodowym, winogronowym, mandarynkowym, limonkowym i truskawkowym.

Mac G3 był symbolem statusu – jeden, który kosztował 1299 dolarów. Jeśli udało Ci się przekonać rodziców, aby Ci go kupili, byłeś zdecydowanie fajny… i może trochę rozpieszczony.

Autor R.L. Stine opublikował 62 książki w swojej oryginalnej serii Goosebumps w latach 90. i pozostają one jednymi z najlepszych horrorów dla dzieci, jakie kiedykolwiek napisano. Jeśli nam nie wierzysz, to prawdopodobnie nie dorastałeś czytając Noc żywego trupa pod kołdrą i przerażając się. Brzuchomówstwo nigdy nie było takie samo.

Czy próbowałaś naśladować Kate Moss, Johnny’ego Deppa, czy Jamesa Van Der Beeka, są szanse, że w latach 90. zaryzykowałaś z grzywką z przedziałkiem na środku głowy. I prawdopodobnie natychmiast tego pożałowałaś. Człowieku, te rzeczy są trudne do utrzymania… i do zobaczenia przez nie.

Denim nigdy nie wychodzi z mody, ale dzieciaki z lat 90. kochały go tak bardzo, że nosiły go w ogromnych połaciach materiału. Zarówno raperzy jak i grunge’owi rockersi wyglądali jakby pływali w swoich dżinsach i kurtkach. I wkrótce wszyscy poszliśmy w ich ślady.

Aby odkryć więcej niesamowitych sekretów na temat życia swoim najlepszym życiem, kliknij tutaj, aby śledzić nas na Instagramie!

.