Czy znasz różnicę między byciem bogatym a byciem zamożnym?

Pan Housel, lat 36, jest blogerem i inwestorem venture capital, który pięknie i mądrze pisze o centralnej prawdzie: Pieniądze nie są przede wszystkim magazynem wartości. Pieniądze są przewodnikiem emocji i ego, niosą nadzieje i obawy, marzenia i złamane serce, pewność siebie i zaskoczenie, zazdrość i żal.

Pan Housel zaczyna od szokującej anegdoty, której sam był świadkiem: Technologiczny multimilioner wręczył hotelowemu lokajowi tysiące dolarów w gotówce, aby ten kupił garść złotych monet w pobliskim sklepie jubilerskim. Następnie dyrektor wyrzucił monety, warte około 1000 dolarów za sztukę, do Oceanu Spokojnego, jedna po drugiej, przeskakując je po wodzie jak płaskie kamienie, „tak dla zabawy”

Dla tego człowieka pieniądze były zabawą. (Jak pisze pan Housel, później splajtował). Dla Ronalda Reada pieniądze były jednak możliwością. Pan Read spędził dziesięciolecia pompując paliwo i pracując jako dozorca w Brattleboro, Vt. Po tym, jak zmarł w 2014 roku w wieku 92 lat, jego majątek był w stanie przekazać ponad 6 milionów dolarów lokalnym organizacjom charytatywnym – ponieważ skąpił i włożył każdy wolny grosz w akcje, które trzymał przez dziesięciolecia.

Jak, pyta Mr. Housel, czy dozorca „bez wykształcenia wyższego, bez szkolenia, bez tła, bez formalnego doświadczenia i bez koneksji osiągnął znacznie lepsze wyniki” od wielu profesjonalnych inwestorów?

Inwestowanie to nie test IQ; to test charakteru. W przeciwieństwie do człowieka, który wrzucał monety do morza, pan Read potrafił odraczać gratyfikację i nie miał potrzeby wydawać dużych pieniędzy, aby inni nie myśleli, że jest mały. Z takich staroświeckich cnót można zbudować wielkie fortuny.

Analizując dwóch największych zwycięzców giełdowych ostatnich kilku dekad, pan Housel mówi, że Netflix Inc. zwrócił ponad 35 000% w latach 2002-2018. Monster Beverage Corp. zyskał ponad 300 000% od 1995 r. do 2018 r.

Po drodze jednak wielu inwestorów zrezygnowało; każda z akcji spędziła co najmniej 94% czasu handlując poniżej swoich poprzednich maksimów wszech czasów.

Inwestorzy myślą o takiej zmienności jako o swego rodzaju „grzywnie” za popełnienie błędu, mówi pan Housel. Zamiast tego, powinni traktować ją jako „opłatę”, nieunikniony koszt uczestnictwa. Nigdy nie wiadomo, jak duża będzie ta opłata ani kiedy ją poniesiemy, ale cierpliwość może sprawić, że stanie się ona znośna.

Pan Housel ma talent do patrzenia na tę samą rzecz co wszyscy inni i dostrzegania czegoś innego. Większość inwestorów uważa Warrena Buffetta za kogoś, kto dzięki błyskotliwej analizie, ciężkiej pracy i rozległym kontaktom osiągnął jeden z najlepszych wyników w historii finansów. Pan Housel zauważa jednak, że pan Buffett zgromadził co najmniej 95% swojego majątku po 65 roku życia. (Prezes Berkshire Hathaway Inc. skończy 90 lat pod koniec tego miesiąca.)

Gdyby pan Buffett wypracowywał swoje bijące na głowę światowe zyski tylko przez 30 lat, a nie znacznie dłużej, byłby wart 99,9% mniej, zauważa pan Housel. „Prawdziwym kluczem do jego sukcesu jest to, że przez trzy czwarte wieku był fenomenalnym inwestorem” – pisze o panu Buffett’cie. „Jego umiejętnością jest inwestowanie, ale jego sekretem jest czas.”

Więc pan Buffett-tradycyjnie postrzegany jako największy żyjący przykład umiejętności inwestowania-jest również dowodem na siłę szczęścia i długowieczności.

W podobnym duchu, „Psychologia pieniądza” argumentuje, że największym wyznacznikiem długoterminowych zwrotów często jest to, kiedy się urodziłeś. Skorygowane o inflację, ludzie urodzeni w 1950 roku zarobił w zasadzie nic na giełdzie między 13 i 30 lat, Pan Housel pokazuje. Osoby urodzone w 1970 roku zarobiły mniej więcej dziewięć razy więcej na akcjach w swoich dojrzałych latach. Ci, którzy urodzili się w 2000 roku? Oni mogą mieć do oszczędzania dużo więcej niż ich rodzice did.

Książka nie jest doskonała, oczywiście. Opisując, jak powstają bańki finansowe, pan Housel mówi, że inwestycje zostają wysadzone w powietrze daleko poza fundamentalną wartość, gdy krótkoterminowi handlowcy zaczynają dominować na rynku. To nie jest cała historia; najbardziej entuzjastyczni nabywcy w bańkach rynkowych często wierzą, że pozostaną w pobliżu, aby uchwycić jeszcze większe zyski w odległej przyszłości. Bańki powstają, gdy chwytliwe historie oraz ludzka potrzeba naśladowania i konformizmu sprawiają, że inwestowanie staje się społecznym imperatywem.

Pan Housel wzywa inwestorów do zastanowienia się, do czego służą pieniądze i bogactwo. Wprowadza on krytyczne rozróżnienie między byciem bogatym (posiadaniem wysokiego bieżącego dochodu) a byciem zamożnym (posiadaniem wolności wyboru, aby nie wydawać pieniędzy).

Wielu bogatych ludzi nie jest zamożnych, argumentuje pan Housel, ponieważ czują potrzebę wydawania dużej ilości pieniędzy, aby pokazać innym, jak bardzo są bogaci. Definiuje on optymalny poziom oszczędności jako „lukę pomiędzy twoim ego a twoimi dochodami”. Bogactwo polega na mniejszym dbaniu o to, co inni o tobie myślą, a bardziej na wykorzystywaniu pieniędzy do kontrolowania tego, jak spędzasz swój czas.

Pisze: „Zdolność do robienia tego, co chcesz, kiedy chcesz, z kim chcesz, tak długo, jak chcesz, wypłaca najwyższą dywidendę, jaka istnieje w finansach.”

.