Część decidua, która współdziała z trofoblastem to decidua basalis (zwana również decidua placentalis), podczas gdy decidua capsularis rośnie nad zarodkiem od strony lumenalnej, zamykając go w endometrium. Pozostała część decidua określana jest jako decidua parietalis lub decidua vera i łączy się z decidua capsularis w czwartym miesiącu ciąży.
Trzy morfologicznie odrębne warstwy decidua basalis mogą być wtedy opisane:
- Warstwa zewnętrzna zwarta (stratum compactum)
- Warstwa pośrednia (stratum spongiosum)
- Warstwa graniczna przylegająca do myometrium (stratum basalis)
W obrębie decidua sporadycznie tworzą się złogi fibrynoidu w miejscach uszkodzenia syncytiotrofoblastu. Obszar odkładania się fibrynoidów, w którym trofoblasty stykają się z częścią zbitą decidua basalis, nazywany jest warstwą Rohra, natomiast złogi fibrynoidów występujące pomiędzy warstwą zbitą a gąbczastą decidua basalis określane są jako warstwa Nitabucha. Warstwa ta jest nieobecna w łożysku przodującym.
Komórki decidua mają histologicznie odrębny wygląd, wykazując duże wielokątne komórki decidual w zrębie. Są to powiększone komórki zrębu endometrium, które przypominają nabłonek (i są określane jako „epithelioidalne”).
Decidualizacja obejmuje proces różnicowania się wrzecionowatych fibroblastów zrębu w pulchne, wydzielnicze komórki decidualne, które tworzą zewnątrzkomórkową macierz bogatą w fibronektynę i lamininę (podobną do komórek nabłonkowych).
Naczynia, jak również przepuszczalność naczyń krwionośnych, są zwiększone w endometrium ulegającym decdualizacji.
Populacja leukocytów jest wyraźna, z przewagą dużych leukocytów ziarnistych endometrium, podczas gdy leukocyty wielojądrowe i komórki B są nieliczne.
Duże ziarniste limfocyty (CD56 bright) są nazywane „uterine natural killer cells” lub „uNK cells” u myszy i „decidual NK cells” lub „dNK cells” u ludzi.
.
