Het verschil tussen de partikels “wa” en “ga”

Of je nu een beginnende, gemiddelde of gevorderde spreker van het Japans bent, er is waarschijnlijk één vraag die steeds weer bij je opkomt:

Wat is het verschil tussen “wa” en “ga”「は」 en 「が」?

Je hebt er waarschijnlijk naar gevraagd, misschien zelfs een hele reeks zinnen vergeleken in een poging het te achterhalen, maar zonder bevredigende conclusie.

En weet je waarom je nooit een simpel, recht-toe-recht-aan antwoord krijgt?

Omdat het de verkeerde vraag is om te stellen.

Het heeft wel een antwoord, maar het vertelt niet echt het hele verhaal.

Natuurlijk had je dit op geen enkele manier kunnen weten. Ik in ieder geval niet, en ik had lange tijd dezelfde moeite om een antwoord te vinden dat echt zinvol voor me was.

Op een dag echter, toen ik aan een universiteit in Japan studeerde, begon een van mijn docenten te praten over die dingen die “kaku joshi”「格かく助詞じょし」 worden genoemd, of “case-marking particles”. Dit is een specifieke subset van partikels die, voor het grootste deel, de belangrijkste partikels zijn die we in het dagelijks Japans gebruiken – “de”「で」, “wo”「を」, “ni”「に」, en een paar anderen.

Maar niet “wa”「は」.

Toen ze meer uitlegde, werd het duidelijk waarom ik nooit een duidelijk antwoord kon krijgen. Het probleem was dat ik, in plaats van het verschil tussen “wa” en “ga”「は」 en 「が」 uit te zoeken, had moeten vragen…

Wat is het werkelijke doel van “wa”「は」?

We weten dat het het onderwerp definieert, maar wat is dat precies? En waarom gebruiken we het in sommige situaties wel en in andere niet?

Begrijp dit, en de keuze tussen “wa” en “ga”「は」 en 「が」 wordt aanzienlijk eenvoudiger, terwijl het je ook een dieper begrip geeft van de mentaliteit achter de Japanse taal als geheel.

Hopelijk helpt dit artikel je om “wa”「は」 te zien voor wat het werkelijk is, en als gevolg daarvan beter uitgerust te zijn om te kiezen tussen “wa” en “ga”「は」 en 「が」.

Disclaimer: Ik zei gemakkelijker. Niet gemakkelijk. Niet glashelder, nooit meer over na hoeven denken, maar makkelijker. Het grammaticale concept van het “onderwerp” – en dat is wat “wa”「は」 definieert – is volledig vreemd aan het Engels (en aan de meeste andere talen wat dat betreft), dus het zal natuurlijk tijd en moeite kosten om het volledig te begrijpen. Dit artikel is alleen bedoeld om een groot deel van de verwarring rond dit begrip weg te nemen. Het is ook enigszins gegeneraliseerd om het verteerbaarder te maken.

Inhoud
Het verschil tussen “wa”「は」 en de andere grote deeltjes
Het ware doel van “wa”「は」
Onze opties vergelijken
Zinnen met zowel “wa” als “ga”「は」 en 「が」
Key take-aways

Het verschil tussen “wa”「は」 en de andere grote deeltjes

Wat is er zo speciaal aan “wa”「は」?

De “kaku joshi”「格かく助詞じょし」, of geval-markering deeltjes, waar ik eerder naar verwees zijn zeer eenvoudig in termen van hun functie – ze vertellen ons hoe het woord of de zin ervoor direct verband houdt met de actie beschreven door het werkwoord.

• “wo”「を」 vertelt ons wat het object is, dat wil zeggen, waaraan de handeling werd verricht
• “ni”「に」 vertelt ons de bestemming van een handeling die beweging inhoudt
• Alternatief, “ni”「に」 vertelt ons de plaats waar iets is bij gebruik van werkwoorden als “arimasu”「あります」 en “imasu”「います」
• “de”「で」 vertelt ons de plaats waar de handeling plaatsvindt
• In andere gevallen vertelt “de”「で」 ons het middel waarmee de handeling wordt verricht, zoals een wijze van vervoer of een werktuig.

En van bijzonder belang:

• “ga”「が」 vertelt ons het onderwerp van het werkwoord; dat wil zeggen, wie of wat de actie uitvoert

Dus wat is “wa”「は」?

“wa”「は」 geeft het onderwerp van de zin aan; het vertelt ons waar we het over hebben.

Laten we dat eens naast elkaar zetten voor de duidelijkheid:

• “ga”「が」 vertelt ons wie of wat de actie uitvoert.
• “ni”「に」 vertelt ons de bestemming van de actie.
• “de”「で」 vertelt ons waar de actie plaats vindt.
• “wa”「は」 vertelt ons waar in de zin over gesproken wordt.

In tegenstelling tot de andere belangrijke partikels heeft “wa”「は」 geen direct verband met de actie op een specifieke manier. In plaats daarvan vertelt het ons informatie over de zin (of, nauwkeuriger, de bijzin) waarin het wordt gebruikt.

De reden dat “wa” en “ga”「は」 en 「が」 zo gemakkelijk verward worden, is dat in veel gevallen de zin het heeft over de persoon die de handeling uitvoert, dus het onderwerp en het onderwerp zijn dezelfde persoon (of dier of ding).

Laten we eens kijken naar een heel eenvoudig voorbeeld:

Hier is de persoon die het boek heeft gekocht Taro, dus Taro is het onderwerp van het werkwoord “gekocht”.

Tegelijkertijd heeft de zin het in zijn geheel over Taro, dus in het Japans zou het onderwerp van de zin ook Taro zijn.

Zo zouden we ofwel “wa”「は」 of “ga”「が」 kunnen gebruiken om Taro’s rol te definiëren:

Beide van deze zinnen beschrijven exact dezelfde activiteit, en zijn ook allebei 100% grammaticaal correct. Ze zijn echter heel verschillend.

Om het verschil te begrijpen, moeten we het ware doel van “wa”「は」 begrijpen.

Het ware doel van “wa”「は」

Zoals we weten, definieert “wa”「は」 het onderwerp. Meer specifiek:

“wa”「は」 kan gebruikt worden in plaats van, of samen met, andere partikels (en ook onafhankelijk) om het woord of zinsdeel ervoor te definiëren als het onderwerp van de zin of bijzin.

Het onderwerp is in feite datgene waar we het in de zin over hebben.

Maar waarom moeten we ooit een onderwerp definiëren, als het in de meeste andere talen niet eens bestaat?

Eenvoudig gezegd: Ter verduidelijking.

Het ware doel van “wa”「は」 is het verduidelijken van de context waarbinnen de rest van de in de zin beschreven handelingen plaatsvinden.

Wat houdt dat in?

Bedenk dat bij het communiceren in welke taal dan ook, er twee hoofdonderdelen zijn:

• Context
• Nieuwe informatie

We praten of schrijven om nieuwe informatie aan anderen over te brengen, en we doen dat met een zekere hoeveelheid reeds begrepen of geïmpliceerde achtergrondinformatie, of context.

Soms is er veel context, soms is er geen, maar het ziet er ongeveer zo uit:

Wat we hier hebben is een context bubble, die wordt gedefinieerd door alle contextuele informatie die we op een gegeven moment hebben. Deze verandert voortdurend.

Naast deze bel staat de nieuwe of belangrijke informatie die we proberen over te brengen. In een gegeven zin heeft deze nieuwe/belangrijke informatie alleen betrekking op wat zich binnen de contextballon bevindt.

We kunnen dit aantonen met een eenvoudig gesprek in het Engels:

Paul: Wat heeft Taro vandaag gedaan?
Susan: Hij heeft een boek gekocht.

Wanneer Paul de vraag stelt, was er geen reeds bestaande context – de context bubble is leeg. Hij moest zijn vraag volledig formuleren, want als hij dat niet deed, zou Susan niet weten waar Paul het over had.

Terwijl hij de vraag stelt, wordt de informatie in zijn vraag echter toegevoegd aan de contextballon voor hun gesprek, die in dit geval bestaat uit de persoon over wie gesproken wordt (Taro) en de relevante tijdsperiode (vandaag).

Dit betekent dat wanneer het tijd is voor Susan om de vraag te beantwoorden, ze gewoon “hij” kan zeggen in plaats van “Taro”, omdat de contextballon ons vertelt wie “hij” is. Op dezelfde manier hoeft ze niet “vandaag” te zeggen om de timing van de actie die ze beschrijft te begrijpen. De voortdurend veranderende contextballon behoedt ons voor herhaling.

Hetzelfde geldt voor het Japans, maar met een klein verschil. Laten we eens kijken:

Zoals eerder, is er geen context vóór Pauls vraag, maar terwijl hij hem stelt, wordt Taro toegevoegd aan de context bubble, samen met timing van vandaag – hetzelfde als we in het Engels zagen.

Het verschil is dat in het Japans, in plaats van “hij” te gebruiken, de context Susan toestaat Taro helemaal niet te noemen in haar antwoord.

In beide talen hoeft de informatie binnen de contextballon over het algemeen niet herhaald te worden om de boodschap te kunnen begrijpen.

In het Engels moeten bepaalde zinsdelen echter wel worden opgenomen om de zin grammaticaal te laten zijn.

In dit geval is “hij” een van die woorden. Het is nodig omdat Engelse zinnen een onderwerp moeten bevatten (de persoon/het ding dat de actie uitvoert) om grammaticaal compleet te zijn. Afhankelijk van het werkwoord hebben ze soms ook een lijdend voorwerp nodig (het ding waarmee de actie is uitgevoerd).

Er zijn echter geen dergelijke eisen in het Japans, dus we kunnen de dingen die al bekend zijn gewoon helemaal weglaten.

Dit is een deel van de reden dat voornaamwoorden (ik, jij, hij, zij, het, zij, enz.) veel gebruikelijker zijn in het Engels dan in het Japans. We hebben ze in het Engels nodig om volledige zinnen te vormen zonder steeds dezelfde informatie te herhalen (stel je een gesprek van vijf minuten voor waarin Paul en Susan Taro steeds bij de naam moeten noemen, in plaats van gewoon als “hij/hij”…). In het Japans zijn deze woorden echter gewoon niet nodig.

Dus wat heeft dit te maken met “wa”「は」?

Herinner je je wat we eerder zeiden – dat “wa”「は」 de context verduidelijkt voor de rest van de acties in de zin.

Met andere woorden, “wa”「は」 wordt gebruikt om de inhoud van de context bubble, of een deel daarvan, te herdefiniëren of te verduidelijken.

De context bubble bevat de achtergrondinformatie die we nodig hebben om te begrijpen waar we het over hebben. Het onderwerp is in feite gewoon achtergrondinformatie die verduidelijkt moet worden.

In feite is het onderwerp de context bubble, of op zijn minst een deel ervan. Het geeft ons een manier om expliciet aan te geven waar we het over hebben.

We zouden dit doen in situaties waarin we over iets nieuws beginnen te praten, of wanneer de context niet duidelijk is of gedeeltelijk of volledig is veranderd.

De beste manier om dit te illustreren is door de verschillende manieren te vergelijken waarop we hetzelfde idee kunnen communiceren.

Vergelijk onze opties

Je zult je herinneren dat voor ons voorbeeld, “Taro kocht een boek”, we deze twee opties hadden:

Zoals we hebben gezien, hebben we eigenlijk ook nog een andere optie die in bepaalde situaties gebruikt kan worden:

De vraag is, hoe kiezen we tussen deze drie alternatieven? Laten we ze eens stuk voor stuk bekijken.

De optie ‘niets’

We weten al dat we de laatste optie (waarin Taro helemaal niet wordt genoemd) kunnen gebruiken wanneer de context duidelijk maakt dat we het over Taro hebben, zoals bij het beantwoorden van een vraag die specifiek over Taro gaat. Dit zou relatief eenvoudig moeten zijn, zo niet altijd gemakkelijk.

De ‘ga’「が」 optie

“Ga”「が」 is eigenlijk het andere uiterste. Het beschrijft de volledige actie letterlijk, met het onderwerp, het voorwerp en het werkwoord volledig gedefinieerd.

Dit betekent dat in plaats van de contextballon te gebruiken, Taro wordt opgenomen in het nieuwe/belangrijke informatiegedeelte van de zin.

Houd in gedachten dat “ga”「が」 het onderwerp aanduidt en ons vertelt wie of wat de handeling heeft verricht, dus het effect hiervan is dat er een direct verband wordt gelegd tussen Taro en de koophandeling.

Belangrijker is dat, omdat het hem in het deel met nieuwe/belangrijke informatie plaatst, de markering Taro met “ga”「が」 in feite benadrukt dat Taro het boek kocht. Niet iemand anders, maar Taro.

We zouden de nadruk op Taro kunnen leggen in een situatie als deze:

In dit geval moet B de nadruk leggen op “Taro”, omdat dat het antwoord is op de vraag die wordt gesteld. Taro is nieuwe en belangrijke informatie.

Dit is ook de reden waarom “dare”「誰だれ」 moet worden gevolgd door “ga”「が」 in de vraag. De ‘wie’ is de informatie die wordt gezocht, dus die is natuurlijk belangrijk.

De optie ‘wa’「は」

“Wa”「は」 zit ergens tussen de andere twee in.

Waar de ‘niets’ optie geheel op de context bel vertrouwt, en de ‘ga’「が」 optie helemaal geen gebruik maakt van de context bel…

“wa”「は」 wordt gebruikt om de context bel te verduidelijken of aan te vullen.

We gebruiken “wa”「は」 wanneer:

• het niet 100% duidelijk is uit de context over wie of wat gesproken wordt, EN
• het “wie” of “wat” niet de belangrijke informatie is die probeert te worden gecommuniceerd.

In de zin…

…”wa”「は」 wordt effectief gebruikt in plaats van “ga”「が」 om Taro als onderwerp te definiëren, dus in plaats van hem in het nieuwe/belangrijke informatiedeel van de zin te plaatsen, voegen we hem toe aan de contextbel:

Dit verschil is alles.

Taro wordt niet langer benadrukt, en we plaatsen hem in feite op hetzelfde niveau als contextuele achtergrondinformatie. We noemen Taro alleen om duidelijk te maken dat hij de persoon is over wie we het hebben.

In feite verlegt “wa”「は」 de nadruk van de zin van het woord of de zin dat hij markeert, naar de informatie die volgt.

In plaats van een directe lijn te trekken tussen Taro en de koopdaad, verwijzen we nu naar Taro in het algemeen. Dit is een beetje zoals zeggen: “Over Taro gesproken, …” of: “Wat Taro betreft, …”, en dan beschrijven wat hij heeft gedaan, in tegenstelling tot gewoon rechtstreeks zeggen: “Taro heeft dit gedaan”.

We zouden dus kunnen zeggen dat “tarō wa hon wo kaimashita”「太郎たろうは本ほんを買かいました」 ongeveer overeenkomt met:

Waarom formuleren Japanners het op deze meer algemene manier? Omdat Japanners nu eenmaal zo zijn. Het is over het algemeen een vage en indirecte taal en, zoals we hebben gezien, kan zelfs informatie die een belangrijke rol speelt in de beschreven actie volledig worden weggelaten als deze uit de context wordt begrepen – er is niet eens een voornaamwoord nodig.

Hoewel communicatie in het Japans vaag kan zijn, is het belangrijk op te merken dat wat er feitelijk wordt gecommuniceerd (bijv. Taro heeft een boek gekocht) meestal net zo specifiek is als in het Engels. Het zijn alleen de woorden die gebruikt worden om het te beschrijven die vager zijn. Als zodanig wordt belangrijke informatie vaak uitgedrukt in algemeen klinkende termen (bv. een boek gekocht), waarbij alle andere details slechts worden geïmpliceerd door de context. En als de bestaande context alleen niet voldoende is, wordt “wa”「は」 gebruikt om het te verduidelijken.

Nu wordt “wa”「は」 natuurlijk niet alleen aan het begin van gesprekken gebruikt om te definiëren over wie we het hebben. Het wordt gedurende gesprekken op veel verschillende manieren gebruikt om de contextbel te herdefiniëren en te verduidelijken.

Dit kunnen we zien als we ons voorbeeld een beetje aanpassen:

Hier, als Taro gewoon zou zeggen “hon wo kaimashita”「本ほんを買かいました」, zou dat impliceren dat zowel Taro als Eriko een boek hebben gekocht. Omdat in de vraag van A niemand specifiek wordt genoemd, impliceert het feit dat ze Taro en Eriko aanspreekt dat ze naar hen beiden vraagt. In feite worden Taro en Eriko allebei impliciet in de contextbel geplaatst terwijl de vraag wordt gesteld:

Hun antwoorden zullen van toepassing zijn op deze contextbel tenzij deze wordt veranderd, dus om alleen over zichzelf te praten moet Taro dit verduidelijken door de contextbel opnieuw te definiëren met behulp van “wa”「は」:

Alleen dan kan hij de gezochte informatie verder geven, aangezien zijn antwoord alleen op hemzelf van toepassing is.

We zouden kunnen zeggen dat zijn antwoord ruwweg neerkomt op:

Taro verduidelijkt dat hij het over zichzelf heeft, en brengt vervolgens de belangrijke informatie over.

We zien dat Eriko vervolgens precies hetzelfde doet.

Ze herdefinieert het onderwerp als zichzelf (dit keer in plaats van Taro), en geeft vervolgens haar antwoord zoals dat betrekking heeft op de nieuwe contextbel.

Voor alle duidelijkheid: als Taro (of Eriko) in deze situatie “ga”「が」 zou gebruiken, zou hij eigenlijk benadrukken dat hij de aankoop heeft gedaan, omdat hij dan in het gedeelte met nieuwe/belangrijke informatie zou staan:

Hij moet zichzelf natuurlijk wel noemen voor de duidelijkheid, maar uiteindelijk is de belangrijke informatie wat hij heeft gedaan, niet wie het heeft gedaan. Dat is tenslotte wat er in de vraag werd gevraagd. Hetzelfde geldt voor Eriko.

Om samen te vatten, we hebben drie manieren om een simpele actie te beschrijven die iemand heeft gedaan:

• hon wo kaimashita

  ほん を かいました

  本ほんを買かいました

• tarō ga hon wo kaimashita

  たろう が ほん を かいました

  太郎たろうが本ほんを買かいました

• tarō wa hon wo kaimashita

  たろう は ほん を かいました

  太郎たろうは本ほんを買かいました

Dat kunnen we wel zeggen:

• Neither “wa”「は」 nor “ga”「が」 is needed if it is obvious who/what we’re talking about
• “Ga”「が」 benadrukt de informatie die ervoor komt als nieuwe of belangrijke informatie
• “Wa”「は」 helpt verduidelijken over wie/wat we het hebben, de nadruk te verleggen naar de informatie die erna komt

Laten we nu eens kijken naar enkele van de meest voorkomende situaties waarin “wa” en “ga”「は」 en 「が」 bijzonder verwarrend kunnen zijn.

Zinnen met zowel “wa” als “ga”「は」 en 「が」

De meeste niet-complexe zinnen (d.w.z. die zonder sub-clausules) zullen alleen of “wa”「は」 of “ga”「が」 bevatten, maar er zijn er ook die beide bevatten. Het zijn deze zinnen waar de context bel bijzonder handig zou moeten zijn.

“Wa” en “ga”「は」 en 「が」 komen meestal samen voor wanneer we informatie over iemand of iets willen communiceren, maar doen dat door naar hen te verwijzen in relatie tot iemand of iets anders.

Een veel voorkomende situatie is wanneer we lichaamsdelen beschrijven; dat wil zeggen, we willen het lichaamsdeel beschrijven, maar in relatie tot de persoon bij wie het lichaamsdeel hoort.

Laten we eens kijken naar een voorbeeld hiervan, te beginnen met een zin waarin het werkwoord niet “desu”「です」 is:

Laten we dit eens op een rijtje zetten, achterwaarts werkend.

Laten we eerst het belangrijkste element in de zin erkennen, ons werkwoord, “nobimashita”「伸のびました」, wat “langer worden” of “verlengen” betekent.

Volgende, laten we onthouden wat “ga”「が」 doet:

“ga”「が」 vertelt ons het onderwerp van het werkwoord; dat wil zeggen, wie of wat de actie uitvoert.

Dus, wie of wat is het dat langer werd? Het ding gemarkeerd met “ga”「が」 → “ashi”「足あし」.

Gebruik makend van wat we tot nu toe hebben, is onze zin:

Dat brengt ons bij ons laatste stukje, “kare wa”「彼かれは」. Onthoud dat:

“wa”「は」 wordt gebruikt om de contextbel te verduidelijken of aan te vullen.

Door “kare wa”「彼かれは」 toe te voegen vóór “ashi ga nobimashita”「足あしが伸のびました」, plaatsen we “kare”「彼かれ」 gewoon binnen de contextballon.

Met “wa”「は」 verduidelijken we over wie we het hebben voor de rest van de zin, net zoals we dat eerder hebben gedaan.

Nadat we die context bubbel hebben gedefinieerd, gaan we verder met te zeggen: “de benen werden langer”. Dit is op zichzelf een algemene uitspraak over een paar benen, maar omdat “kare”「彼かれ」 in de context bubble staat, weten we dat de benen bij “hem” moeten horen. Het resultaat is zoiets als dit:

Zoals voor hem, werden de benen langer.

Dit is natuurlijk heel anders dan in het Engels, waar we gewoonlijk de benen definiëren als zijnde van hem (zijn benen), en de actie beschrijven die zijn benen uitvoeren (langer worden).

Je kunt dit ook in het Japans doen, dus het is niet verkeerd om bijvoorbeeld te zeggen:

Dit is echter niet een erg natuurlijke manier om dit soort ideeën uit te drukken.

Nu laten we eens kijken hoe dit werkt met zinnen die “desu”「です」 gebruiken, zowel voor lichaamsdelen als verschillende andere dingen.

Het gebruik van “wa” en “ga”「は」 en 「が」 wanneer het hoofdwerkwoord “desu”「です」 is.

“Desu”「です」 mag dan een speciaal werkwoord zijn, maar in termen van “wa”「は」 en onze context bubble, verandert er eigenlijk niets.

Laten we eens kijken naar een voorbeeldzin:

We kunnen dit op dezelfde manier afbreken als daarnet, behalve dat we eerst iets moeten verduidelijken.

Bij bijvoeglijke naamwoorden, zoals “nagai”「長ながい」, moeten we dit zien als gegroepeerd met “desu”「です」 om een enkele zin te vormen die “lang zijn” of “lang zijn” betekent. Als we dit doen, krijgen we een zin die vergelijkbaar is met andere werkwoorden, zoals “nobimasu”「伸のびます」 (langer worden) van ons vorige voorbeeld.

Als we ze naast elkaar zetten…

• nagai desu長ながいです = lang zijn
• nobimasu伸のびます = langer groeien

…kunnen we zien dat ze ruwweg gelijkwaardig zijn in termen van de aard van wat ze beschrijven. In het Engels hebben hun betekenissen beide een descriptor (het bijvoeglijk naamwoord “long” en het bijwoord “longer”) en een werkwoord (“are” en “grow”).

Dit is een beetje een vereenvoudiging, maar om het zeer onregelmatige werkwoord “desu”「です」 enigszins vergelijkbaar te maken met elk ander werkwoord, zullen we “nagai”「長ながい」 en “desu”「です」 samenvoegen tot een enkele zin die een bepaalde handeling van zijn beschrijft.

Dus, onze handeling is “nagai desu”「長ながいです」, of “lang zijn”.

Wie of wat is het dat “lang zijn” is? Het ding gemarkeerd door “ga”「が」 → “ashi”「足あし」.

Ten slotte verschijnt “kare wa”「彼かれは」 vóór “ashi ga nagai desu”「足あしが長ながいです」, dus net als eerder, bevindt “kare”「彼かれ」 zich binnen de context bubble.

Zoals altijd beginnen we met te verduidelijken over wie we het hebben, en beschrijven we vervolgens iets dat daarmee te maken heeft. In dit geval komt dat ruwweg neer op:

Zoals voor hem, zijn de benen lang.

Nu gaan we deze aanpak toepassen op een paar verwarrender situaties.

Suki好すき, kirai嫌きらい en hoshī欲ほしい

Op basis van het Engels, “suki”「好すき」 (zoals), “kirai”「嫌きらい」 (haat) en “hoshī”「欲ほしい」 (willen) is waarschijnlijk even wennen omdat het bijvoeglijke naamwoorden zijn, terwijl hun Engelse equivalenten werkwoorden zijn. Ze worden ook vaak gebruikt in zinnen die zowel “wa” als “ga”「は」 en 「が」 bevatten, dus laten we eens kijken hoe we de context bubble kunnen toepassen om ze beter te begrijpen.

Omdat het bijvoeglijke naamwoorden zijn, werken deze woorden allemaal op precies dezelfde manier als “nagai”「長ながい」 deed in ons vorige voorbeeld. Laten we eens kijken:

Als we dit uitsplitsen zoals we eerder deden, zien we dat dezelfde regels gelden.

Wat is de actie? De bijvoeglijk naamwoord/werkwoordcombinatie “suki desu”「好すきです」, wat ruwweg betekent “aardig gevonden worden”.

Wie of wat voert die actie uit? Het woord of zinsdeel voor “ga”「が」, dat is “sushi”「すし」.

Onze zin tot nu toe is dus:

Tot slot, over wie of wat hebben we het? Het woord of de zin vóór “wa”「は」, dat is “watashi”「私わたし」.

We hebben dus “watashi”「私わたし」 in de context bubble, en dit vertelt ons over wie we het hebben als we zeggen “sushi wordt lekker gevonden”.

Wanneer we het over mij hebben, wordt sushi lekker gevonden.

We kunnen precies hetzelfde doen met “kirai”「嫌きらい」, “hoshī”「欲ほしい」, en andere soortgelijke woorden.

Again, dit is duidelijk heel anders dan in het Engels, waar deze ideeën worden uitgedrukt als acties die we uitvoeren – we vinden dingen leuk, haten ze en willen ze op dezelfde manier als we dingen doen. Maar hopelijk zie je dat dit volledig consistent is met andere Japanse uitdrukkingen, en dat de rollen van “wa” en “ga”「は」 en 「が」 duidelijk en consistent zijn. Je moet er alleen een beetje (of veel) aan wennen.

Arimasuあります en imasuいます

De werkwoorden “arimasu”「あります」 en “imasu”「います」 kunnen ook een beetje lastig zijn, omdat ze overeenkomsten delen met “desu”「です」 en ook met alle andere werkwoorden. We kunnen echter alle principes die we tot nu toe hebben behandeld op dezelfde manier toepassen.

Laten we beginnen met een voorbeeld waar “arimasu”「あります」 net zo wordt gebruikt als elk ander werkwoord dat niet “desu”「です」 is:

Het eerste wat we absoluut duidelijk moeten maken – voor de zekerheid – is dat hoewel de Engelse vertaling hier het werkwoord “is” of “to be” gebruikt, het een duidelijk andere betekenis heeft dan wanneer “desu”「です」 werd gebruikt.

Waar “desu”「です」 in wezen wordt gebruikt om twee dingen gelijk te stellen als zijnde hetzelfde (A = B), beschrijft “arimasu”「あります」 het bestaan (net als “imasu”「います」).

Dusdanig zouden we het bovenstaande kunnen vertalen als: “Haar tas bestaat in de klas”. We zouden echter onze “desu”「です」 voorbeeldzin niet kunnen veranderen in “Zijn benen bestaan lang”. Deze “zijn” woorden betekenen heel verschillende dingen.

Nu, als we deze “arimasu”「あります」 zin naast ons voorbeeld van eerder leggen, kunnen we zien dat ze erg op elkaar lijken:

Wie/wat voert de actie uit in elk van deze zinnen?

• “tarō”「太郎たろう」 is de persoon die kijkt
• “kanojo no kaban”「彼女かのじょのカバン」 is het ding dat is/bestaat

Zoals deze de persoon/het ding zijn die de handeling uitvoeren, zouden ze gemarkeerd kunnen worden met “ga”「が」, maar zoals we geleerd hebben, zou dit hen te veel benadrukken.

In plaats daarvan gebruiken we “wa”「は」 om ze als ons onderwerp te definiëren, waardoor ze in wezen naar de contextbel worden gedegradeerd. Vervolgens beschrijven we aan de hand van die contextballon de belangrijke informatie die we eigenlijk willen communiceren:

Dit zou relatief eenvoudig moeten zijn.

Maar “arimasu”「あります」 en “imasu”「います」 worden soms ook gebruikt in zinnen waarin zowel “wa” als “ga”「は」 en 「が」 voorkomen, en hier kan het verwarrend worden.

Gelukkig gelden dezelfde regels – “wa”「は」 definieert/verduidelijkt de context bel, en “ga”「が」 definieert het ding dat de handeling van “zijn” uitvoert (of, als het gemakkelijker is, “bestaat”).

Voorbeeld:

Eerst verduidelijken we dat “watashi”「私わたし」 in de context bubble staat. Vervolgens beschrijven we in die context de oudere zus als zijnde/bestaand.

In de context van “watashi”「私わたし」, bestaat een oudere zus.

Hier is nog een voorbeeld:

In de context van “kare”「彼かれ」, bestaat er geen geld.

Key take-aways

Hier zijn de belangrijkste lessen die u hopelijk uit dit artikel kunt trekken:

• Partikels als “ga”「が」, “wo”「を」 en “ni”「に」 definiëren hoe bepaalde dingen betrekking hebben op de actie, terwijl “wa”「は」 ons vertelt waar in de zin over gesproken wordt
• Er zijn twee belangrijke dingen die de betekenis bepalen van wat we communiceren – context, en nieuwe/belangrijke informatie
• Als we iets als onderwerp aanduiden met “ga”, classificeren we het als nieuwe/belangrijke informatie, door er de nadruk op te leggen
• “wa”「は」 kunnen we de context geheel of gedeeltelijk herdefiniëren of verduidelijken alvorens nieuwe/belangrijke informatie te geven
• “wa”「は」 verschuift de nadruk van de zin weg van het woord of de zin die het markeert, en op de informatie die volgt

Natuurlijk, dit dekt niet alles. Er zijn hele boeken geschreven over “wa” en “ga”「は」 en 「が」 simpelweg omdat er zoveel verschillende variabelen in het spel zijn in een gegeven situatie.

Hopelijk heb je nu een beter begrip van het verschil tussen deze twee essentiële deeltjes, en zul je in staat zijn om deze lessen veel breder toe te passen dan ik hier heb gedaan.