Różnica między cząstkami „wa” i „ga”

Czy jesteś początkującym, średnio zaawansowanym czy zaawansowanym użytkownikiem języka japońskiego, jest prawdopodobnie jedno pytanie, które wciąż powraca, aby cię dręczyć:

Jaka jest różnica między „wa” i „ga”「は」 i 「が」?

Prawdopodobnie pytałeś o to, może nawet porównałeś cały szereg zdań, próbując to rozgryźć, ale bez satysfakcjonujących wniosków.

I wiesz, dlaczego nigdy nie możesz uzyskać prostej, bezpośredniej odpowiedzi?

Ponieważ jest to złe pytanie do zadania.

Ma ono odpowiedź, ale tak naprawdę nie opowiada całej historii.

Oczywiście, nie ma możliwości, żebyś to wiedział. Ja z pewnością nie wiedziałem i przez długi czas miałem ten sam problem ze znalezieniem odpowiedzi, która naprawdę miałaby dla mnie sens.

Jednego dnia jednak, kiedy studiowałem na uniwersytecie w Japonii, jeden z moich nauczycieli zaczął mówić o rzeczach zwanych „kaku joshi”「格かく助詞じょし」, czyli „cząstkach oznaczających przypadek”. Są one specyficznym podzbiorem cząstek, które w większości są głównymi cząstkami, których używamy w codziennym języku japońskim – „de”「で」, „wo”「を」, „ni”「に」, i kilka innych.

Ale nie „wa”「は」.

Jak wyjaśniła więcej, stało się oczywiste, dlaczego nigdy nie mogłem uzyskać jasnej odpowiedzi. Problem polegał na tym, że zamiast próbować zrozumieć różnicę między „wa” i „ga”「は」 i 「が」, powinienem był zapytać…

Jaki jest prawdziwy cel „wa”「は」?

Wiemy, że określa ono temat, ale co to dokładnie jest? I dlaczego używamy go w niektórych sytuacjach, a w innych nie?

Zrozum to, a wybór między „wa” i „ga”「は」 i 「が」 stanie się znacznie łatwiejszy, jednocześnie dając ci głębsze zrozumienie sposobu myślenia stojącego za językiem japońskim jako całością.

Mam nadzieję, że ten artykuł pomoże ci zobaczyć „wa”「は」 takim, jakim naprawdę jest, i w rezultacie być lepiej przygotowanym do wyboru między „wa” i „ga”「は」 i 「が」.

Zastrzeżenie: Powiedziałem łatwiejsze. Nie łatwe. Nie krystalicznie czysty, nigdy więcej nie trzeba się nad tym zastanawiać, ale łatwiejszy. Gramatyczna koncepcja „tematu” – którą definiuje „wa”「は」 – jest całkowicie obca językowi angielskiemu (i większości innych języków w tej kwestii), więc oczywiście potrzeba czasu i wysiłku, aby ją w pełni zrozumieć. Ten artykuł ma na celu po prostu usunięcie dużej części zamieszania wokół tego pojęcia. Jest on również nieco uogólniony, aby uczynić go bardziej strawnym.

Zawartość
Różnica między „wa”「は」 a innymi głównymi cząstkami
Prawdziwy cel „wa”「は」
Porównanie naszych opcji
Zdania z „wa” i „ga”「は」 i 「が」
Key take-aways

Różnica między „wa”「は」 a innymi głównymi cząstkami

Co jest takiego specjalnego w „wa”「は」?

Cząstki „kaku joshi”「格かく助詞じょし」, lub cząstki oznaczające przypadki, o których mówiłem wcześniej, są bardzo proste pod względem ich funkcji – mówią nam, jak słowo lub fraza przed nimi odnosi się bezpośrednio do akcji opisanej przez czasownik.

• „wo”「を」 mówi nam, co jest przedmiotem, czyli do czego czynność została wykonana
• „ni”「に」 mówi nam o celu czynności polegającej na ruchu
• Alternatywnie, „ni”「に」 mówi nam o miejscu, w którym coś się znajduje, gdy używamy czasowników takich jak „arimasu”「あります」 i „imasu”「います」
• „de”「で」 mówi nam o miejscu, w którym odbywa się akcja
• W innych przypadkach „de”「で」 mówi nam o środkach, za pomocą których akcja jest wykonywana, takich jak środek transportu lub narzędzie.

And of particular note:

• „ga”「が」 mówi nam o podmiocie czasownika; to jest, kto lub co wykonuje czynność

So what is „wa”「は」?

„wa”「は」 wyznacza temat zdania; mówi nam, o czym mówimy.

Połóżmy to obok siebie dla jasności:

• „ga”「が」 mówi nam kto lub co wykonuje czynność.
• „ni”「に」 mówi nam o celu akcji.
• „de”「で」 mówi nam gdzie akcja ma miejsce.
• „wa”「は」 mówi nam, o czym jest mowa w zdaniu.

W przeciwieństwie do innych głównych cząstek, „wa”「は」 nie odnosi się bezpośrednio do akcji w żaden konkretny sposób. Zamiast tego, mówi nam informacje o zdaniu (lub, dokładniej, o klauzuli), w którym jest użyty.

Powodem, dla którego „wa” i „ga”「は」 i 「が」 są tak łatwo mylone jest to, że w wielu przypadkach, zdanie mówi o osobie wykonującej czynność, więc temat i podmiot są tą samą osobą (lub zwierzęciem lub rzeczą).

Przyjrzyjrzyjmy się naprawdę prostemu przykładowi:

Tutaj osobą, która kupiła książkę jest Taro, więc Taro jest podmiotem czasownika „kupił”.

W tym samym czasie, zdanie jako całość mówi o Taro, więc w języku japońskim, tematem zdania również byłby Taro.

Jako takie, moglibyśmy użyć albo „wa”「は」 albo „ga”「が」 do określenia roli Taro:

Oba te zdania opisują dokładnie tę samą czynność, i są również w 100% poprawne gramatycznie. Są jednak zupełnie inne.

Aby zrozumieć różnicę, musimy zrozumieć prawdziwy cel „wa”「は」.

Prawdziwy cel „wa”「は」

Jak wiemy, „wa”「は」 definiuje temat. Dokładniej:

„wa”「は」 może być użyte zamiast, lub razem z, innymi cząstkami (jak również niezależnie), aby określić słowo lub frazę przed nim jako temat zdania lub klauzuli.

Temat jest w zasadzie rzeczą, o której mówimy w zdaniu.

Ale dlaczego w ogóle potrzebujemy definiować temat, skoro on nawet nie istnieje w większości innych języków?

Po prostu: Dla wyjaśnienia.

Prawdziwym celem „wa”「は」 jest wyjaśnienie kontekstu, w którym odbywa się reszta czynności opisanych w zdaniu.

Co to znaczy?

Zważmy, że kiedy komunikujemy się w jakimkolwiek języku, istnieją dwie główne części:

• Kontekst
• Nowe informacje

Mówimy lub piszemy, aby przekazać innym nowe informacje, i robimy to z pewną ilością już zrozumianych lub domniemanych informacji tła, czyli kontekstu.

Czasami jest dużo kontekstu, czasem nie ma go wcale, ale wygląda to mniej więcej tak:

To, co tu mamy, to bańka kontekstowa, która jest określona przez wszystkie informacje kontekstowe, jakie mamy w danym momencie. Zmienia się ona nieustannie.

Następnie znajduje się w niej nowa lub ważna informacja, którą próbujemy przekazać. W każdym danym zdaniu, ta nowa/ważna informacja odnosi się tylko do tego, co znajduje się wewnątrz bańki kontekstowej.

Możemy to zademonstrować za pomocą prostej rozmowy w języku angielskim:

Paul: What did Taro do today?
Susan: He bought a book.

Gdy Paul zadaje pytanie, nie było wcześniej istniejącego kontekstu – bańka kontekstowa jest pusta. Musiał wyrazić swoje pytanie w całości, ponieważ gdyby tego nie zrobił, Susan nie wiedziałaby, o czym Paweł mówi.

Jak zadaje pytanie, informacja w jego pytaniu zostaje dodana do bąbelka kontekstu ich rozmowy, którym w tym przypadku jest osoba, o której się mówi (Taro) i odpowiedni okres czasu (dzisiaj).

To oznacza, że kiedy przychodzi czas na odpowiedź Susan na pytanie, może ona po prostu powiedzieć „on” zamiast „Taro”, ponieważ bańka kontekstowa mówi nam, kim jest „on”. Podobnie, nie musi ona mówić „dzisiaj”, aby czas opisywanej przez nią akcji został zrozumiany. Ciągle zmieniający się dymek kontekstowy ratuje nas przed powtarzaniem się.

To samo jest prawdziwe w języku japońskim, ale z jedną małą różnicą. Przyjrzyjmy się:

Jak poprzednio, nie ma kontekstu przed pytaniem Pawła, ale w miarę jak je zadaje, Taro jest dodawane do bańki kontekstowej, razem z timing of today – to samo, co widzieliśmy w angielskim.

Różnica polega na tym, że w języku japońskim, zamiast użyć „on”, kontekst pozwala Susan w ogóle nie wspominać o Taro w swojej odpowiedzi.

W obu językach, informacje wewnątrz bańki kontekstowej nie muszą być generalnie powtarzane, aby wiadomość została zrozumiana.

W języku angielskim, jednakże, pewne części zdania muszą być zawarte, aby zdanie było gramatyczne.

W tym przypadku, „on” jest jednym z tych słów. Jest to konieczne, ponieważ angielskie zdania muszą zawierać podmiot (osobę/rzecz wykonującą czynność), aby były gramatycznie kompletne. W zależności od czasownika, czasami potrzebują również przedmiotu (rzeczy, której czynność została wykonana).

Nie ma jednak takich wymagań w języku japońskim, więc możemy po prostu całkowicie pominąć rzeczy, które są już znane.

Jest to część powodu, że zaimki (ja, ty, on, ona, ono, oni, itd.) są o wiele bardziej powszechne w języku angielskim niż w japońskim. Potrzebujemy ich w języku angielskim, aby tworzyć pełne zdania bez powtarzania w kółko tych samych informacji (wyobraź sobie pięciominutową rozmowę, w której Paul i Susan muszą ciągle odnosić się do Taro po imieniu, zamiast po prostu jako „on/ona”…). W języku japońskim, jednakże, te słowa po prostu nie są potrzebne.

Co to ma wspólnego z „wa”「は」?

Przypomnij sobie, co powiedzieliśmy wcześniej – że „wa”「は」 wyjaśnia kontekst dla reszty czynności w zdaniu.

Innymi słowy, „wa”「は」 jest używane do ponownego zdefiniowania lub wyjaśnienia zawartości bańki kontekstowej, lub jej części.

Bańka kontekstowa zawiera informacje tła, których potrzebujemy, aby zrozumieć, o czym mówimy. Temat jest w zasadzie tylko informacją tła, która wymaga wyjaśnienia.

W efekcie, temat jest bańką kontekstową, lub przynajmniej jej częścią. Daje nam sposób na wyraźne określenie tego, o czym mówimy.

Robimy to w sytuacjach, gdy zaczynamy mówić o czymś nowym, lub gdy kontekst nie jest jasny lub zmienił się częściowo lub całkowicie.

Najlepszym sposobem na zilustrowanie tego jest porównanie różnych sposobów, na jakie możemy przekazać tę samą ideę.

Porównanie naszych opcji

Przypominasz sobie, że dla naszego przykładu, „Taro kupił książkę”, mieliśmy te dwie opcje:

Jak widzieliśmy, w rzeczywistości mamy również inną opcję, która może być używana w niektórych sytuacjach:

Pytanie brzmi, jak wybrać pomiędzy tymi trzema alternatywami? Przyjrzyjmy się każdej z nich.

Opcja 'nic’

Wiemy już, że możemy użyć ostatniej opcji (która w ogóle nie wspomina o Taro), kiedy kontekst czyni oczywistym, że mówimy o Taro, np. odpowiadając na pytanie, które dotyczy właśnie Taro. To powinno być stosunkowo proste, jeśli nie zawsze łatwe.

Opcja 'ga’「が」

„Ga”「が」 jest w zasadzie drugą skrajnością. Opisuje całą akcję dosłownie, z podmiotem, przedmiotem i czasownikiem zdefiniowanymi w całości.

To oznacza, że zamiast używać dymku kontekstowego, Taro jest włączony do części zdania zawierającej nowe/ważne informacje.

Pamiętaj, że „ga”「が」 oznacza podmiot, mówiąc nam kto lub co wykonał czynność, więc efektem tego jest bezpośrednie połączenie między Taro a aktem kupowania.

Co ważne, ponieważ umieszcza go w części z nową/ważną informacją, oznaczenie Taro przez „ga”「が」 właściwie podkreśla, że Taro kupił książkę. Nie ktoś inny, ale Taro.

Możemy chcieć podkreślić Taro w sytuacji takiej jak ta:

W tym przypadku B musi podkreślić „Taro”, ponieważ jest to odpowiedź na zadawane pytanie. Taro jest nową i ważną informacją.

Także dlatego po „dare”「誰だれ」 powinno nastąpić „ga”「が」 w pytaniu. Kto” jest poszukiwaną informacją, więc oczywiście jest ważne.

Opcja 'wa’「は」

„Wa”「は」 jest gdzieś pomiędzy dwoma pozostałymi.

Gdy opcja 'nic’ polega całkowicie na bańce kontekstowej, a opcja 'ga’「が」 w ogóle nie używa bańki kontekstowej…

„wa”「は」 jest używane do wyjaśnienia lub dodania do bańki kontekstowej.

Używamy „wa”「は」 kiedy:

• nie jest w 100% oczywiste z kontekstu o kim lub o czym się mówi, ORAZ
• to 'kto’ lub 'co’ nie jest ważną informacją, którą próbuje się przekazać.

W zdaniu…

…”wa”「は」 jest skutecznie użyte w miejsce „ga”「が」 do określenia Taro jako tematu, więc zamiast umieszczać go w części zdania zawierającej nową/ważną informację, dodajemy go do bańki kontekstowej:

Ta różnica jest wszystkim.

Taro nie jest już podkreślany i w zasadzie stawiamy go na tym samym poziomie, co informacje kontekstowe w tle. Wspominamy o Taro tylko po to, aby wyjaśnić, że jest on osobą, o której mówimy.

W efekcie, „wa”「は」 przenosi akcent zdania ze słowa lub wyrażenia, które oznacza, na informację, która następuje.

Zamiast rysować bezpośrednią linię pomiędzy Taro a aktem kupowania, odnosimy się do Taro bardziej ogólnie. To jest trochę jak mówienie, „Mówiąc o Taro, …” lub, „Co do Taro, …”, a następnie opisując, co zrobił, w przeciwieństwie do po prostu bezpośrednio mówiąc, „Taro zrobił to”.

Możemy więc powiedzieć, że „tarō wa hon wo kaimashita”「太郎たろうは本ほんを買かいました」 jest w przybliżeniu równoważne:

Dlaczego Japończycy wyrażają to w ten bardziej uogólniony sposób? Ponieważ taki właśnie jest język japoński. Jest to generalnie język niejasny i pośredni, i jak widzieliśmy, nawet informacje, które odgrywają ważną rolę w opisywanej akcji mogą być całkowicie pominięte, jeśli są zrozumiałe z kontekstu – nawet zaimek nie jest wymagany.

Ale chociaż komunikacja w języku japońskim może być niejasna, ważne jest, aby zauważyć, że to, co jest faktycznie przekazywane (np. Taro kupił książkę) jest zazwyczaj tak samo konkretne, jak mogłoby być w języku angielskim. To tylko słowa użyte do opisania tego są bardziej niejasne. W związku z tym, ważne informacje są często wyrażane za pomocą ogólnie brzmiących terminów (np. kupiłem książkę), a wszelkie inne szczegóły są implikowane przez kontekst. Następnie, jeśli sam istniejący kontekst nie jest wystarczający, „wa”「は」 jest używane, aby go wyjaśnić.

Teraz oczywiście „wa”「は」 nie jest używane tylko na początku rozmowy, aby określić, o kim mówimy. Jest ono używane podczas całej rozmowy na wiele różnych sposobów, aby ponownie zdefiniować i wyjaśnić kontekst bańki.

Możemy to zobaczyć, jeśli zmodyfikujemy trochę nasz przykład:

Tutaj, gdyby Taro po prostu powiedział „hon wo kaimashita”「本ほんを買かいました」, sugerowałoby to, że zarówno Taro, jak i Eriko kupili książkę. Ponieważ pytanie A nie wspomina o nikim konkretnym, fakt, że mówi ona do Taro i Eriko sugeruje, że pyta o nich oboje. W efekcie, Taro i Eriko są umieszczeni wewnątrz bańki kontekstowej implicite w momencie zadawania pytania:

Ich odpowiedzi będą miały zastosowanie do tej bańki kontekstowej, chyba że zostanie ona zmieniona, więc aby mówić tylko o sobie, Taro musi to wyjaśnić poprzez ponowne zdefiniowanie bańki kontekstowej używając „wa”「は」:

Tylko wtedy może przejść do udzielania informacji, które były poszukiwane, ponieważ jego odpowiedź dotyczy tylko jego samego.

Możemy powiedzieć, że jego odpowiedź jest w przybliżeniu równoważna:

Taro wyjaśnia, że mówi o sobie, a następnie przekazuje ważną informację.

Możemy zauważyć, że Eriko robi dokładnie to samo.

Redefiniuje temat jako siebie (tym razem zastępując Taro), a następnie udziela odpowiedzi w odniesieniu do nowego kontekstu.

Aby było jasne, jeśli Taro (lub Eriko w tej sprawie) użyłby „ga”「が」 w tej sytuacji, podkreśliłby, że to on dokonał zakupu, ponieważ to umieściłoby go w nowej/ważnej części informacji:

Musi oczywiście wspomnieć o sobie dla jasności, ale ostatecznie, ważną informacją jest to, co zrobił, a nie kto to zrobił. W końcu o to właśnie chodziło w pytaniu. To samo odnosi się do Eriko.

Podsumowując, mamy trzy główne sposoby na opisanie prostej czynności, którą ktoś wykonał:

• hon wo kaimashita

  ほん を かいました

  本ほんを買かいました

• tarō ga hon wo kaimashita

  たろう が ほん を かいました

  .

  太郎たろうが本ほんを買かいました

• tarō wa hon wo kaimashita

  たろう は ほん を かいました

  太郎たろうは本ほんを買かいました

Możemy tak powiedzieć:

• Ani „wa”「は」, ani „ga”「が」 nie jest potrzebne, jeśli jest oczywiste, o kim/o czym mówimy
• „Ga”「が」 podkreśla informacje, które pojawiają się przed nim jako nowe lub ważne
• „Wa”「は」 pomaga wyjaśnić, o kim/czym mówimy, przesuwając akcent na informację, która następuje po nim

Przyjrzyjrzyjmy się teraz kilku najczęstszym sytuacjom, w których „wa” i „ga”「は」 i 「が」 mogą być szczególnie mylące.

Zdania zawierające zarówno „wa” jak i „ga”「は」 i 「が」

Większość zdań niezłożonych (tzn. tych bez podklauzul) będzie zawierać tylko „wa”「は」 lub „ga”「が」, ale są takie, które zawierają oba. To właśnie w tych zdaniach dymek kontekstowy powinien okazać się szczególnie przydatny.

„Wa” i „ga”「は」 i 「が」 zazwyczaj pojawiają się razem, kiedy chcemy przekazać informacje o kimś lub o czymś, ale robimy to odnosząc się do nich w odniesieniu do kogoś lub czegoś innego.

Jedną z częstych sytuacji jest, kiedy opisujemy części ciała; to znaczy, chcemy opisać część ciała, ale w odniesieniu do osoby, do której ta część ciała należy.

Przyjrzyjrzyjmy się przykładowi tego, zaczynając od zdania, w którym czasownik nie jest „desu”「です」:

Rozłóżmy to na czynniki pierwsze, pracując wstecz.

Po pierwsze, uznajmy najważniejszy element w zdaniu, nasz czasownik, „nobimashita”「伸のびました」, co oznacza „wydłużył się” lub „wydłużył się”.

Następnie, przypomnijmy sobie, co robi „ga”「が」:

„ga”「が」 mówi nam o podmiocie czasownika; to znaczy, kto lub co wykonuje czynność.

Więc, kto lub co jest tym, co się wydłużyło? Rzecz oznaczona przez „ga”「が」 → „ashi”「足あし」.

Po prostu używając tego, co mamy do tej pory, nasze zdanie brzmi:

To prowadzi nas do naszego ostatniego fragmentu, „kare wa”「彼かれは」. Pamiętaj, że:

„wa”「は」 jest używane w celu wyjaśnienia lub dodania do kontekstu bańki.

Dodając „kare wa”「彼かれは」 przed „ashi ga nobimashita”「足あしが伸のびました」, po prostu umieszczamy „kare”「彼かれ」 wewnątrz bańki kontekstowej.

Za pomocą „wa”「は」, wyjaśniamy o kim mówimy przez resztę zdania, tak jak zrobiliśmy to wcześniej.

Gdy mamy już zdefiniowany ten bąbel kontekstowy, przechodzimy do stwierdzenia, „nogi się wydłużyły”. To samo w sobie jest ogólnym stwierdzeniem o jakichś nogach, ale ponieważ „kare”「彼かれ」 jest w bańce kontekstowej, wiemy, że nogi muszą należeć do „niego”. W rezultacie otrzymujemy coś takiego:

As for him, the legs grew longer.

To oczywiście bardzo różni się od angielskiego, gdzie zazwyczaj określamy nogi jako należące do niego (jego nogi) i opisujemy czynność, którą wykonują jego nogi (wydłużanie się).

Możesz to zrobić również w japońskim, więc nie jest źle powiedzieć, na przykład:

To jednak nie jest zbyt naturalny sposób na wyrażenie tego typu idei.

Zobaczmy teraz jak to działa ze zdaniami, które używają „desu”「です」, zarówno dla części ciała jak i różnych innych rzeczy.

Używanie „wa” i „ga”「は」 i 「が」 kiedy głównym czasownikiem jest „desu”「です」

„Desu”「です」 może być czasownikiem specjalnym, ale pod względem „wa”「は」 i naszej bańki kontekstowej, nic tak naprawdę się nie zmienia.

Przyjrzyjrzyjrzyjmy się przykładowemu zdaniu:

Możemy to rozbić tak samo jak przed chwilą, tyle że najpierw musimy coś wyjaśnić.

W przypadku przymiotników, takich jak „nagai”「長ながい」, powinniśmy patrzeć na to jak na zgrupowane razem z „desu”「です」, aby utworzyć jedno zdanie oznaczające „bycie długim” lub „jest długie”. Jeśli to zrobimy, otrzymamy wyrażenie, które jest porównywalne z innymi czasownikami, takimi jak „nobimasu”「伸のびます」 (rosnąć dłużej) z naszego poprzedniego przykładu.

Jeśli umieścimy je obok siebie…

• nagai desu長ながいです = być długim
• nobimasu伸のびます = rosnąć dłużej

…możemy zobaczyć, że są one z grubsza równoważne pod względem natury tego, co opisują. W języku angielskim, ich znaczenia mają zarówno deskryptor (przymiotnik „long” i przysłówek „longer”) jak i czasownik („are” i „grow”).

To trochę upraszcza sprawy, ale żeby uczynić wysoce nieregularny czasownik „desu”「です」 nieco porównywalnym z każdym innym czasownikiem, będziemy grupować „nagai”「長ながい」 i „desu”「です」 razem jako pojedyncze wyrażenie, które opisuje pewien akt bycia.

Więc naszym działaniem jest „nagai desu”「長ながいです」, lub „bycie długim”.

Kto lub co jest tym, co jest „byciem długim”? Rzecz oznaczona przez „ga”「が」 → „ashi”「足あし」.

Na koniec, „kare wa”「彼かれは」 pojawia się przed „ashi ga nagai desu”「足あしが長ながいです」, więc tak jak wcześniej, „kare”「彼かれ」 jest wewnątrz bańki kontekstowej.

Jak zawsze, zaczynamy od wyjaśnienia, o kim mówimy, a następnie opisujemy coś z tym związanego. W tym przypadku tłumaczy się to mniej więcej tak:

Jak dla niego, nogi są długie.

Następnie zastosujmy to podejście do kilku bardziej zagmatwanych sytuacji.

Suki好すき, kirai嫌きらい i hoshī欲ほしい

Pochodzące z angielskiego, „suki”「好すき」 (lubić), „kirai”「嫌きらい」 (nienawidzić) i „hoshī”「欲ほしい」 (want) prawdopodobnie wymaga trochę przyzwyczajenia, ponieważ są one przymiotnikami, podczas gdy ich angielskie odpowiedniki są czasownikami. Są one również często używane w zdaniach, które zawierają zarówno „wa”, jak i „ga”「は」 i 「が」, więc zobaczmy, jak możemy zastosować bańkę kontekstową, aby lepiej je zrozumieć.

Ponieważ są to przymiotniki, wszystkie te słowa działają w dokładnie taki sam sposób, jak „nagai”「長ながい」 w naszym poprzednim przykładzie. Spójrzmy:

Jeśli rozłożymy to tak jak poprzednio, możemy zobaczyć, że obowiązują te same zasady.

Jaka jest akcja? Kombinacja przymiotnika i czasownika „suki desu”「好すきです」, co w przybliżeniu oznacza „bycie lubianym”.

Kto lub co wykonuje tę czynność? Słowo lub wyrażenie przed „ga”「が」, czyli „sushi”「すし」.

Nasze dotychczasowe zdanie brzmi zatem:

Na koniec, o kim lub o czym mówimy? Słowo lub wyrażenie przed „wa”「は」, czyli „watashi”「私わたし」.

Mamy zatem „watashi”「私わたし」 w bańce kontekstowej, a to mówi nam, o kim mówimy, gdy mówimy „sushi jest lubiane”.

Gdy mówimy o mnie, sushi jest lubiane.

Dokładnie to samo możemy zrobić z „kirai”「嫌きらい」, „hoshī”「欲ほしい」, i innymi podobnymi słowami.

Again, to oczywiście bardzo różni się od angielskiego, gdzie te idee są wyrażane jako działania, które wykonujemy – lubimy, nienawidzimy i chcemy rzeczy w ten sam sposób, w jaki robimy rzeczy. Mam nadzieję, że jednak widzisz, że jest to całkowicie spójne z innymi japońskimi wyrażeniami i że role „wa” i „ga” są jasne i spójne. Po prostu trzeba się do nich trochę (lub dużo) przyzwyczaić.

Arimasuあります i imasuいます

Czasowniki „arimasu”「あります」 i „imasu”「います」 również mogą być trochę skomplikowane, ponieważ dzielą podobieństwa z „desu”「です」 jak również z wszystkimi innymi czasownikami. Możemy jednak zastosować wszystkie zasady, które do tej pory omówiliśmy w ten sam sposób.

Zacznijmy od przykładu, gdzie „arimasu”「あります」 jest używane tak samo jak każdy inny czasownik, który nie jest „desu”「です」:

Pierwszą rzeczą, którą musimy absolutnie wyjaśnić – aby być po bezpiecznej stronie – jest to, że mimo iż angielskie tłumaczenie używa tutaj czasownika „is” lub „to be”, ma on zdecydowanie inne znaczenie niż wtedy, gdy użyto „desu”「です」.

Podczas gdy „desu”「です」 jest zasadniczo używane do zrównania dwóch rzeczy jako takich samych (A = B), „arimasu”「あります」 opisuje istnienie (tak jak „imasu”「います」).

Jako takie, moglibyśmy w pewnym sensie przetłumaczyć powyższe jako: „Jej torba istnieje w klasie”. Nie moglibyśmy jednak zmienić naszego przykładowego zdania z „desu”「です」 na „Jego nogi są długie”. Te słowa „być” oznaczają bardzo różne rzeczy.

Teraz, jeśli umieścimy to „arimasu”「あります」 zdanie obok naszego przykładu z wcześniej, możemy zobaczyć, że są one bardzo podobne:

Kto/co wykonuje czynność w każdym z tych zdań?

• „tarō”「太郎たろう」 jest osobą oglądającą
• „kanojo no kaban”「彼女かのじょのカバン」 jest rzeczą, która jest/istnieje

Jako te są osobą/rzeczą wykonującą czynność, mogłyby być oznaczone przez „ga”「が」, ale jak się dowiedzieliśmy, to by je za bardzo podkreśliło.

Zamiast tego, używamy „wa”「は」, aby zdefiniować je jako nasz temat, zasadniczo degradując je do bańki kontekstowej. Następnie, używając tej bańki kontekstowej, opisujemy ważne informacje, które faktycznie chcemy przekazać:

To powinno być stosunkowo proste.

Jednakże, „arimasu”「あります」 i „imasu”「います」 są czasami używane w zdaniach, które zawierają zarówno „wa” jak i „ga”「は」 i 「が」, i to jest miejsce, gdzie może to być mylące.

Na szczęście obowiązują nas te same zasady – „wa”「は」 definiuje/wyjaśnia bańkę kontekstową, a „ga”「が」 określa rzecz, która dokonuje aktu „bycia” (lub, jeśli to łatwiejsze, „istnienia”).

Na przykład:

Po pierwsze, wyjaśniamy, że „watashi”「私わたし」 jest w bańce kontekstowej. Następnie, w tym kontekście, opisujemy starszą siostrę jako będącą/istniejącą.

W kontekście „watashi”「私わたし」, starsza siostra istnieje.

Jest inny przykład:

W kontekście „kare”「彼かれ」, żadne pieniądze nie istnieją.

Key take-aways

Oto główne lekcje, które mam nadzieję możesz wynieść z tego artykułu:

• Cząstki takie jak „ga”「が」, „wo”「を」 i „ni”「に」 określają, jak pewne rzeczy odnoszą się do czynności, podczas gdy „wa”「は」 mówi nam, o czym jest mowa w zdaniu
• Są dwie główne rzeczy, które określają znaczenie tego, co komunikujemy – kontekst, i nowa/ważna informacja
• Określenie czegoś jako podmiotu za pomocą „ga” klasyfikuje to jako nową/ważną informację, nadanie jej akcentu
• „wa”「は」 pozwala nam zredefiniować lub wyjaśnić część lub całość kontekstu przed podaniem nowej/ważnej informacji
• „wa”「は」 przenosi akcent zdania ze słowa lub frazy, którą oznacza, i na informację, która po nim następuje

Oczywiście, to nie obejmuje absolutnie wszystkiego. Całe książki zostały napisane o „wa” i „ga”「は」 i 「が」 po prostu dlatego, że jest tak wiele różnych zmiennych w grze w każdej sytuacji.

Mam nadzieję, że teraz masz lepsze zrozumienie różnicy między tymi dwoma istotnymi cząstkami i będziesz w stanie zastosować te lekcje znacznie szerzej niż ja tutaj.