Voor de redactie:
De dubbele diagnose werd voor het eerst vastgesteld in de jaren 1980 bij personen die tegelijk een ernstige geestesziekte en een stoornis in het middelenmisbruik hadden.1,2 Vandaag gebruikt de Substance Abuse and Mental Health Services Administration (SAMSHA) de term co-occurring disorders (COD) (samenvallende stoornissen) om te verwijzen naar de voornoemde samenvallende stoornissen. COD wordt gedefinieerd als samenvallende stoornissen die verband houden met middelen en psychische stoornissen. Volgens de National Survey on Drug Use and Health rapporteerden naar schatting 2,7 miljoen volwassenen van 18 jaar of ouder een gelijktijdige depressieve episode en een stoornis in het alcoholgebruik tijdens het voorgaande jaar. Van deze volwassenen werd 40,7 procent voor geen van beide stoornissen behandeld.4 Meer dan 24 miljoen Amerikanen rapporteerden ernstige psychische nood en 21,3 procent van deze populatie had actieve stoornissen van middelenmisbruik/afhankelijkheid zoals gedefinieerd door de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fourth Edition, Text Revision (DSM-IV-TR).5 Momenteel zijn er geen diagnostische criteria voor dubbele diagnose of samen voorkomende stoornissen in de DSM-IV-TR.6 Vanwege de hoge prevalentie van deze stoornis moeten er gestandaardiseerde diagnostische criteria worden ontwikkeld en aan de DSM worden toegevoegd om clinici te helpen bij de juiste en tijdige diagnose en behandeling van deze patiënten. Kritische analyse van dit onderwerp vereist onderzoek om de diagnostische criteria voor de dubbele diagnose te evalueren, evenals om te identificeren welke co-occurring stoornissen aan de criteria voldoen.
Individuen die gediagnosticeerd zijn met co-occurring stoornissen hebben vaak een intensievere behandeling nodig vanwege de complexiteit van hun geval, wat het belang benadrukt voor clinici om effectieve en efficiënte behandeling te bieden aan deze patiënten. Personen die gediagnosticeerd zijn met een combinatie van stoornissen worden geconfronteerd met grotere gevolgen van middelenmisbruik in vergelijking met patiënten die gediagnosticeerd zijn met alleen een psychische aandoening zoals schizofrenie of bipolaire stoornis.7 Voorbeelden van dergelijke gevolgen zijn een grotere verergering van psychiatrische symptomen, medicatieontrouw, een toename van agressief en gewelddadig gedrag, slechte persoonlijke hygiëne, bezoeken aan de spoedeisende hulp, en psychiatrische opnames.1, 8-12
In het midden van de jaren tachtig werden duaal gediagnosticeerde patiënten behandeld voor ofwel de psychische stoornis ofwel de middelen-gerelateerde stoornis.13 Vanwege de lage succespercentages van deze populatie hebben het National Institute of Mental Health, het National Institute of Drug Abuse en het National Institute on Alcohol Abuse, and Alcoholism aanbevolen om de behandeling van psychische stoornissen en middelen-gerelateerde stoornissen voor deze populatie te integreren.2,14-16 Deze aanbevolen geïntegreerde behandelingsbenadering heeft tegenstrijdig empirisch bewijs opgeleverd voor de effectiviteit van dit type behandeling voor mensen met een dubbele diagnose.2,7 De methodologische problemen die zich voordoen voor onderzoekers die de effectiviteit van geïntegreerde behandelingsbenaderingen voor patiënten met een dubbele diagnose onderzoeken, beginnen met de inconsistente diagnostische criteria die clinici gebruiken om patiënten door te verwijzen naar geschikte behandelingsprogramma’s.13 Dit probleem geeft verdere behoefte aan gestandaardiseerde diagnostische criteria voor dubbele diagnose aan, zodat clinici individuen kunnen identificeren die geschikt zijn voor geïntegreerde behandeling en ook om een effectieve modaliteit te ontwikkelen voor de behandeling van deze complexe populatie met een gevarieerd scala aan psychische stoornissen. Door deze definitie van dubbele diagnose te standaardiseren, zullen dubbel gediagnosticeerde individuen universeel worden geïdentificeerd door clinici in plaats van door individuele professionele opinie.
Het doel van deze brief is op te roepen tot onderzoek om gestandaardiseerde diagnostische criteria te ontwikkelen voor individuen die gediagnosticeerd zijn met samenvallende middelen-gerelateerde en psychische stoornissen. Door het vaststellen van diagnostische criteria, kunnen onderzoekers nauwkeurig passende behandelingen ontwikkelen voor geïdentificeerde samenvallende psychische en middelen-gerelateerde stoornissen. Deze oproep tot onderzoek is ook nodig om effectieve behandelingsmethoden te identificeren voor andere subgroepen van de duaal gediagnosticeerde populatie, zoals militair personeel. In de Verenigde Staten van Amerika keert een grote groep militairen terug uit Irak en Afghanistan. Bij ongeveer 56% van het militair personeel dat tussen september 2001 en september 2005 uit dienst is ontslagen, zijn twee of meer samen voorkomende psychische stoornissen vastgesteld.17 Door de diagnostische criteria voor dubbele diagnose te standaardiseren, kunnen deze militairen misschien op de juiste manier worden doorverwezen naar geïntegreerde behandelingsprogramma’s, gebaseerd op deze nieuw ontwikkelde criteria. Binnenkort zullen de negatieve effecten van de oorlog weer thuiskomen, zoals te zien is bij het grote aantal troepen dat terugkeert met geïdentificeerde samenloop van stoornissen. Professionals in de geestelijke gezondheidszorg moeten deze mensen op de juiste manier en snel diagnosticeren en behandelen vanwege het potentieel voor ernstige gevolgen die met deze stoornis gepaard gaan.
