Sto lat temu Babe Ruth zadebiutował w barwach Jankesów. Patrząc z perspektywy czasu i analizując statystyki, możemy dojść do kontrowersyjnego wniosku, że jego kariera w barwach Jankesów potoczyła się… całkiem nieźle!
W koszulce w pasy, dawny talent, który dwukrotnie pomógł Red Sox w doprowadzeniu do chwały w World Series, został stałym outfielderem i mógł w pełni skupić się na byciu potworem, którego znamy i kochamy. W Bronksie narodził się Sułtan Swatu. Pozostaje on standardem, według którego ocenia się wszystkich innych dostarczycieli mocy.
Ale nawet Babe miał kilku miotaczy, których po prostu nie mógł trafić. I nie mówimy tu o przyszłych Hall of Famers. Mówimy o bardziej anonimowych nazwiskach z przeszłości baseballu, którzy z jakiegoś powodu byli kryptonitem dla Kolosa Władzy.
Oto historie dziewięciu przypadkowych miotaczy, którzy posiadali Babe’a Rutha.
Ed Wells
61 występów na boisku: 10-for-49 (1 2B, 0 HR), 12 BB, 14 K
Leworęczny Wells mierzył się z Babe dość często w latach 1923-27, gdy grał głównie jako pomocnik dla Tigers. Wells przypisywał swoje sukcesy przeciwko Ruthowi swojej „nic nie znaczącej piłce” – powolnej krzywej, którą Ruth miał problemy z wyczuciem czasu.
„Za pierwszym razem, gdy rzucałem do Babe”, Wells, który zmarł w 1986 roku, jest cytowany jako mówiący w Bleacher Report o swoim życiu, „mój łapacz Johnny Bassler przyszedł na kopiec i zapytał mnie, 'Co zamierzasz mu rzucić?’ 'A ja powiedziałem, nic.'”
Wells był Seinfeldem przed Seinfeldem.
Doszło do tego, że Wells powiedział kiedyś członkowi Society for American Baseball Research Jamesowi Lindbergowi, że Ruth zażartowałby z Wellsem, że zamierza ściągnąć Wellsa do Jankesów, żeby nie musiał się już z nim mierzyć.
Wystarczyło, że dokładnie tak się stało w 1929 roku, po tym jak Jankesi wykupili kontrakt Wellsa z Birmingham w Southern Association.
„Widzisz?” Ruth powiedział Wellsowi. „Mówiłem ci, że załatwię cię z Jankesami!”
Wells był w mundurze na World Series w 1932 roku i był przekonany, że Ruth rzeczywiście oddał swój strzał w Game 3 na Wrigley Field. Powiedział Lindbergowi, że Ruth płakał w szatni po meczu, mówiąc, że nigdy nie trafił home runu, który tak wiele dla niego znaczył.
Cy Warmoth
11 występów: 1-for-10, 1 BB, 1 K
Ruth nigdy nie mierzył się z Cy Youngiem, a jednak sprawił, że Cy Warmoth wyglądał jak Cy Young. Leworęczny Warmoth rozegrał tylko 129 meczów w lidze (trzy w Cardinals, 26 w Washington Senators), jego ERA wynosiła 4,26, a WHIP 1,70. Niestety, w Internecie nie ma zbyt wielu informacji na temat tego, kim był Warmoth, czym rzucał itp. Nie miał nawet karty bejsbolowej. Z jakiegoś dziwnego powodu na stronie Amazon.com w Wielkiej Brytanii można było kupić koszulkę z napisem „Ten facet kocha Cy Warmotha” z dwoma kciukami skierowanymi do wewnątrz. (Niestety, jest ona obecnie niedostępna.)
Hub Pruett
31 występów na parkiecie: 7-for-24, 2 HR, 6 BB, 13 K
Przyznać trzeba, że stwierdzenie, iż Pruett „posiadał” Rutha jest naciągane, ponieważ Babe miał przeciwko niemu .975 OPS. Ale Pruett jest warty wspomnienia, ponieważ jego 41.9% strikeout rate przeciwko Ruthowi było zdecydowanie najwyższe wśród tych, którzy mierzyli się z nim przynajmniej 10 razy.
Pruett pokonał Rutha dziewięć z pierwszych 13 razy, gdy się spotkali (wszystkie w 1922 roku), zanim Babe w końcu wziął go na głęboką wodę przy 14. próbie. Od tego momentu Babe miał więcej sukcesów przeciwko Pruettowi, ale coś w tych pierwszych strikeoutach utkwiło w ludziach. Długo po tym, jak obaj panowie przestali grać w baseball, Pruett był opisywany jako „nemezis” Rutha. Pruett nie był wybitnym graczem na poziomie wielkiej ligi (4,63 ERA w 211 występach), ale wciąż dostawał szanse, ponieważ drużyny uważały, że każdy, kto potrafi wybić Babe Rutha, jest wart tego, by w niego wierzyć.
„Mój bilans wygranych i porażek (29-48) nie wygląda zbyt imponująco” – powiedział kiedyś Pruett. „To, co zapewniło mi reputację i utrzymało mnie w baseballu, to te dramatyczne uderzenia Rutha. Zawdzięczam mu bardzo wiele.”
Pruett po raz ostatni grał w 1932 roku. Dzięki pieniądzom, które zarobił w Majors, był w stanie pójść do szkoły, aby zostać lekarzem. Louis w 1948 roku i podziękował Ruthowi za to, że w gruncie rzeczy umożliwił mu naukę w szkole medycznej. „Jeśli miałem coś wspólnego z uczynieniem cię lekarzem, cieszę się.”
Walt Kinney
14 występów na boisku: 1-for-12, 1 BB, 4 K
Sukces Kinneya przeciwko Babe podczas jego krótkiego pobytu w wielkich ligach z Philadelphia A’s nie jest tak interesujący jak jego przyjaźń z Babe. Obaj byli krótko kolegami z drużyny w 1918 roku w Red Sox i, według SABR, dzielili zamiłowanie do niewybrednych żartów i chamskiego zachowania.
Jego shenanigans wyszedł na pierwszy plan podczas World Series w tym roku. Ruth miał rozegrać mecz nr 4 z Cubsami w czasie podróży pociągiem z Chicago do Bostonu. Według Chicago Herald and Examiner, Ruth wziął żartobliwy zamach na Kinney’a w palarni pociągu, a Kinney skutecznie wyślizgnął się z ciosu, powodując, że Ruth uderzył w coś, co zraniło jego rękę. Było to w przeddzień 25. urodzin Kinneya i najwyraźniej obaj mężczyźni świętowali z pewnymi, uh, przekąskami.
The Babe był dość mocno posiniaczony, ale wciąż udało mu się wygrać Game 4 i dostarczyć RBI triple. Był mniej skuteczny, gdy w kolejnych latach stawiał czoła swojemu kumplowi Kinneyowi.
Jim Sullivan
12 występów na boisku: 2-for-11, 1 BB, 2 K
W 73 1/3 inningów w Major League dla Philadelphia A’s i Indians, Sullivan zmierzył się z 14 przyszłymi Hall of Famers i 52 nie-Hall of Famers.
Przyszli Hall of Famers trafili z nim .234 (11-for-47).
Nie-Hall of Famers trafili .386 (95-for-246).
Baseball jest dziwny.
Rollie Stiles
15 występów: 2-for-12, 3 BB, 1 K
Stiles miał 5,92 ERA w 298 inningach dla St. Louis Browns. Chociaż nie trwał długo w wielkich ligach, dożył 100 lat i 247 dni przed odejściem 22 lipca 2007 roku.
Ta długowieczność przyniosła Stilesowi specjalne wyróżnienie pod koniec życia. Był ostatnią żyjącą osobą, która mogła powiedzieć, że wybiła wielkiego Babe Ruth.
„Był bardzo miłym facetem,” Stiles powiedział o Ruth w 2006 roku. „Jeździłem po nim cały czas w praktyce battingu. Ale on się tego spodziewał. Wszyscy po nim jeździli.”
Al Benton
13 plate appearances: 1-for-10, 3 BB, 0 K
Benton nie jest tak przypadkowy jak inni wymienieni tutaj. Miał długą karierę głównie w pomocy (14 sezonów, z pominięciem 1943 i ’44 z powodu służby w II wojnie światowej) i był dwukrotnie All-Star. Ale po tych wszystkich dekadach, nie jest to nazwisko znane w całym kraju. Podczas gdy nigdy nie wybił Babe’a, w jakiś sposób ograniczył go do zaledwie jednego trafienia.
Benton jest właściwie jedynym miotaczem, który zmierzył się zarówno z Ruthem, jak i Mickey’em Mantle’em w wielkich ligach (Mantle był z nim 0-for-2), według SABR.
Oh, a Benton, w latach emerytalnych, został kiedyś aresztowany za jazdę kradzionym samochodem z Sacramento do Oklahoma City. I zrobił to będąc częściowo niewidomym. Więc jego sukces przeciwko Ruthowi prawdopodobnie nie jest najbardziej interesującą rzeczą w jego osobie.
Si Johnson i Johnny Babich
4 występy na boisku: 0-for-4, 3 K
Ta dwójka zalicza się do swojej własnej, specjalnej kategorii upokarzania Rutha w tym dziwnym okresie otwierającym sezon 1935, gdy był on krótko w Boston Braves. Babich, grający dla Brooklyn Dodgers, poskromił Rutha 19 kwietnia, w środku sezonu, w którym zanotował nie-anielskie 6.66 ERA. Johnson’s brush with the Babe came on May 26, in the middle of a long but mostly undistinguished big league career.
Ruth actually signed one of the strikeout balls for Johnson, but it was stolen many years later during a holiday party at Johnson’s home. Johnson, który odszedł w 1994 roku, podpisał sporo własnych autografów w latach emerytalnych. Ludzie lgnęli do każdego, kto miał związek z Ruthem, ale Johnson przeważnie traktował jego sukces jako kwestię czasu.
„Babe był już wtedy na wylocie”, powiedział Sports Illustrated w 1993 roku. „On był praktycznie wyprany, biedny facet. Te boiska były wszystkie szybkie piłki w dół w środku. Ludzie przychodzili, żeby zobaczyć jak Babe uderza piłkę, ale on spóźniał się z każdym zamachem. Nie mówcie nikomu, ale miałem nadzieję, że Babe uderzy jedną z nich. He was a hell of a swell fella.”
Ruth przeszedł na emeryturę tydzień po 0-fer przeciwko Johnsonowi. Zostawił swój ślad na wielu miotaczach Major League, ale tylko nieliczni mogą powiedzieć, że pokonali Babe’a.
