Aksolotl był badany przez bardzo długi czas i jest fascynującym stworzeniem. Jego cechy czynią go idealnym do dogłębnych badań i, jak w przypadku wszystkich żywych istot, cechy te w dużej mierze zależą od jego genów. W tym artykule przedstawimy krótki przegląd genetyki aksolotla i jego hipnotyzujące kolory.
Czym jest aksolotl?
Aksolotl jest płazem, który jest w pełni wodny i posiada skrzela zewnętrzne. Pomimo swojego wyglądu, aksolotl nie może przekształcić się w stworzenie lądowe, ale w bardzo rzadkich okolicznościach, aksolotle przeszły metamorfozę. Naturalnym środowiskiem aksolotli są jeziora, ponieważ preferują one życie w wodach o niewielkim prądzie. Pochodzą z Meksyku, a ponieważ są gatunkiem zagrożonym na wolności, te, które można znaleźć na rynku, są hodowane w niewoli.
Przed zanurkowaniem głębiej i omówieniem różnych typów aksolotla, ważne jest, aby wspomnieć, że ta niesamowita salamandra ma czternaście par chromosomów na komórkę, podczas gdy ludzie mają dwadzieścia trzy. Chromosom jest strukturą podobną do nici DNA i białka, a jego długość składa się z kilku jednostek DNA zwanych genami. Każdy z tych genów ma specjalną rolę i miejsce na chromosomie znanym jako locus genowe.
Jeśli chodzi o proces reprodukcji, samiec aksolotla wytwarza spermatofor (pakiet plemników, który zawiera czternaście chromosomów). Następnie prowadzi on samicę do spermatoforu, gdzie ta odbiera go i łączy z jajkiem (które również zawiera czternaście chromosomów), tworząc pierwszą komórkę nowego aksolotla, zwaną zygotą. Podczas procesu mejozy (powstawania komórek jajowych i plemników) chromosomy ulegają różnym wymianom, proces ten nazywany jest „crossing-over”. Dodatkowo, chromosomy będą się łączyć losowo, a geny od rodziców ojca i matki mogą być również przydzielane. Innymi słowy, kiedy powstaje nowy aksolotl, jego DNA może być wynikiem wielu różnych kombinacji chromosomów.
Każdy aksolotl może wyglądać zupełnie inaczej niż jego rodzice i rodzeństwo, ponieważ każda nowa larwa ma odrębny makijaż genetyczny. Jest to główny powód szerokiej gamy kolorów obserwowanych u aksolotli.
Powszechne kolory aksolotli
To są najczęstsze typy aksolotli i można je łatwo znaleźć w ich naturalnym środowisku lub uzyskać w kontrolowanym środowisku.
Aksolotl typu dzikiego
Główne kolory aksolotla typu dzikiego są zazwyczaj czarne, zielone i brązowe, czasami z pigmentami irydoforowymi, które wyglądają jak błyszczące złote plamki. Ogólny aspekt dzikiego typu aksolotli może się różnić, ponieważ mogą być jaśniejsze lub ciemniejsze. Ten wspólny typ axolotl dostaje swoją nazwę od faktu, że są to jego naturalne kolory i zawsze, gdy jest obserwowany w swoim naturalnym środowisku to jest to, co normalnie wygląda.
Kolory dzikiego typu axolotl ciemnieją z wiekiem i te, które są dziesięć lat lub starszych może być prawie całkowicie czarny. Tak więc, jeśli widzisz czarnego aksolotla, są szanse, że patrzysz na starego aksolotla typu dzikiego.
Najprostszym sposobem na odróżnienie aksolotla typu dzikiego od aksolotla melanoidalnego jest jego błyszczące pigmenty lub irydofory. Jeśli zauważysz, że oczy aksolotla mają błyszczące pierścienie lub błyszczące plamki, to masz do czynienia z dzikim typem. Jeśli te błyszczące plamki brakuje, to axolotl jest melanoid.
Leucistic Axolotl
Inny wspólny typ axolotl jest leucistic jeden, który jest żółtawy, biały, lub różowy. Skrzela aksolotla leucystycznego są zazwyczaj różowe, jego oczy są czarne, i może mieć ciemne plamy na jego ciele i twarzy. Ważne jest, aby pamiętać, że aksolotle leucystyczne nie są albinosami, ponieważ mają plamy czarnego pigmentu, czarne oczy, a niektóre z nich są ciemniejsze niż inne.
Jeśli widzisz różowego aksolotla lub białego aksolotla z czarnymi oczami, ważne jest, aby wiedzieć, że patrzysz na aksolotla leucystycznego.
Aksolotl albinos
Jak większość zwierząt albinosów, biały aksolotl albinos pozbawiony jest pigmentacji. Oznacza to, że jest on całkowicie biały, a jego oczy są różowe lub blado czerwone. Najprostszym sposobem na odróżnienie aksolotla albinosa od aksolotla leucystycznego jest sprawdzenie jego oczu. Jeśli oczy są różowe, to jest to albinos. Ich ciało jest całkowicie pozbawione pigmentacji, ale ich skrzela mogą wydawać się różowe, ale tylko dlatego, że przepływ krwi jest widoczny przez skórę. Jeśli aksolotl jest nieaktywny, jego skrzela mogą wyglądać zupełnie biało.
Istnieją cztery główne typy aksolotli albinosów: aksolotle aksantyczne, białe aksolotle albinosy, aksolotle albinosy melanoidalne i aksolotle złote, a różnice między tymi typami mają związek z genetyką.
Aksantyczne aksolotle albinosy nie mają wszystkich pigmentacji (ksantofor, melanofor i pigmenty irydoforowe), podczas gdy białe aksolotle albinosy mają pigmentację irydoforową (błyszczący pigment) w ich gałęziach skrzelowych i oczach.
Aksolotle albinotyczne melanoidalne są połączeniem między aksolotlami albinotycznymi i aksolotlami melanoidalnymi i brakuje im wszystkich pigmentacji z wyjątkiem pigmentów ksantoforów (żółte).
Aksolotle złociste nie mają melanoforów, ale mają mnóstwo pigmentów irydoforów i ksantoforów, które czynią je jasnożółtymi z białymi, błyszczącymi plamami. Bardziej niedoświadczeni hodowcy mogą pomyśleć, że te łaty iridophore są grzyby ryb, ponieważ czasami mogą wyglądać dość podobnie. The golden albinos axolotl mają żywy żółty odcień, gdy są młode, ale kolor może zanikać, gdy się starzeją.
Jeśli szukasz białego axolotla na sprzedaż i widzisz żółto zabarwionego axolotla, uważaj się za szczęściarza, szanse są takie, że jest to rzadki złoty axolotl albinos. Inna wspólna nazwa dla tego aksolotla to axolotl golden albino.
Melanoid Axolotl
Aksolotl melanoidalny jest ciemny i wygląda dość podobnie do aksolotla dzikiego typu, ale istnieje kilka ważnych różnic między nimi. Po pierwsze, aksolotl melanoidalny ma więcej pigmentów melanoforowych niż typ dziki i jest całkowicie pozbawiony pigmentów błyszczących. Oznacza to, że aksolotla melanoidalnego można łatwo rozpoznać, ponieważ nie posiada on złotych plamek na ciele ani w oczach. Z reguły aksolotl melanoidalny będzie znacznie ciemniejszy niż inne rodzaje aksolotli.
Całkowicie czarny aksolotl z odcieniami brązu i szarości, którego oczy nie są błyszczące, jest prawdopodobnie czarnym aksolotlem melanoidalnym.
Specjalne kolory aksolotli
Aksolotle te, choć rzadkie, nie są niemożliwe do znalezienia lub uzyskania.
Aksolotl miedziany
Ten specjalny typ aksolotla jest dość powszechny w Stanach Zjednoczonych, Australii i Niemczech, ale może być niezwykle trudny do znalezienia w innych krajach, takich jak Kanada. Aksolotl miedziany jest właściwie aksolotlem albinosem, ponieważ brakuje mu pigmentacji oczu. Generalnie są one brązowawe z odcieniami różu i mogą mieć ciemnobrązowe plamy. Podobnie jak inne typy albinosów, aksolotle miedziane również nie posiadają melanoidalnych pigmentów.
Miedziane aksolotle melanoidalne
Ten typ aksolotla może być najrzadszym aksolotlem melanoidalnym. Tylko garstka hodowców wyprodukowała miedziane aksolotle melanoidalne, które dzielą się genetycznymi cechami melanoidyn (brak błyszczącej obwódki oka i brak pigmentów irydoforowych), ale mają cechę miedzi i brak czarnej pigmentacji. Te aksolotle są czasami nazywane Curple lub Copper Purple Axolotls ze względu na ich purpurowy odcień.
GFP Axolotls
Zielone białko fluorescencyjne aksolotle mają specjalny gen znany jako gen GFP, który jest genetycznie zmodyfikowanym białkiem, które zostało wprowadzone do ich DNA w sposób sztuczny. Głównym celem stworzenia tego typu aksolotla były badania nad regeneracją i nowotworami. Obecnie jednak GFP stał się genem recesywnym dla aksolotli i może być przekazywany z pokolenia na pokolenie. Jedyny sposób, w jaki można sprawdzić, czy aksolotl jest fluorescencyjny czy nie, to spojrzenie na niego w świetle UV lub niebieskim.
Aksolotl leucystyczny gpf lub aksolotl albinos gpf będzie znacznie jaśniejszy niż aksolotl gpf wildtype. Wiele osób określa ten typ morfemu jako zielony axolotl lub świecący w ciemności axolotl, więc nie jest rzadkością widzieć je oznaczone jako leucystyczny axolotl świecący w ciemności, zielony albino, lub albino świecący w ciemności, lub po prostu świecące axolotle.
Rare Axolotl Colors
Te są najbardziej niecodzienne aksolotle tam, są one prawdopodobnie nie do zdobycia przez hobbystów i pojawiły się w wyniku mutacji genetycznej. Od czasu do czasu pojawiają się w Internecie, ale być może nigdy nie zobaczymy ich w prawdziwym życiu.
Aksolotl chimera
Jeśli chodzi o aksolotle, mówi się, że chimeryzm ma miejsce, gdy dwa jaja aksolotla łączą się ze sobą. Efektem końcowym jest aksolotl z dwiema stronami, które wyglądają zupełnie inaczej. Jeśli jaja mają różne DNA, wówczas morf ma wygląd rozdwojonego środka. W niektórych rzadkich przypadkach, jedna strona aksolotla będzie miała wolniejszy proces wzrostu niż druga.
Aksolotle chimery nie mogą być hodowane sztucznie, ponieważ są one wypadkiem rozwojowym. Szanse na to, że aksolotl będzie chimerą i przeżyje są nikłe do zera (0,00001%). Niektórzy wątpią nawet w istnienie aksolotli chimerycznych i twierdzą, że są one w rzeczywistości aksolotlami mozaikowymi o bardzo unikalnym wzorze.
Aksolotl mozaikowy
Mozaiki są kolejnym rzadkim typem aksolotli, ale nie tak rzadkim jak chimery. Morfy te powstają, gdy dwie różne komórki łączą się w trakcie rozwoju, w wyniku czego powstaje aksolotl o dwóch różnych fenotypach. Aksolotle mozaikowe tworzą się dość podobnie do aksolotli chimerycznych, ale nie są idealnie podzielone w środku, a ich warianty kolorystyczne mogą być bardziej mieszane.
Aksolotle mozaikowe nie mogą być sztucznie odtwarzane poprzez hodowlę, ponieważ, podobnie jak chimery, są one wybrykami natury. Ponieważ są one wynikiem połączenia dwóch komórek, większość mozaik jest bezpłodna.
Aksolotl piebald
Pigmentacja aksolotla piebald przechodzi na boki i dolną część ciała. Nierzadko zdarza się, że mocno nakrapiane aksolotle leucystyczne są mylone z aksolotlami piebaldowymi, ale należy pamiętać, że aksolotle piebaldowe są zwykle ciemniejsze i mają więcej czarnych plam niż plamiste aksolotle leucystyczne.
W przeciwieństwie do aksolotli mozaikowych i aksolotli chimerycznych, gen piebaldowy może być dziedziczony. Układ genetyczny, który może doprowadzić do powstania aksolotla piebaldowego jest dość powszechny w Nowej Zelandii, gdzie łatwo można znaleźć aksolotla brudnego lucy (brudny aksolotl leucystyczny). Ale nawet tam, piebaldy są dość rzadkie.
Lavender / Silver Dalmatian Axolotl
Nie jesteśmy pewni, czy ten typ aksolotla naprawdę istnieje, ale może być dostępny w Stanach Zjednoczonych. Lawendowy Aksolotl lub Srebrny Aksolotl Dalmatyńczyk jest purpurowy i ma ciemniejsze plamy wzdłuż ciała, podobne do tych, które można znaleźć u psów dalmatyńczyków.
Enigma Axolotl
Aksolotl enigma jest unikalnym morfem stworzonym i wyhodowanym przez amerykańskiego hobbystę, co oznacza, że ten typ aksolotla można znaleźć tylko w Stanach Zjednoczonych.
FireFly Axolotl
Aksolotle Firefly są piękne i jedyne w swoim rodzaju. Morfy te zostały po raz pierwszy wyprodukowane w 2016 roku przez Lloyda Strohla II w Stanach Zjednoczonych. Te wyjątkowe aksolotle nie są modyfikowane genetycznie, lecz powstają w wyniku grafizacji embrionalnej. Lloyd Strohl II wyprodukował te aksolotle podczas swoich badań nad aktywacją i dystrybucją melanocytów u aksolotli mozaikowych i leucystycznych.
Wyprodukowano mniej niż tuzin aksolotli ognistych, a niektóre z nich mają ciemną górną część ciała i jaśniejszą opowieść, podczas gdy inne mają jaśniejszą głowę i ciemniejszą opowieść. Niektóre z nich mają nawet GFP lub glow-in-the-dark tales.
Po zakończeniu swoich badań, Lloyd Strohl II przestanie produkować te zwierzęta, ale na razie te, które tworzy są sprzedawane na rynku hobbystycznym/pet market i idą za ponad 250 dolarów.
The Axolotl that Doesn’t Actually Exist
The Blue Axolotl
Wcześniej w 2000 roku, zdjęcie niebieskiego axolotla stało się wirusowe. Wiele osób miało nadzieję, że jest to nowy narzut genowy aksolotla, ale w rzeczywistości był to tylko photoshopowany obraz aksolotla albinosa. Ale kto wie, może ten uroczy morf stanie się rzeczywistością kiedyś.
Jak teraz wiesz, aksolotle są niesamowite stworzenia i pochodzą one w wielu różnych odmianach kolorystycznych. Hodowcy aksolotli i hobbyści, a nawet naukowcy często produkują potomstwo aksolotli, które jest jedyne w swoim rodzaju. Aksolotle Firefly są tylko jednym z przykładów tego, co genetyka może zrobić, ale może być wiele różnych typów, których jeszcze nie odkryliśmy. Miejmy nadzieję, że w przyszłości będziemy nadal znajdować niesamowite kombinacje kolorów.
Jeśli kochasz aksolotle tak bardzo jak my, miej oczy otwarte na unikalnie ubarwione morfy, które pasują do powyższych opisów. Wpisz „axolotl breeder near me” w wyszukiwarce i może nawet znajdziesz bardzo rzadkie lub unikalne axolotl.
