In de oudheid gebruikten de mensen obsidiaan stenen om spiegels te maken. Wanneer deze stenen hoogglans gepolijst waren, konden zij zeer helder reflecteren. In de loop der tijden, toen de beschaving zich ontwikkelde, deed de technologie dat ook. Geleidelijk aan begon men goud, zilver en aluminium te gebruiken om spiegels te maken op dezelfde manier als men de obsidiaansteen gebruikte. Rond 1600 na Christus werd het verzilveringsproces, dat de meest populaire manier werd om spiegels te maken, geïntroduceerd en het wordt zelfs vandaag nog gebruikt.
In de klassieke oudheid werd massief metaal (brons, later zilver) gebruikt om spiegels te maken en spiegels waren te duur; ze waren ook gevoelig voor corrosie.
Venetiaanse glasmakers introduceerden het proces om spiegels te maken van plaat in de 16e eeuw. Zij bedekten de achterkant van het glas met kwik om een bijna perfecte en onvervormde reflectie te verkrijgen.
Heden ten dage wordt het spiegelsubstraat eerst gevormd, dan gepolijst en gereinigd, en ten slotte bedekt.
De methode om spiegels te maken is zeer eenvoudig. Spiegels worden gemaakt door het aanbrengen van een reflecterende coating op een glasplaat. Glas is een belangrijke spiegel component dueto zijn transparantie, gemak om fabricage, stijfheid, hardheid, en de mogelijkheid om een gladde afwerking te nemen, maar het is niet erg goed materiaal voor reflectie.Materials die gewoonlijk worden gebruikt zijn metalen coatings zoals zilver, goud of chroom. Hedendaagse glazen spiegels zijn meestal bekleed met niet-toxische zilver of aluminium.
Het is zeer belangrijk dat het glas is gepolijst tot in de perfectie, elke dip of onzuiverheid links op glas zou golven gemaakt in de spiegel, die causedistortion van het beeld reflected.
Er zijn vele methoden van glas te worden bekleed met het gekozen metaal om een spiegel te vormen. In industriële produkties wordt glas gecoat door het metaal in speciale kamers aan de kook te brengen en vervolgens wordt het metaal op de glasplaat gecondenseerd om een dunne maar perfecte coating van het metaal te vormen. De achterzijde van de spiegel wordt geverfd om beschadiging van de metaalcoating te voorkomen.
Spiegels moeten speciaal worden ontworpen om doeltreffend te zijn, en de glasplaten die worden gebruikt moeten vlak en duurzaam zijn. Voor huishoudelijk gebruik is de dikte van de spiegel van groot belang, waarbij de sterkte evenredig toeneemt met de dikte. Voor spiegels voor zwaar gebruik en voor spiegels die voor wetenschappelijk onderzoek worden gebruikt, moet het oppervlak zodanig worden ontworpen dat de uniformiteit behouden blijft en toch een kromming wordt verkregen. Dit proces geeft de spiegel de mogelijkheid om licht zowel te focussen als te reflecteren. Het soort coating dat moet worden gebruikt, wordt bepaald door het spiegelontwerp. Duurzaamheid en reflectiviteit zijn de belangrijkste kenmerken bij de keuze van de coating.
Een belangrijk onderdeel van het fabricageproces is de kwaliteitscontrole van spiegels. Inspectie van het oppervlak van de spiegel wordt meestal uitgevoerd met het blote oog of met een microscoop om te controleren of er krassen of oneffenheden zijn.
