Pennhurst State School History
Pennhurst State School był szpitalem przeznaczonym do leczenia osób niepełnosprawnych umysłowo i fizycznie; ich dolegliwości były najczęściej wynikiem zaburzeń genetycznych, a nie chorób psychiatrycznych. Budowa The Eastern State Institution for the Feeble-Minded and Epileptic, bo taką nazwę nosił wówczas szpital, rozpoczęła się w 1903 roku na terenie w Spring City znanym jako Crab Hill. Pierwsza grupa budynków została ukończona w 1908 roku, a oryginalny układ kampusu został ukończony w 1921 roku. Potrzeba stworzenia instytucji dla osób upośledzonych umysłowo w tamtym czasie spowodowała przepełnienie placówki od samego początku, a mieszanie epileptyków o normalnych zdolnościach umysłowych pogorszyło sytuację. Wkrótce zdano sobie sprawę, że pacjenci z epilepsją powinni być leczeni gdzie indziej, ale liczba przyjęć znacznie przewyższała liczbę wypisów.
Pacjenci w Pennhurst byli w większości młodzi i często nazywano ich zbiorczo „dziećmi”, jednak wiek mieszkańców wahał się od niemowląt do osób w wieku ponad 70 lat. Byli oni generalnie podzieleni według poziomu IQ, który był skategoryzowany na trzy główne grupy: Morons (59-69), Imbeciles (20-49) i Idiots (poniżej 20). Te medyczne terminy były przestarzałe, zanim stały się popularne w potocznym slangu i zostały zastąpione terminami: Mild, Moderate, Severe i Profound Mental Retardation. Najniższy funkcjonujący pacjenci byli głównie przykuty do łóżka w szopkach, niezdolny do kąpieli lub karmienia siebie.
Wysokość opieki potrzebne dla pacjentów tutaj, aby spróbować jakiegokolwiek rodzaju rehabilitacji było dość trudne zadanie. Codzienne czynności fizyczne, takie jak zmiana pieluch, prysznice i pomoc w chodzeniu, były potrzebne, podobnie jak programy edukacyjne, ale przepełniona atmosfera i brak wyszkolonego personelu sprawiały, że oba rodzaje zajęć schodziły na dalszy plan. Podobnie jak w przypadku większości placówek psychiatrycznych i rozwojowych prowadzonych przez stany w USA, rola szpitala szybko zmieniła się z leczenia jako celu na opiekę nad chorymi. Niskie płace, długie godziny pracy i przepełnione miejsce pracy powstrzymywały wielu wykwalifikowanych lekarzy i pielęgniarki od ubiegania się o pracę, co stwarzało jeszcze trudniejszą sytuację. W 1946 roku w Pennhurst było tylko siedmiu lekarzy obsługujących ponad 2000 pacjentów, nie było miejsca dla 1000 osób oczekujących na przyjęcie; w 1955 roku liczba pacjentów wzrosła do 3500. Zbudowano obiekty terapeutyczne, ale nie były one używane z powodu braku wyszkolonego personelu. Problem z finansowaniem spowodował również trudności w utrzymaniu budynków, a dzienny budżet na każdego pacjenta był tak niski, że nie można było zaspokoić podstawowych potrzeb.
Instytucja została uznana za winną naruszenia praw konstytucyjnych pacjentów w pozwie zbiorowym, orzeczonym przez sędziego okręgowego USA Raymonda J. Brodericka w 1977 roku. Raporty o pobiciach przez personel i innych pacjentów, napaściach i przedłużonych okresach izolacji zostały ujawnione, powodując, że mieszkańcy coraz bardziej pogrążali się w psychicznie zaburzonym stanie umysłu, zamiast stawać się lepszymi dzięki szkole. Były pacjent, Roland Johnson, pisze o swoich doświadczeniach w Pennhurst w swojej autobiografii, Lost in a Desert World (1994). Wiele innych dokumentów, w tym raporty o nadużyciach, studia przypadków pacjentów i raporty dotyczące modyfikacji zachowań można znaleźć na stronie El Peecho’s Pennhurst.
W 1968 roku, Bill Baldini z NBC zgłosił demaskację Pennhurst o nazwie Suffer the Little Children, która pokazała opinii publicznej warunki panujące za zamkniętymi drzwiami szpitala i przyczyniła się do zamknięcia placówki.
W końcu cała placówka została zamknięta w 1987 roku po procesie de-instytucjonalizacji, który przeniósł mieszkańców do innych placówek i domów grupowych. Część kampusu została ponownie wykorzystana na dom dla weteranów, a Gwardia Narodowa PA znalazła kilka budynków do wykorzystania jako zbrojownia, jednak większość kampusu została zamknięta i zapomniana.
Mówienie o tym, co zrobić z nieruchomością było ciągłym problemem od czasu zamknięcia Pennhurst. W 2010 roku, budynek administracyjny został odnowiony i stał się „Pennhurst Asylum”, atrakcją na Halloween; reszta kampusu jest używana do kompostowania przez Penn Organic Recycling LLC. Sprawdź preservepennhurst.com dla najnowszych wiadomości i wysiłków rehabilitacyjnych.
