- Rodzina Habsburgów zasiadała na tronie Świętego Cesarstwa Rzymskiego w latach 1438-1740
- Małżeństwa zapewniły zarówno wpływy dynastii, jak i jej ostateczne wyginięcie
- Badacze przeanalizowali poziom deformacji na 66 portretach 15 Habsburgów
- Znaleźli związek między ich deformacjami a zakresem chowu wsobnego
Szczęka Habsburgów – wybitna deformacja twarzy, która dotknęła europejską rodzinę królewską o tej samej nazwie – była wynikiem 200 lat chowu wsobnego, badanie wykazało.
Genetycy i chirurdzy przeanalizowali deformacje widoczne na różnych portretach dynastii i porównali to z ilością chowu wsobnego w całym ich drzewie genealogicznym.
Dom Habsburgów wydał różnych austriackich i hiszpańskich królów i królowe – i zajmowali oni tron Świętego Cesarstwa Rzymskiego w latach 1438-1740.
Pokolenia małżeństw, które zapewniły rodzinie wpływy, okazały się jednak ostatecznie zgubne – Karol II Hiszpański nie był w stanie spłodzić dziedzica.
Do tej pory nie było jednak jasne, czy charakterystyczna linia szczęki rodziny była wynikiem chowu wsobnego, czy nie.
Po tym okrojeniu gałęzi senioralnej rodu – która została zastąpiona w Hiszpanii przez dom Burbonów – podstawowa gałąź kadetów przetrwała do 1780 r.
Męska linia tej gałęzi wymarła w 1740 r. po śmierci Karola VI i całkowicie wraz z odejściem jego córki, Marii Teresy von Ostereich, w 1780 r.
Niemniej jednak istnieją współcześni potomkowie dalszej rodziny Habsburgów.
Na przykład Otto von Habsburg, arcyksiążę Austrii – który zmarł w 2011 roku – jest następcą siedmiorga swoich dzieci, 22 wnuków i 2 prawnuków.
Wśród nich są austriaccy i szwedzcy politycy Karl von Habsburg i Walburga Habsburg Douglas oraz rzeźbiarka abstrakcyjna Gabriela von Habsburg.
„Dynastia Habsburgów była jedną z najbardziej wpływowych w Europie, ale stała się znana z chowu wsobnego, który był jej ostatecznym upadkiem” – powiedział główny badacz i genetyk Roman Vilas z Uniwersytetu w Santiago de Compostela.
„Po raz pierwszy pokazujemy, że istnieje wyraźny pozytywny związek między chowem wsobnym a wyglądem szczęki Habsburgów.”
W swoim badaniu profesor Vilas i współpracownicy zatrudnili 10 chirurgów twarzy, aby zdiagnozować stopień deformacji twarzy 15 członków dynastii Habsburgów, w oparciu o 66 realistycznych i współczesnych portretów.
Każdy chirurg został poproszony o wyszukanie 11 cech „szczęki habsburskiej” – prawidłowo znanej jako „prognatyzm żuchwowy” – oraz siedmiu cech tak zwanego niedoboru szczęki, który obejmował wydatną dolną wargę oraz wystający czubek nosa.
Zespół stwierdził, że prognatyzm żuchwy był najbardziej wyraźny u Filipa IV, który był królem Hiszpanii i Portugalii w latach 1621-1640.
Najmniej dotkniętym chorobą członkiem rodziny była natomiast Maria Burgundzka, która w roku 1477 wżeniła się w dynastię Habsburgów.
Badacze wykryli korelację pomiędzy prognatyzmem żuchwowym i brakiem szczęki – sugerując, że prawdopodobnie mają one wspólną podstawę genetyczną i że szczęka Habsburgów powinna być uważana za obejmującą oba te schorzenia.
Aby ocenić stopień chowu wsobnego wśród Habsburgów, zespół zwrócił się do szerszego drzewa genealogicznego dynastii, biorąc pod uwagę ponad 6000 osób tworzących około 20 pokoleń.
Profesor Vilas i współpracownicy odkryli, że istniał silny związek między ilością chowu wsobnego a stopniem prognatyzmu żuchwowego u każdego Habsburga.
Dokładne przyczyny leżące u podstaw proponowanego związku pomiędzy chowem wsobnym a szczęką Habsburgów pozostają niejasne.
Zespół wyjaśnia jednak, że kojarzenie między krewnymi zwiększa prawdopodobieństwo dzieci dziedziczących dwie identyczne formy jednego genu z – służąc do obniżenia ich ogólnej sprawności genetycznej poprzez uczynienie ich podatnymi na złe cechy recesywne.
Badacze zauważają jednak, że mała liczba osób badanych oznacza, że nie mogą wykluczyć możliwości – choć byłoby to mało prawdopodobne – że Habsburg szczęki przewaga w rodzinie królewskiej przyszedł o przez czysty przypadek.
’While our study is based on historical figures, inbreeding is still common in some geographical regions and among some religious and ethnic groups, so it’s important today to investigate the effects,’ said Professor Vilas.
„Dynastia Habsburgów służy jako rodzaj ludzkiego laboratorium dla naukowców, aby to zrobić, ponieważ zakres chowu wsobnego jest tak wysoki.”
Pełne wyniki badań zostały opublikowane w czasopiśmie Annals of Human Biology.
ARE THERE HABSBURGS TODAY?
Pokolenia małżeństw, które zapewniły rodzinie Habsburgów wpływy, okazały się jednak ostatecznie zgubne – Karol II hiszpański nie był w stanie spłodzić dziedzica.
Po tym okrojeniu gałęzi senioralnej rodu – która została zastąpiona w Hiszpanii przez dom Burbonów – podstawowa gałąź kadetów przetrwała do 1780 r.
Męska linia tej gałęzi wygasła w 1740 r. wraz ze śmiercią Karola VI i całkowicie wraz z odejściem jego córki, Marii Teresy von Ostereich, w 1780 r.
Niemniej jednak współcześni potomkowie dalszej rodziny Habsburgów istnieją – chociaż ci członkowie rodziny nie noszą szczęki Habsburgów.
Na przykład Otto von Habsburg, arcyksiążę Austrii – który zmarł w 2011 roku – jest następcą siedmiorga swoich dzieci, 22 wnuków i 2 prawnuków.
Wśród nich są austriaccy i szwedzcy politycy Karl von Habsburg i Walburga Habsburg Douglas oraz rzeźbiarka abstrakcyjna Gabriela von Habsburg.
.
