- Haruki Murakami (村上春樹)
- Banana Yoshimoto (吉本ばなな)
- Kenji Miyazawa (宮沢賢治)
- Yasunari Kawabata (ם端康成)
- Souseki Natsume (夏目漱石)
- Yukio Mishima (三島由紀夫)
- Kenzaburo Oe (大江健三郎)
- Osamu Dazai (太宰治)
- Tsutomu Minakami (水上勉)
- Kobo Abe (安倍公房)
- Kazuo Dan (壇一雄)
- Mitsuyo Kakuta (角田光代)
- 13. Natsuo Kirino (桐野夏生)
- Mariko Koike (小池真理子)
- Souji Shimada (島田荘司)
- Randy Taguchi (田口ランディ)
- Keigo Higashino (東野圭吾)
- Miyuki Miyabe (宮部みゆき)
- Yoko Ogawa (小川洋子)
- Tokurou Nukui (貫井徳郎)
Haruki Murakami (村上春樹)
田村/Flickr
Czy muszę mówić więcej? Haruki Murakami to prawdopodobnie najbardziej znany obecnie japoński powieściopisarz. Jego dzieła są tłumaczone na wiele języków i czytane na całym świecie. Świat, który tworzy, z bliźniakami, owcami, ciemnością i tajemniczymi kobietami, jest opisany prostymi, ale skutecznymi słowami. Jego reprezentatywne dzieła to „A Wild Sheep Chase”, „Dance Dance Dance”, „1Q84” i tak dalej. Oficjalna strona w języku angielskim tutaj.
Banana Yoshimoto (吉本ばなな)
Penn Japanese Collection/Flickr
W pracach Banana Yoshimoto nie ma wybuchów, porwań ani żadnego rodzaju natychmiastowego dramatu. Jest za to złożone napięcie między postaciami i atmosferą. Jej słowa są proste i mają wyraźny posmak. Jej reprezentatywne prace to „Kitchen”, „N.P.”, „Goodbye Tsugumi”, i tak dalej. Oficjalna strona w języku angielskim tutaj.
Kenji Miyazawa (宮沢賢治)
MChew/Wikimedia Commons
Kenji Miyazawa był nie tylko powieściopisarzem, ale także poetą i autorem opowiadań. Jego historie skierowane są do dzieci, ale sposób, w jaki używa słów, jest magiczny. Może sprawić, że poczujesz spektrum emocji i sprawić, że zobaczysz piękne krajobrazy przed oczami. Jego reprezentatywnym dziełem jest „Milky Way Road”.
Yasunari Kawabata (ם端康成)
Materialscientist/Wikimedia Commons
Yasunari Kawabata jest pierwszym japońskim powieściopisarzem, który otrzymał Nagrodę Nobla. Jego pisarstwo opisuje japońskie poczucie piękna, życie i śmierć, ciszę między rozmowami i wiele innych rzeczy. Moją osobistą ulubioną powieścią jest „Dźwięk góry”. Opisuje codzienne życie rodziny, ale atmosfera jest napięta i niemal namacalna. Jego reprezentatywne dzieła to „Dźwięk góry”, „Tancerka z Izu”, „Dom śpiących piękności” i tak dalej.
Souseki Natsume (夏目漱石)
Shika ryouse shomei/Wikimedia Commons
Jako twarz banknotu 1000 jenów, Souseki Natsume jest jednym z autorów, o których japońskie dzieci uczą się w szkole. Był również nauczycielem języka angielskiego. Jego reprezentatywne dzieła to „Kokoro”, „Botchan”, „I Am a Cat”, i tak dalej.
Yukio Mishima (三島由紀夫)
Materialscientist/Wikimedia Commons
Yukio Mishima był człowiekiem dramatu. Zakończył swoje życie na oczach setek studentów po wygłoszeniu przemówienia. Był także poetą i dramaturgiem. Był również gejem. Jego pisarstwo jest bardzo trudne do odczytania, ale ma w sobie piękno. Jego reprezentatywne dzieła to „Kinkakuji”, „Wyznania maski”, „Pragnienie miłości” i tak dalej.
Kenzaburo Oe (大江健三郎)
Kenzaburo Oe jest laureatem Nagrody Nobla za swój wkład w literaturę. Porusza tematy takie jak broń jądrowa, nonkonformizm społeczny i egzystencjalizm z eleganckim pisaniem. Osobistym faworytem jest „Lavish Are the Dead”, o dwóch studentach, którzy wykonują pracę w niepełnym wymiarze godzin zajmując się ciałami zmarłych dla szkoły medycznej. Można naprawdę poczuć chłód linoleum i zapach formaliny. Nie jest to zbyt wesołe, ale świetnie się czyta. Jego reprezentatywne dzieła to „Sexual Humans”, „A Personal Matter”, „Lavish Are the Dead” i tak dalej.
Osamu Dazai (太宰治)
市井の人/Wikimedia Commons
Osamu Dazai jest znanym powieściopisarzem, ale słynie również ze swojego życia prywatnego. Z pasmem romansów, w końcu próbował popełnić samobójstwo i udało mu się. Cierpiał na depresję i alkoholizm. Pozostawił jednak po sobie wspaniałe dzieła, w których w prosty i elokwentny sposób pisze o miłości, życiu i codziennych sprawach. Osobistym faworytem jest „Zachodzące słońce”. Tempo pisania jest tak piękne, że chce się je czytać na głos. Jego reprezentatywne dzieła to „The Setting Sun”, „Run, Melos!”, „No Longer Human”, i tak dalej.
Tsutomu Minakami (水上勉)
Tsutomu Minakami nie jest tak sławny jak autorzy poruszeni w tematach powyżej. Ale ja osobiście kocham go bardzo z powodu jednego z jego dzieł, „Gobanchou Yuugirirou”. Jest to opowieść o tym, jak spłonęła świątynia Kinakuji i o ludziach z nią związanych. Scena opowieści rozgrywa się w Kioto, więc wszyscy bohaterowie mówią w dialekcie Kyoto-Kansai. Tworzy to przejrzystą i spokojną atmosferę, nawet jeśli zakończenie jest dość skandaliczne. Niestety, praca ta nie została przetłumaczona na język angielski. Jego reprezentatywne dzieła to „Ikkyu”, „Ishi yo Nake”, „Gobanchou Yuugirirou”, i tak dalej.
Kobo Abe (安倍公房)
Kobo Abe nie jest lekkim czytelnikiem. Jego dzieła poruszają tematy egzystencjalizmu w najwyższym stopniu. Jego pisarstwo jest trudne do czytania i wręcz przygnębiające. Ale pozostawia cię z pytaniami, które musisz sam rozstrzygnąć. Osobistym faworytem jest „Kobieta na wydmach”. Mężczyzna zostaje uwięziony we wnętrzu wioski, która stoi na piasku. Jego jedyną towarzyszką jest tajemnicza kobieta. Surowa atmosfera pustyni wkrótce zmienia mężczyznę w sposób, którego nigdy nie mógł sobie wyobrazić. Jego reprezentatywne dzieła to „Kobieta na wydmach”, „Człowiek z pudełka”, „Oblicze innego” i inne.
Kazuo Dan (壇一雄)
Kazuo Dan jest powieściopisarzem i autorem tekstów. Moim osobistym ulubionym dziełem i prawdopodobnie jednym z moich ulubionych utworów japońskiej literatury wszech czasów jest „Ritsuko So no Ai” i „Ritsuko So no Shi”. Jest to praca non-fiction, która opisuje codzienne chwile z żoną i dzieckiem podczas chaotycznych momentów II wojny światowej. Jego żona, Ritsuko, zostaje zdiagnozowana na gruźlicę. Opis umierającej osoby i opieki nad nią jest realistyczny i przygnębiający. Jednak momenty, w których Kazuo Dan spędza czas z dzieckiem w bujnej scenerii, są napisane tak pięknie, że można je niemal zobaczyć na własne oczy. Jego reprezentatywne dzieła to „Ritsuko So no Ai”, „Ritsuko So no Shi”, „Kuru Hi Saru Hi”, i tak dalej.
Mitsuyo Kakuta (角田光代)
Kakuta Mitsuyo jest powieściopisarzem i tłumaczem. Jego ulubioną powieścią jest „Rebirth” (八日目の蝉). Noworodek został porwany przez kochankę ojca. Dziecko było przez nią wychowywane przez lata, aż do momentu, gdy została złapana przez policję. Czas mijał, a dziewczynka wyrosła na młodą kobietę, która ma romans z żonatym mężczyzną. Następnie wyrusza w podróż, aby dowiedzieć się, dlaczego kochanek ją porwał. Ten utwór również doczekał się filmu, w którym znakomicie wypadła odtwórczyni roli kochanki, Hiromi Nagasaku. Jej reprezentatywne dzieła to „Rebirth”, „Woman on the Other Shore”, „Kidnap Tour”, i tak dalej.
13. Natsuo Kirino (桐野夏生)
yukihiro_cake_ota
Natsuo Kirino nie jest dla osób o słabym sercu. Zajmuje się rzeczywistymi zdarzeniami, takimi jak sprawa morderstwa w Touden OL, gdzie pracownica firmy Touden, która w nocy świadczyła usługi seksualne, została zamordowana w opuszczonym domu. Morderca do tej pory nie został złapany. Natsuo Kirino w swojej pracy „Groteska” pisze, co ofiara musiała myśleć na swój własny sposób. I rzeczywiście, jest to groteskowe i mocne. Jej reprezentatywne prace to „Grotesque”, „OUT”, „Soft Cheeks” i tak dalej. Oficjalna strona w języku angielskim tutaj.
Mariko Koike (小池真理子)
Mariko Koike mówi się, że jest pisarką estetyczną. Zajmuje się historiami o kobietach i seksualności w bardzo eleganckim stylu. Jest również bardzo dobra w horrorze, co widać w „The House That Looks Down at The Grave” (墓地を見下ろす家). Jej reprezentatywne dzieła to „A Cappella”, „Beyond the Rainbow”, „Ghost Stories”, i tak dalej.
Souji Shimada (島田荘司)
Souji Shimada jest królem tajemnic w literaturze japońskiej. Jego najsłynniejsza seria, „Seria Kiyoshi Mitrai” (御手洗潔シリーズ), ma wiele książek i wszystkie z nich są satysfakcjonujące klasyczne tajemnice, gdzie detektyw rozwiązuje sprawy. Detektyw, Kiyoshi Mitrai, jest jedynym w swoim rodzaju, paranoicznym, niechlujnym, socjopatą, który jest również niesamowicie inteligentny. Jego reprezentatywne dzieła to „Kiyoshi Miratai Series”, „Yoshi Takeshi Series”, „The Man Who Went to Heaven”, i tak dalej.
Randy Taguchi (田口ランディ)
Byłem niezdecydowany, aby umieścić jej nazwisko na tej liście, ponieważ stało się jasne, że plagiatowała części swojej pracy. Jednak siła jej pisarstwa wciąż nie osłabła. Zajmuje się ona światem nadprzyrodzonym, gdzie główni bohaterowie zmagają się z wewnętrznymi zmaganiami z mocą nadprzyrodzoną. Jej reprezentatywne dzieła to „Consent”, „Antenna”, „Mosaic” i tak dalej. Oficjalna strona w języku japońskim tutaj.
Keigo Higashino (東野圭吾)
Keigo Higashino jest bardzo popularnym pisarzem tajemnic i thrillerów. Publikuje kilka dzieł rocznie, co samo w sobie jest imponującym faktem. Szczególnie znany jest ze swojej „Serii Galileo” (ガリレオシリーズ). Profesor fizyki i policjant współpracują, aby rozwiązać zagadki związane z nauką. Dwie z serii Galileo zostały przekształcone w filmy, z piosenkarzem Masaharu Fukuyama w roli profesora fizyki. Jego reprezentatywne prace to „Galileo Series”, „Byakuyakou”, „I Killed Him”, i tak dalej.
Miyuki Miyabe (宮部みゆき)
Miyabe Miyuki jest pisarką tajemnic i thrillerów. Osobistym faworytem jest „The Copy Cat”. Jest bardzo długa, około 5 książek w rozmiarze Bunko. Opowiada o tym, jak pewna pisarka schwytała seryjnego mordercę bez żadnego autorytetu, a jedynie z entuzjazmem i poczuciem sprawiedliwości. Prawie krzyknęłam, gdy kazała mordercy przyznać się w telewizji, że to on jest mordercą. Jej reprezentatywne dzieła to „The Copy Cat”, „Level 7”, „Higuruma”, i tak dalej.
Yoko Ogawa (小川洋子)
Yoko Ogawa jest dziwną pisarką. Na pierwszy rzut oka jej opowieści są pełne piękna i ciszy. Ale jeśli naprawdę kopiesz w głąb, to co ona pisze jest o horrorze z groteskowymi tematami. Jej ulubionym opowiadaniem jest „Próbka z palca serdecznego”. Opowiada ona o naukowcu, który przechowuje próbki w formalinie, aby pomóc ludziom żyć dalej ze swoimi wspomnieniami. Jej reprezentatywne dzieła to „Próbka z palca serdecznego”, „Powieka”, „Gospodyni i profesor”, i tak dalej.
Tokurou Nukui (貫井徳郎)
Tokurou Nukui jest pisarzem tajemnic. Jego debiutanckim dziełem jest „He Wailed” (慟哭). Seryjny morderca, którego celem są małe dziewczynki, jest na wolności, a policja nie ma pojęcia, kim jest zabójca. W międzyczasie mężczyzna angażuje się w działalność sekty, która zajmuje się magią. Sama sztuczka nie jest nowa, ale kiedy dowiesz się, dlaczego to zrobił, złamie ci serce. Jest to motyw przewodni w twórczości Tokurou Nukui. Znasz sztuczkę, ale zaczynasz rozumieć, dlaczego to zrobili, a nawet empatyzować z nimi. Jego reprezentatywne prace to „He Wailed”, „Prism”, „The Corpses of the Angels” i tak dalej. Oficjalna strona w języku japońskim tutaj.
